Is tijdrekken onderdeel van het spel?
Een halfuur na de thuiswedstrijd tegen PSV, waarin FC Emmen in blessuretijd alsnog langszij was gekomen (2-2), zei PSV-trainer Mark van Bommel in een interview met de tv: ‘Tijdrekken is nu eenmaal onderdeel van het spel.’ Ik stond op een afstandje te luisteren, ik had mijn mond moeten houden, maar per ongeluk, tegen mijn wil en plan, ontsnapte me een geluidje. Een woordje was het meer. ‘Há’, zei ik.
Na het interview liep Van Bommel voor me langs naar de deur. In het voorbijgaan, ter hoogte van mijn oor, zei hij: ‘Wat sta je te lachen.’ Ik vond dat redelijk, ik had geen geluidje moeten maken, en onredelijk, want ik had niet gelachen, maar ‘ha’ gezegd, het was een uiting van verbazing. Voor mij klonk ‘tijdrekken is onderdeel van het spel’ als ‘onsportiviteit is goed.’ En hij zei het gewoon hardop.
Hier had ik het bij kunnen laten, maar dat deed ik niet. Ik hobbelde achter hem aan de gang in en zei: ‘Meneer Van Bommel (2x), mag ik nog wat vragen?’
Hij bleef staan en draaide zijn gezicht over zijn schouder. Een wenkbrauw kroop traag tegen de flank van zijn voorhoofd omhoog. Hoorde hij iets? Zei iemand wat? Voordat ze verder liepen zei de PSV-persman: ‘Wie ben jij eigenlijk, als ik vragen mag?’
Ik zorgde dat ik op tijd voor de persconferentie van de trainers in de perskamer was, veel tijd was er niet, want Van Bommel en zijn persman zouden niet wachten tot iedereen er was, de trainer van Emmen bijvoorbeeld, of tot de mensen van Fox klaar waren voor de live-uitzending, om alvast te beginnen.
Er volgde het gebruikelijke gepraat, waarna de persman zei: ‘Iemand nog een vraag?’ Ik had nog nooit een vraag gesteld, het was onderdeel van mijn spel om de werkelijkheid onberoerd te laten, om zo te zeggen, en ik durf ook nooit, maar nu stak ik mijn hand op. ‘U zei net dat tijdrekken onderdeel van het spel is, maar dat is toch niet zo?’ Hij sloeg zijn armen over elkaar. ‘Ja’, zei hij. ‘Dat is onderdeel van het spel.’
Ik was weer verbaasd. Tijdrekken was geen onderdeel van het spel, het was spelbederf – of was tandbederf ook onderdeel van de tand? Daarom had PSV er ook gele kaarten voor gekregen en waren er extra speelminuten aan de wedstrijd toegevoegd – precies de minuten waarin PSV de winst uit handen had moeten geven, na een stormloop van Emmen.
‘Tijdrekken tegen Emmen ook?’ vroeg ik. ‘In de eerste helft? Is dat onderdeel van de strategie?’ ‘Nee,’ zei hij, ‘niet van de strategie, van het spel.’ Hij richtte zijn blik op een bevriende journalist. ‘Maarten, heb jij nog een vraag?’ O, zei ik, was dat het al? Waarop de persman van PSV zei dat Mark natuurlijk wel over zijn eigen antwoorden ging.
Bij het verlaten van de ruimte, toen hij me net was gepasseerd, hield Van Bommel nog even in om een minzaam, spottend lachje op me achter te kunnen laten. Daarna ging de deur achter hen dicht en bleef ik op mijn plekje staan, zoekend naar een passende gezichtsuitdrukking, een Drentse mengelmoes van trots en schaamte in de buik.
Voor het eerst speelt FC Emmen in de eredivisie. Van dat avontuur doet onze columnist Peter Middendorp wekelijks verslag. Hij groeide op in Emmen, voetbalde bij de voorloper van FC Emmen en schreef in 2014 een geruchtmakend boek over zijn jeugd boven het plaatselijke Blokkerfiliaal, ‘Vertrouwd voordelig’.