De laatste ‘Caspar loopt’: over de dijk waar hij als schooljongen dagelijks fietste

Je zou je haast laten meeslepen door optimisme. Ik sta op de Waaldijk, ergens tussen Bemmel en Lent, en ik ben weer eens verbaasd hoeveel er is veranderd sinds ik hier als schooljongen dagelijks fietste of tufte, op en neer tussen Bemmel en Nijmegen, meer dan 35 jaar geleden alweer. Altijd wind tegen en regen, dat kleurt de herinnering.

Toch weet ik het zeker: het is er hier met sprongen op vooruitgegaan. Eerder op de dag liep ik door de Gendtse waard, aan deze kant van de Waal, en door de Bemmelse waard. Vroeger onbestemd gebied, voornamelijk weiland, zandafgravingen en steenfabrieken. Nu bijna allemaal uiterwaardennatuur, eigenlijk is er aan beide zijden van de Waal een breed, groen lint ontstaan, vanaf de Duitse grens tot ver voorbij Nijmegen. Dat is toch flinke winst.

Het is zondag, overal wandelaars, fietsers, rolschaatsers, wielrenners, dit is ook recreatieland geworden. In mijn jeugd kwam bijna niemand op het idee om voor de lol naar Kekerdom te fietsen, nu doorkruisen jaarlijks 200 duizend bezoekers de Millingerwaard. Er varen pontjes heen en weer over de Waal, al liggen die nu stil vanwege de droogte. Er kwamen B&B’s en restaurants. Een opgebloeid gebied, dankzij de natuur.

Eerder liep ik nog een stukje tot voorbij de spoorbrug bij Nijmegen, waar Japi, de uitvreter van Nescio, af stapte. Over het nieuwe eiland Veur-Lent ging het, langs de nieuwe nevengeul, de Spiegelwaal, uiterwaarden met zicht op het stadsfront, dat slechts wordt ontsierd door het gebouw van Holland Casino.

Intussen melden de kranten dat benzeentankers uit Duitsland naar Nederland varen om hier stiekem enorme hoeveelheden benzeengas de lucht in te blazen. Zeer giftig en kankerverwekkend. Onvoorstelbaar nieuws. Honderdduizenden mensen recreëren nietsvermoedend langs de oevers van de rivier, de grijze golf heeft het rivierengebied ontdekt, en Nederland gedoogt dat er massaal gif wordt uitgeblazen op zwem- en loopafstand.

Niet in mineur eindigen nu. De zon zakt, een rode gloed hangt over de Waal, de Groenlanden aan de overkant liggen er prachtig bij. Alles lijkt goed.

Dit is de laatste reguliere aflevering van Caspar loopt. Op 21/11 verschijnt nog een groot slotverhaal, dat zich voornamelijk zal afspelen op de Utrechtse Heuvelrug.