Nederlandse veldrijdsters fietsen onder Belgische vleugels

Buitenstaanders die wel eens wilden kennismaken met het hogeschool-veldrijden in Nederland, moeten zondagmiddag hebben gedacht dat ze op weg naar Huijbergen een afslag te laat hebben genomen. Onder de grijze lucht en in de miezerregen wint Lucinda Brand. Op de kleurige shirts van de professionals in veld en beemd domineren de logo’s van Belgische bedrijven, voordat ze besmeurd raken door het zand en de blubber op de Brabantse wal.

Maar ze zitten wel degelijk goed, dit is het Nederlandse kampioenschap. Sterker nog, bij de vrouwen zou je kunnen spreken van een generale repetitie voor het wereldkampioenschap, begin volgende maand in Denemarken. Zij zijn tot dusver in het seizoen met de meeste zeges aan de haal gegaan, elkaar bijna aftikkend. Maar ook nu de top breder is dan ooit, laten Nederlandse sponsors zich niet paaien voor de oprichting van een profploeg van eigen bodem.

Annemarie Worst, regerend Europees kampioen, rijdt voor Steylaerts, nummer één in badkamerrenovatie uit Temse. Denise Betsema, de ontdekking van dit seizoen uit Texel, fietst voor Marlux, groot in terrastegels en klinkers, en Bingoal, een online wedkantoor in Brussel. Maud Kaptheijns maakt deel uit van de ploeg Charles, specialist in charcuterie en sauzen. Meervoudig wereldkampioen Marianne Vos zat tot voor kort bij WaowDeals, een onderneming in digitaal betalen uit Berchem. Vanaf 1 januari is de Poolse schoenen- en tassenfabrikant CCC haar hoofdsponsor.

Bondscoach Gerben de Knegt ziet het met lede ogen aan. Talenten worden snel ingelijfd door Vlaamse teams. ‘Het is in elk geval niet goed voor de beoogde mondialisering van de sport’, stelt hij vast.

Naar een verklaring is het gissen. ‘Aan de belangstelling ligt het niet. Er komt veel volk op de wedstrijden af en livestreams worden heel behoorlijk gevolgd.’ Mogelijk schrikt de investering sponsors af. ‘Wil je een goede renner binnenhalen met wat anderen erbij en daar omheen nog een programma voor de zomer maken, kom je al gauw uit op een miljoen euro per jaar.’

Het is volgens hem niet louter het Belgische karakter van de sport dat financiers kopschuw maakt. De Knegt wijst erop dat zelfs het schaatsen ook in tijden van volledig Nederlandse dominantie het lastig heeft de begroting sluitend te krijgen.

Mathieu maakt het verschil

Teammanager Christoph Roodhooft van Corendon-Circus, de ploeg van alleenheerser Mathieu van der Poel, sluit een kentering toch niet uit. Hoewel een live-verslag op tv vanuit Huijbergen deze dag moet wijken voor de registraties van de EK schaatsen en de EK shorttrack, is in elk geval de mediabelangstelling volgens hem aan het groeien. Hij ziet één oorzaak: ‘Het is Mathieu die het verschil maakt.’ Met Corendon heeft hij een Nederlandse sponsor in huis. Het budget is de afgelopen jaren alleen maar gestegen. Ook hier is toch een Vlaamse component: de reisorganisator is op zoek naar uitbreiding van de markt voorbij Hazeldonk.

Volgens Roodhooft is er een keerzijde: talenten uit Nederland hebben baat bij het fietsen onder Belgische vleugels. ‘We hebben ze gewoon meer te bieden, zowel in begeleiding als materiaal.’

Zijn ploeg pikte de Rotterdamse met Dominicaanse wortels Ceylin del Carmen Alvarado vorig jaar op 19-jarige leeftijd op. Zondag wordt ze Nederlands kampioen bij de beloften. Hij beklemtoont dat sponsoring in het veldrijden vaak een zaak van lange adem is. De contacten met Van der Poel dateren al van tien jaar geleden. ‘Je moet vooruitdenken. Het lukte alleen omdat ik vader Adrie al kende.’

Zondagmiddag in Huijbergen is het op het vrouwenpodium toch de uitzondering die de hoogste trede beklimt. Lucinda Brand prolongeert haar titel door twee ronden voor het einde Marianne Vos van zich af te schudden. Zij rijdt voor de Duits-Nederlandse ploeg Sunweb. Het is een bewuste keuze: ze krijgt daar de ruimte om het veldrijden te combineren met het fietsen op de weg in de zomer. ‘Ik wil de weg graag blijven doen. Belgische crossploegen hebben daar nauwelijks mogelijkheden voor. Die verlangen vooral prestaties in het veld. Nu kan ik zelf een klein program­ma uitstippelen. In overleg, ja, maar eigenlijk regel ik het zelf.’

Klikken met die mensen

Maud Kaptheijns pakt na een reeks sterk wisselende prestaties in Huijbergen verrassend het brons, nog voor revelatie Betsema. In tegenstelling tot Vos en Brand concentreert zij zich volledig op de crossfiets. Dat is in lijn met de ambities van haar Belgische werkgever. ‘Ik ben nog jong, ik moet nog veel leren. Ik heb een klik met die mensen. Je kiest voor de begeleiders in wie je vertrouwen hebt. Ik voel me er thuis.’ Wat ook meespeelt: de Brabantse woont op drie kilometer van de grens.

Volgens Marianne Vos verandert er voor haar vrij weinig, nu het Belgische WaowDeals heeft plaatsgemaakt voor CCC. Het begeleidingsteam is nagenoeg ongewijzigd overgenomen, veel directe bemoeienis vanuit Polen verwacht ze niet. ‘CCC is al jarenlang een vaste waarde in het wielrennen. Ik denk dat er zelfs sprake is van een upgrade: de mogelijkheden zijn net wat groter.’ In Huijbergen is het nog even wennen. Vos moet vroegtijdig van fiets wisselen omdat haar stuur los zit.

Ze tilt er niet zo zwaar aan dat een Nederlandse profploeg in het veldrijden ontbreekt. ‘Het is toch mooi dat talenten als Betsema en Kaptheijns vanuit België een goede ondersteuning krijgen. Het blijven wel Nederlanders, hè.’ Haar nieuwe sponsor heeft de nationale gevoelens niet veronachtzaamd. Vos plukt met een veelbetekenende blik aan haar truitje. CCC rijdt in het oranje.