Direct naar artikelinhoud
Publiek geheimDon Jeroen

Ben ik misschien seksverslaafd, vroeg Jeroen zich op een dag af

Onder de noemer ‘Publiek geheim’ onderzoekt de Volkskrant de invloed van internet op onze beleving van seks. Dit is het vijfde van tien interviews over het onderwerp.

Ben ik misschien seksverslaafd, vroeg Jeroen zich op een dag af
Beeld Élodie Lascar

Jeroen heeft meteen toen hij zijn huidige vrouw leerde kennen zijn seksuele verleden opgebiecht. ‘Dat ik tussen mijn vorige vrouw en haar zo’n veertig partners heb gehad. Allemaal via e-Matching, een datingsite voor hoger opgeleiden. Ja, daar schrok ze wel van. Ze zei dat ze niet wist of ze wel zo’n man wilde en ze moest er even over nadenken.’

Inmiddels zijn de 61-jarige Haarlemse ondernemer en zijn vrouw vijftien jaar bij elkaar en hebben ze samen een dochtertje. ‘Ze liet me wel weten dat als ik ook maar één keer iets met een andere vrouw zou doen, het afgelopen was tussen ons.’

Er was reden tot zorg. Tijdens zijn eerste huwelijk ging Jeroen geregeld vreemd en in zijn vrijgezelle bestaan daarna versleet hij twee, drie dames per week. De gedachte heeft zich weleens opgedrongen dat hij seksverslaafd was. ‘Het werd wel heel belangrijk om ‘het’ te doen.’

En het was niet eens de bedoeling zo’n losbandig leven te leiden. In 1999 al, na zijn scheiding en jaren voordat Tinder de mensen nader tot elkaar bracht, begaf hij zich op een virtuele zoektocht naar een nieuwe partner. In zijn bescheiden gescheiden-mannenoptrekje boden alleen boeken, platen en een laptop met krakend modem gezelschap.

‘Ik wilde nu eens uitzoeken wat voor relatie ik wilde. Ik was 23 jaar met mijn partner geweest. Dan ga je zo veel op elkaar lijken dat je op een gegeven moment niet meer zo goed weet wie je bent.’

Hij meldde zich aan bij e-Matching, een betaalde site voor mensen die ‘serieus’ op zoek zijn naar andere mensen. Was hij ook. Al gooide de early adopter voor de zekerheid wel een behoorlijk wijd net uit. Hij bleek populair.

‘Omdat ik soms schreef met twee, drie vrouwen tegelijk en ik niet wist hoe het zou uitpakken, kwam het weleens voor dat er drie afspraken in één week werden gepland.’

Dan moet er soms iets worden uitgemaakt. ‘Ik belde in zulke gevallen met een boodschap als: ‘Het was lekker bij je in bed maar of we een goed stel zouden kunnen zijn, betwijfel ik.’’

Op naar de volgende. Jeroen vond het wel best zo. Die relatie kwam er niet zo snel van, maar seks bij zowat elke eerste ontmoeting was een aardig alternatief.

‘Maar ik maakte wel werk van een afspraakje. Gingen we koffiedrinken of uit eten.’ Er waren zelfs diepe gesprekken, ook al bleken die achteraf vaak verbaal voorspel. Hij herinnert zich een weduwe die hem vertelde dat haar man was verongelukt op dezelfde dag dat ze te horen kreeg dat ze zwanger was. Uren hebben ze op de bank zitten praten. Die avond is hij niet naar huis gegaan.

Met zo veel promiscuïteit konden de kluchtigheden niet uitblijven. Het werd een klassieker: De schuinsmarcheerder betrapt. Met de een maakte hij een strandwandeling terwijl hij de ander had voorgesteld een drankje te nuttigen in een tentje op hetzelfde strand, op dezelfde dag. Zijn telefoon stond natuurlijk uit. Er volgde een ontmoeting even confronterend als rampzalig. Op het terras ontvouwde zich een scène voor huilende vrouw, woedende vrouw en man met staart tussen de benen. Drankjes en scheldwoorden vlogen door de lucht en de man droop af.

Jeroen: ‘Mijn wereld stortte in, want ik vond ze allebei leuk en ik kon niet kiezen.’

Anderhalve week later waren de dames nader tot elkaar gekomen en kreeg hij een telefoontje.

‘Ze lagen samen in bed en vroegen of ik er misschien bij wilde kruipen.’ Hij zei ja. En ze leefden nog twee maanden lang en gelukkig.

Misschien leverde het online daten in eerste instantie geen vaste verkering op, je kunt wel zeggen dat het overweldigende aanbod van potentiële partners, geconcentreerd op die ene site, een bloeiende carrière in seksuele relaties mogelijk heeft gemaakt. En zo verlegde Don Juan zijn werkterrein. Jeroen: ‘Nee, nee, dat was het niet. Het lukte mij nooit om een vrouw in de kroeg te versieren. Geen flauw idee hoe dat moest. Of ik was te verlegen of niet slim genoeg of had de signalen niet door. Ik was geen macho en had geen geld of macht waarmee ik vrouwen kon imponeren.’

Maar hij kan wel strijken, koken en voor kinderen zorgen. Stond allemaal in zijn profiel. En dat bleek online aantrekkelijker dan machismo of geld. ‘Ik merkte dat vrouwen steeds nieuwsgieriger naar mij werden als ik iets van mezelf liet zien door brieven te schrijven. Het was een openbaring.’

Waar je in de kroeg een beperkte tijd hebt om iemand het bed in te praten, nam hij de tijd om zijn contacten het bed in te schrijven. Na een positieve reactie volgde vaak een uitgebreide briefwisseling. ‘Ellenlange epistels gingen eruit.’ Niet zo heel bijzonder, vindt hij zelf. ‘Brieven schrijven als basis voor een relatie is zo oud als de weg naar Rome. Maar ik ben waarschijnlijk niet representatief. Ik hoorde van meerdere vrouwen dat ze het tamelijk bijzonder vonden wat ik deed.’ 

En zo kreeg de verloren gewaande kunst van de correspondentie een tweede leven op internet. Met toch succes op de lange termijn. Zijn huidige vrouw ontmoette hij ook op een datingsite. Die gaf zich overigens niet zo snel gewonnen. Pas na drie maanden intensief schrijven stemde ze in met een eerste ontmoeting.

Dit artikel maakt onderdeel uit van de serie Publiek geheim

Porno, dating-apps en cyberseks, internet is dé plek om te experimenteren met seksualiteit. Heeft dat onze beleving van seks veranderd? De Volkskrant onderzoekt het in een reeks interviews, een enquête en een theatervoorstelling.