Lachen op het Binnenhof met Splinter, Kuzu en Klaver

‘Politiek suf? Echt niet!’ Zo begint het persbericht van Avrotros dat aankondigt dat ‘rasoptimist en student politicologie’ Splinter Chabot op tv gaat laten zien ‘dat politiek ook leuk kan zijn’. Ga maar na: hij gaat de krant lezen met Rutte, joggen met Jetten en praten met ‘sluwe spindoctors’. Hoe leuk wil je het hebben? Dat betrokkene tevens voorzitter is van de JOVD – jongerenafdeling van de VVD – en dus politiek voorgesorteerd, wordt in het persbericht gemakshalve even vergeten. Zal wel door zo’n sluwe spindokter ingefluisterd zijn.

Alsof de politiek van zichzelf al niet leuk genoeg is. Zo leuk dat Dries Roelvink tegenwoordig elke dinsdagmiddag rondhangt bij de Tweede Kamer in de hoop op een leuke babbel, Jaïr Ferwerda namens Jinek met een grote grijns op politici afstapt, Klaas Dijkhoff met cabaretiers het land in gaat en Sybrand Buma zijn bumor vervolmaakt. Veel leuker hoeft het niet te worden.

Haagse lol was er ook met de formatievloggers van de NOS. Het trio organiseerde eind vorig jaar een politieke afscheidsshow in de Haagse Schouwburg. Het toppunt van feestelijkheid is tegenwoordig je bij zoiets vrijwillig te laten affakkelen. De vloggers hadden voor hun roast Denk-voorman Tunahan Kuzu gevraagd, naar het schijnt omdat Klaas Dijkhoff bedankte.

Dat was maar goed ook, want Kuzu bleek een toproaster. Zo goed dat hij in een kwartier (de show is op YouTube terug te vinden) het beeld van zijn partij kantelde. Zelfs de reaguurders op GeenStijl – doorgaans fervente Denk-haters – moesten zich gewonnen geven. ‘Ik mag hem echt niet, maar toegegeven, dit was toch best grappig’, verwoordde Gexto de stemming daar.

Wat Kuzu zo leuk maakte, was zelfspot. Zo liet hij zich door Denk-medewerkers filmen, zoals Denkers dat in de Kamer tot veler ergernis ook doen. Hij verzekerde dat Erdogan niet zo blij met dit optreden was, dat ook de Turkse ambassade er niks in zag en dat je wel heel wanhopig moest zijn als je Kuzu uitnodigde vanwege diens humor. NOS-journalist Xander van der Wulp kreeg een uitnodiging bij Denk te komen werken, omdat hij aan de basiseisen voldeed: goed kunnen framen, knippen en plakken.

Oer-Hollands was het; je zag Denk voor je ogen opschuiven richting het grote polderberaad dat Den Haag is. ‘Verbaast je dat’, informeert Kuzu als ik hem er naar vraag. ‘Ik ben 37 jaar en heb 37 jaar in Nederland gewoond. Ik hou van cabaret, kijk elk jaar naar de oudejaarsconference. Dan krijg je dit.’

‘Het beeld is dat we boze Turkse mannen zijn’, zegt Kuzu. ‘Terwijl: we proberen gewoon onze bijdrage aan de samenleving te leveren. Ik denk dat bij geen fractie zo veel wordt gelachen als bij ons.’ Dat Denk in de Kamer vaak zo’n verbeten indruk maakt, komt door de ambiance, vermoedt Kuzu. ‘De Kamer is geen theater, daar past die relativering niet.’

Kuzu zegt de grappen samen met persvoorlichter Serkan Soytekin bedacht te hebben, Kamerlid Azarkan had ook een aandeel. ‘In anderhalf uur zat het in elkaar.’ Dat nu wellicht anders naar Denk wordt gekeken, in elk geval door Haagse insiders, bevestigt voor hem de vooroordelen. ‘Daar hebben we nooit aan gedacht.’

Intussen verkeert de Tweede Kamer in zijn derde week Kerstreces, en is het er afgezien van de westerstorm die wat rommel uit Nashville deze kant op blies, heel rustig. De enige die ik er tegenkom is Jesse Klaver, en die komt als geroepen. Al maanden hangt er een gerucht boven het Binnenhof: Klaver verhuist naar Roosendaal. Omroep Brabant verwoordde het zo. ‘Jesse Klaver verruilt het koude Den Haag voor het warme Brabant.’ Wat bezielt de voorman van GroenLinks om op negentig kilometer van zijn werk te gaan wonen? Is de metaalmoeheid ingetreden?

Wat blijkt: ook hier is sprake van Binnenhof-humor. Klaver gaat inderdaad zijn huis, net nog verbouwd op kosten van het tv-programma Eigen Huis & Tuin, verruilen voor wat anders. Maar die nieuwe woning staat gewoon in dezelfde Haagse straat, vertelt Klaver. Een pand met torentje – alle grappen welkom – uit 1890, dat hij via infrarood gaat verwarmen.

Hoe dat nieuws over Roosendaal de wereld in kwam? Klaver was met een bus vol verhuisdozen naar Roosendaal gereden om spullen op te slaan en Weekblad Privé had daar lucht van gekregen. Daar moest wel een verhuizing op handen zijn, was de conclusie. Andere media namen het nieuwtje vlot over, kennelijk zonder te checken.

Waarom hij het gerucht vervolgens niet zelf ontzenuwde? ‘Dat was m’n eer te na’, zegt hij. ‘Ik heb gewacht tot iemand er naar vroeg. Dat duurde even.’