Beginner Frenkie de Jong en het grote geld

Drie miljoen gulden – in de zomer van 1973 sloegen we stijl achterover van het bedrag dat een voetbalclub uit Spanje, Barcelona, betaalde voor een speler van Ajax, Johan Cruijff. Er waren mensen die er schande van spraken.

Cruijff koos, schreef Nico Scheepmaker in de klassieker Cruijff, Hendrik Johannes, fenomeen, voor het ‘grote geld.’ Barcelona lokte hem met een jaarsalaris van 800 duizend gulden, plus een maandelijkse vergoeding van 6000 gulden.

‘Want je moet ondertussen toch ergens van leven, nietwaar’, schreef Scheepmaker met meer ironie dan gebruikelijk. Het was volgens hem dan ook ‘geen kattepis’ wat Barcelona over had voor Cruijff. In totaal was met de transfer zeven miljoen gulden gemoeid, bijna 3,2 miljoen euro.

Cruijff was het meer dan waard. Met Ajax had hij drie keer de Europa Cup voor landskampioenen gewonnen en zes landstitels. In 1973 speelde hij al negen jaar in het eerste elftal van Ajax. Hij was 26 jaar en, om met Scheepmaker te spreken, al jarenlang een fenomeen,

Dat kan over Frenkie de Jong ook worden beweerd, maar hij ontleent zijn faam vooralsnog vooral aan een transfersom. Als voetballer heeft hij nog niets opzienbarends gepresteerd. De kans is niet denkbeeldig dat hij aan het eind van het ­seizoen bij Ajax vertrekt zonder dat hij ook maar een prijs heeft gewonnen.

De Jong is pas 21 en speelde nog maar 66 wedstrijden voor Ajax. Hij is een leuke gozer en zijn speelstijl is aantrekkelijk, maar of hij de wereldtop zal halen is de vraag. Het bedrag dat Barcelona voor hem betaalt, minimaal 75 en maximaal 86 miljoen euro, is een absurditeit die tal van vragen oproept.

Bijvoorbeeld: waarom deed De Telegraaf, de krant die van oudsher goede bronnen heeft bij Ajax, denk aan directeuren en zo, er tot vorige week alles aan om ­iedereen te doen geloven dat De Jong aan Paris Saint-Germain zou worden verkocht?

Laten we de voorpagina van vrijdag 7 december 2018 er nog eens bij pakken. De halve pagina wordt gevuld met een foto van De Jong. ‘Franse Frenkie’, is de vondst van de dag. ‘De Jong kiest voor Paris Saint-Germain’, is de tweede kop.

Vorige week kwam er een vervolg. De krant schreef over een ontmoeting van PSG met de zaakwaarnemer van De Jong, Ali Dursun, in het ‘sjieke Amstel Hotel in de hoofdstad’. Alle partijen willen topdeal snel bezegelen, aldus De Telegraaf. ‘Het is duidelijk dat De Jong zijn management opdracht heeft gegeven om de deal met de kampioen van Frankrijk rond te maken.’

Duidelijk dus, dat wil zeggen tot woensdag, de dag dat bekend werd dat De Jong voor Barcelona had gekozen. De Telegraaf probeerde zich er uit te redden door te melden dat Barcelona een ‘overval’ had gepleegd, PSG onvoldoende daadkrachtig was en dat De Jong was gaan twijfelen. Tuurlijk.

De verslaggever van het Algemeen Dagblad die hem woensdag sprak, schreef dat De Jong koos voor de club die eigenlijk altijd al in zijn hoofd zat. In een heerlijke sfeerreportage uit Arkel in dezelfde krant vertelt zijn vader, ‘parkeercontroleur in de gemeente Delft’, over een bezoek aan Camp Nou, vijftien jaar geleden.

Het gezin De Jong vierde vakantie in de stacaravan van opa en oma op de camping in het naburige L’Escala. Zijn vader: ‘Ik zie hem nog staan in dat enorme stadion, een Barcelona-shirtje om zijn lijf getrokken. Pap zei hij, bij deze club wil ik later voetballen.’

Paris Saint Germain is ingeschakeld om de prijs op te drijven en de andere gegadigden, naast Barcelona Manchester City, te alarmeren. Het moest Barcelona worden, voor een transfersom van minimaal 75 miljoen euro.

Zaakwaarnemer Ali Dursun en Ajax-directeur Marc Overmars hebben het handig gespeeld. De Telegraaf hielp een handje mee. Honderdnegentig miljoen gulden voor een beginner: is iedereen er toch ingetuind.