Frenkie de Jong laat zich niet gek maken

De één kost een procent van de ander. Mike van Duinen, de man van 7,5 ton, trof zaterdag tijdens PEC Zwolle – Ajax (1-4) de aanstaande voetballer van 75 miljoen, Frenkie de Jong.

De man van 7,5 ton, de Hagenaar Mike van Duinen, gaf de man van 75 miljoen af en toe een schop voor zijn poten. Hij en zijn collega’s van PEC Zwolle wilden messcherp zijn, om kans te maken in de ongelijke strijd tussen een elftal dat strijdt tegen degradatie en de ploeg die meedoet om het kampioenschap en bij de beste zestien van de Champions League zit.

75 miljoen voor een voetballer, is dat nog te bevatten? Eigenlijk niet, al is het dan al geregeld betaald op een grenzeloze markt waar sjeiks, andere superrijken en tv-stadions het voetbal hebben voorzien van een imago dat de term poenerig ver te boven gaat.

De moeder van Frenkie de Jong, werkzaam in de zorg, rekende onlangs in een reportage in de Volkskrant uit hoeveel mensen in de zorg je kunt aanstellen voor 75 miljoen euro. Heel veel. Maar ja: de ene wereld is de wereld van de zorg. De andere wereld is de wereld van het topvoetbal. En in die wereld van het topvoetbal is haar zoon Frenkie werkzaam. Met zichtbaar plezier. Hij kan het ook niet helpen als sjeiks lachend 75 miljoen neertellen of misschien nog veel meer, als andere rijke clubs straks meebieden op de middenvelder.

De verbeelding is geprikkeld, dat sowieso. Vrijdag meldde De Telegraaf zijn mogelijke overgang naar Paris Saint-Germain. ‘We hadden twee dagen vrij gehad, en toen was daar een heel circus met Paris Saint-Germain. Ik lag nog te slapen, want we trainden pas in de middag. Mijn vriendin was al even weggeweest. Ze kwam terug en zei: heb je het gelezen? Ze had het ook op de radio gehoord bij Edwin Evers. Frenkie de Jong voor 75 miljoen naar Paris. We wisten dat het niet waar is, maar toch ga je dan even twijfelen.’

Hij is nuchter over alle publiciteit: ‘Uiteindelijk maakt het me niet zoveel uit. Want er is nog helemaal geen deal. Voor mij persoonlijk niet, met Ajax ook niet. Er is nog geen keuze gemaakt wat ik ga doen aan het einde van het seizoen, naar welke club ik ga, of ik nog een jaar blijf.’

Gewichtloosheid

Zo’n wereld is het dus. Hij vertelt het op een grappige, lachende, vriendelijke manier, precies zoals hij voetbalt. Alsof het vanzelf gaat. Voetbal is een kwestie van gewichtloosheid bij Frenkie de Jong. Of hij extra gespannen was tegen PEC, door alle transfertalk? ‘Je weet dat iedereen gaat kijken. Ik vond het niet erg. Ach, ik weet hoe het zit. Ik praat erover met mensen die belangrijk voor me zijn. Iedereen mag wat zeggen. Je kan ook niet iedereen tevreden stellen.

‘De trainer maakt er een grapje over, want hij weet dat het nog niet zover is. Hij werkt bij Ajax. Ik heb niet het gevoel dat ik anders speel of train dan daarvoor. Anders moeten ze het zeggen natuurlijk. Over het algemeen liggen we er nog niet wakker van.’

Mike van Duinen is zaterdag dus spits bij PEC, dat punten nodig heeft en met de plannen van trainer John van ’t Schip probeert de defensie gesloten te houden met extra mankracht. Van Duinen deelt geregeld een schop uit. Dan protesteert De Jong, zoals hij dat altijd doet, nogal kinderlijk, met wapperende handen. Zelfs vrienden hebben gezegd dat het wel een beetje minder kan.

‘Ik neem het hem niet kwalijk of zo’, zegt hij. ‘Overtredingen maken hoort erbij. Alleen scheidsrechters kunnen misschien iets eerder optreden. Het is ook niet zo’n probleem. Als ze dicht op mij zitten, krijgen anderen ruimte.’ Van Duinen: ‘We hadden afgesproken veel strijd in de wedstrijd te gooien. Zo konden we het Ajax misschien moeilijk maken.’

Over bedragen moet Van Duinen lachen, en Frenkie de Jong eigenlijk ook. Van Duinen vond het al heel wat dat PEC 7,5 ton voor hem betaalde dit seizoen: ‘Hoeveel hij waard is, laat ik aan anderen over. Ik ben niet zo van de bedragen.’

Kort op de huid

Van Duinen is een goede eredivisievoetballer. Een vrolijke, slimme jongen uit Den Haag, met ADO, Roda, Excelsior en Zwolle op zijn lijst. Plus Fortuna Düsseldorf, zijn buitenlandse avontuur dat geen succes was. ‘Ik probeerde hem echt kort op de huid te zitten. Als ik met mijn gezicht naar hem toesta en instap, ben ik kansloos. Als hij met zijn rug naar me toestaat, kan ik het hem moeilijk maken.’

Frenkie de Jong voetbalt goed zaterdag, al lijdt hij één keer bijna fataal balverlies. Zijn doelpunt (2-0) is wonderschoon. Hij schrijdt in uptempo over het vreselijke, gladde kunstgras langs twee slidings en stuurt twee tegenstanders de verkeerde kant op, waarna hij de bal in de hoek plaatst.

‘Ik was op zoek naar het schot. Ik had niet gekeken voor een steekpass deze keer.’ Hij praat veel in het veld. Hij is slim. Hij werpt zich in de baan van een schot van Younes Namli, als het pas 1-2 staat, omdat hij weet dat Namli goed kan schieten. ‘Als hij me had gekapt, was het de kap van het jaar geweest, maar nu kwam de bal gelukkig tegen me aan.’

Na afloop zwaait trainer Erik ten Hag hem lof toe. En Mike van Duinen zegt met een gulle lach: ‘Hij kan wel lekker ballen.’