Ontvoering Insiya (2): met militaire precisie uitgevoerde ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’, aldus de verdachte
In Amsterdam stonden vandaag zes verdachten terecht voor betrokkenheid bij de ontvoering van de 2-jarige Insiya Hemani in 2016. Deze eerste zittingsdag draaide om de vraag of het proces überhaupt wel door kon gaan zonder verklaring of verhoor van Shehzad Hemani, initiatiefnemer en opdrachtgever van de ontvoering, die zijn dochter meenam naar India en daar nog altijd woont.
Ter voorbereiding had Willem V. (54) de ‘vijf paragrafen’ van de NAVO gedownload, een organisatiemodel voor militaire situaties. Hij vulde het formulier in, compleet met mogelijke scenario’s en benodigde middelen –tiewraps, tasers, een bivakmuts. Maar oud-marinier V. zou zich dit keer niet naar het slagveld begeven. Hij bereidde samen met zeven anderen de ontvoering voor van een 2-jarig kind.
Samen met vier mannen en een vrouw stond V. maandag in Amsterdam terecht voor betrokkenheid bij de ontvoering van Insiya Hemani, op 29 september 2016 in de Amsterdamse Watergraafsmeer. Vier van de zes verdachten kwamen overigens niet opdagen, volgens hun raadsmannen en -vrouwen omdat ze de media-aandacht schuwen, uit angst voor reputatieschade op het werk, of een combinatie van beide.
Ook afwezig: de initiatiefnemer en opdrachtgever van de ontvoering, de vader van het kind, Shehzad Hemani. Deze eerste zittingsdag draaide om de vraag of het proces überhaupt wel door kon gaan zonder verklaring of verhoor van Hemani, die het kind naar India meenam en daar nog altijd woont.
Apart vervolgen
Het Openbaar Ministerie wil de man apart vervolgen, maar een verzoek om uitlevering is door India afgewezen. Een rechtshulpverzoek aan het land om hem te horen in de zaak loopt nog. De verdediging laakte maandag de gang van zaken in de contacten met India. Zo zou te lang zijn gewacht met het indienen van het hulpverzoek.
In een uitzonderlijke zet werd zowel de rechter-commissaris als een medewerker van de Afdeling Internationale Rechtshulp in Strafzaken (AIRS) door de rechter gehoord over deze gang van zaken. Ondanks alles besloot de rechtbank het proces gewoon door te laten gaan, met drie extra zittingsdagen in mei 2019, mocht Hemani toch getuigen.
Hemani, een steenrijke Indiase zakenman, liet medeplichtigen invliegen van over de hele wereld om zijn dochter mee naar India te nemen. Ondertussen ijvert de moeder van het kind, de Nederlandse Nadia Rashid, onverminderd voor het heroveren van de ouderlijke macht. Ze is, met moeder en broer, aanwezig in de zaal op deze eerste dag van het proces. Kijkend naar de mannen die haar dochter ontvoerden barst ze af en toe in tranen uit. Maar telkens herpakt ze zich om verder aantekeningen te maken, fanatieker dan menig lid van de verzamelde pers.
De moeder van de ontvoerde Insiya deed vorig jaar haar verhaal aan de Volkskrant.
‘Hoe langer zij bij hem is, hoe meer ze van me vervreemdt,’ zegt Nadia Rashid. De foto’s van Insiya die de vader op Twitter zet, zijn nu haar enige houvast.
Rashids ex Hemani stelt dat juist zij het kind naar Nederland ontvoerde en dat hij rechtvaardig handelde door het kind terug te pakken. Met precies dat argument werd Willem V., onder andere chauffeur van de vluchtauto, overtuigd om deel te nemen aan de ontvoering. Het ging om ‘burgerlijke ongehoorzaamheid’, niet meer, zei V., die via medeverdachte Erik S. betrokken raakte bij de zaak. In ruil voor hun diensten, kregen zij 40.000 euro, fifty-fifty. ‘Heb ik me in de luren laten leggen?’ vroeg V. zich af toen hij op het journaal een Amber Alert voor Insiya voorbij zag komen.
Draaiboek
Maar als V., ‘werkzaam in de beveiligingssector’, op 29 september 2016 aanbelt bij het huis van Nadia Rashid, waar oma op dat moment op het 2-jarige kind past, komen acht maanden aan planning ten uitvoer. Het stond allemaal in het draaiboek: V. doet zich voor als een ambtenaar en beticht moeder Rashid – op dat moment niet thuis – van misbruik van sociale voorzieningen. Als oma opendoet, springt een neef van Hemani de hoek om en neemt het kind mee. Hij en V. scheuren weg in de vluchtauto. In Duitsland wacht vader Hemani het kind op met een privéjet, bestemming India.
Daniel C., de enige andere verdachte die vandaag is komen opdagen, wordt net als V. een coördinerende en organisatorische rol toegedicht in de zaak. Hij zou Hemani naar Duitsland hebben gereden. In tegenstelling tot V. weigerde de zelfbenoemde zakenman in de telecomsector – een gezette Amerikaan van Mexicaanse komaf – maandag antwoord te geven op inhoudelijke vragen van de rechter. ‘Geen commentaar’, klonk het via zijn tolk.
Daniel C. toonde een paar stoelen naast V. op zijn eigen manier berouw. ‘Ik heb spijt van wat het kind is overkomen. Maar het is wat het is.’
Willem V. – een beleefde en beheerste man in een donkerblauw colbert – verdedigde zijn daden door te stellen dat hij het moeilijk had in de periode van de ontvoering. Hij maakte werkdagen van 17 uur, was mantelzorger voor zowel zijn zieke vader als zijn zieke moeder en zijn vrouw was veel weg, vertelt hij aan de rechters.
Halverwege een spijtbetuiging stokt zijn stem. Het zorgt voor het enige echt stille moment van de dag in de rechtszaal. Maar of zijn berouw de rechters tot mildheid stemt, is de vraag. Want, zoals zij meermaals met dodelijke ernst benadrukken: ‘Het gaat hier om de ontvoering van een 2-jarig kind.’