Geconcentreerde Suzanne Schulting bewijst dat ze geen eendagsvlieg is
Met een oerkreet die uit haar tenen lijkt te komen passeert Suzanne Schulting de streep. Ze heeft gedaan wat ze zich het hele schaatsseizoen al ten doel stelde: ze is Europees kampioene shorttrack geworden. Niet alleen op de 1.500 meter, ze heeft in Dordrecht ook het klassement van de vierkamp gewonnen.
Er zit meer achter de extreme blijdschap dan alleen vreugde om de titel. Ze heeft haar status als olympisch kampioen bevestigd, meer glans gegeven voor zichzelf.’ Ik wilde laten zien dat ik geen eendagsvlieg ben.’
Sinds Schulting (21) in februari 2018 als eerste Nederlander olympisch shorttrackgoud won, op de 1.000 meter, wordt ze voortgestuwd door een onstilbare bewijsdrang. Ze wil laten zien dat haar titel geen gelukje was. Ze trainde daarom afgelopen voorjaar en zomer harder dan ooit tevoren en dat leidde in de zes wereldbekerraces tot vier overwinningen en twee tweede plekken.
Toch was dat niet voldoende bevestiging, want die zeges boekte ze op individuele afstanden, net als op de Spelen. Op allroundgebied had ze nog niets laten zien en dat kon op de EK, waar naast afstandstitels ook een klassement te betwisten is. Daarvoor is concentratie nodig en dat was altijd haar valkuil, zelfs op de Winterspelen nog. Ze kon in uitstekende vorm wedstrijden volkomen verprutsen omdat ze zichzelf te veel had opgefokt. In Dordrecht, voor eigen publiek, wilde ze voorgoed met haar imago van ‘stuiterbal’ afrekenen.
Op zaterdag, de eerste finaledag, slaagde ze daar voortreffelijk in. Ze was op doodeenvoudige wijze naar haar eerste Europese titel gereden op de 1.500 meter. Niemand kon haar versnelling pareren. Ze droeg die zege op aan Sjinkie Knegt, haar trainingsmaat die donderdag na een ongeluk met zijn houtkachel met ernstige brandwonden in het ziekenhuis van Groningen belandde. Zijn herstel kan lang gaan duren.
Zware aanloop
Het ongeval had aanvankelijk een grauwsluier over het Europese titeltoernooi getrokken, maar al snel had Schulting er motivatie uit geput. De aanloop naar de EK was sowieso zwaar geweest voor Schulting. Niet alleen was er de schrik om Knegts ongeval, maar de woensdag voor het toernooi had Schulting haar beppe, haar Friese grootmoeder, begraven. ‘Het was een heel heftige week, maar ik heb het in kracht omgezet.’
Op de 500 meter van zaterdag, haar minste afstand, ging ze in de finale onderuit. Ze probeerde binnendoor in te halen, maar had daar onvoldoende ruimte en viel. ‘Ik nam de verkeerde beslissing’, oordeelde ze. Stom, maar het bracht haar zelfvertrouwen niet aan het wankelen. Op zondagmiddag gebeurde dat wel bijna toen ze in de halve finale van de 1.000 meter een ongeoorloofde manoeuvre maakte en niet door mocht naar de finale. Weg was de kans om op haar afstand Europees goud te pakken, weg ook de punten voor het klassement.
‘Ik was mezelf eventjes verloren’, bekende ze na afloop. Ze had zichzelf zonder aanwijsbare reden in een lastig parket gebracht. ‘Een brain freeze’, noemde Otter het. ‘Een soort black-out’, vulde Schulting aan. Uit frustratie had ze na haar diskwalificatie met haar handpalmen tegen haar voorhoofd gebeukt, het gezicht verwrongen tot een grimas.
Otter vermoedde dat ze na die race haar frustratie nog op een paar prullenbakken had botgevierd, maar dat was niet zo. Dat zou de oude Schulting hebben gedaan. De nieuwe was maar heel eventjes boos op zichzelf en de wereld. ‘Natuurlijk baalde ik, maar ik was er rustig onder. Ik dacht: ik moet gewoon de 3 kilometer winnen.’
Terecht zelfvertrouwen
Tijdens de afsluitende superfinale, de race over 3 kilometer waar geen afstandstitel maar alleen punten voor het klassement op het spel staan, bleek haar zelfvertrouwen terecht. Ze liet zich niet verleiden tot bruuske inhaalacties. Met nog drie ronden te gaan koos ze voor de veilige weg. Met machtige slagen zeilde ze buitenom haar concurrentes naar de eerste plek. Ze nam zo resoluut de leiding dat de anderen haar niet konden volgen. Met een flinke voorsprong kwam ze over de finish.
Als tweede Nederlandse met een Europese allroundtitel op zak (Jorien ter Mors ging haar in 2014 voor) veroverde Schulting een half uur later met Yara van Kerkhof, Lara van Ruijven en Rianne de Vries in de aflossingswedstrijd haar tweede titel. Het Nederlandse kwartet nam vanaf de start de leiding en kwam geen moment in gevaar. Schulting had als slotrijdster zoveel voorsprong dat ze nog in de laatste bocht al kon beginnen met juichen.
Ze liet met het dubbele succes geen ruimte voor twijfel wie de beste shorttrackster van Europa is. Zelfs met alle tegenspoed naast en op het ijs kon niemand het haar echt lastig maken. Haar zucht naar meer is daarmee nog niet gestild.
‘Ik wilde na zoveel gouden medailles voor Nederlanders op de Spelen niet degene zijn die zou worden vergeten.’ En dus wil ze blijven winnen en kijkt alweer vooruit. ‘De wereldtitel, dat is het volgende doel.’
De Nederlandse mannenploeg is er in Dordrecht niet in geslaagd om voor het vierde jaar op rij de Europese titel op de relay te winnen.
Zonder kopman Sjinkie Knegt moesten Daan Breeuwsma, Dennis Visser, Itzhak de Laat en Jasper Brunnsmann genoegen nemen met zilver. De overwinning ging naar Hongarije.
De Hongaren, regerend olympisch kampioen op de ploegdiscipline, waren vooraf favoriet omdat ze op de half-Chinese broertjes Liu konden rekenen. Shaolin Sandor Liu was even voor de relayfinale Europees allroundkampioen geworden, vlak voor zijn jongere broertje Shaoang.
De Nederlandse relaymannen gaven goed partij, maar konden niet verhinderen dat de Hongaren in de laatste twee ronden voorbijkwamen.
Op het individuele toernooi maakten de Nederlanders geen indruk. Breeuwsma eindigde op de 11de plaats als beste Nederlander.
Sven Kramer (32) heeft voor de tiende keer de Europese titel allround veroverd. De Friese schaatser van Team Jumbo-Visma liet zich in Collalbo op de afsluitende 10.000 meter niet verrassen door zijn negen jaar jongere ploeggenoot Patrick Roest, de nummer twee van het klassement.