De 'Mocro War': een aaneenschakeling van 'nieuwe dieptepunten' en 'eerste keren'

Een schutter loopt een bedrijf binnen, richt zijn wapen op de directeur en schiet hem dood. Een ‘nieuw dieptepunt’ noemt het Openbaar Ministerie deze liquidatie in Amsterdam, afgelopen donderdagochtend, van Reduan B. (41). Het slachtoffer heeft geen criminele antecedenten maar is slechts ‘de broer van’ – het is de eerste keer in Nederland dat familie van een streng beveiligde kroongetuige is doodgeschoten.

De geschiedenis van de zogenoemde ‘Mocro War’, een drugsoorlog tussen voornamelijk Marokkaanse en Antilliaanse Nederlanders die al woedt sinds 2012, is een aaneenschakeling van ‘nieuwe dieptepunten’ en ‘eerste keren’.

Zelfs in het Passageproces, een van de grootste justitiële onderzoeken naar een reeks liquidaties in de Amsterdamse onderwereld, bleef de familie van de kroongetuigen ongedeerd - alhoewel de moeder van ‘moordmakelaar’ Fred R. moest worden beveiligd en de zoon van ‘Vieze Peter’ la S. uit voorzorg werd opgenomen in het getuigenbeschermingsprogramma.

Vergismoorden

Ging het Passageproces over zeven liquidaties rond de eeuwwisseling, de ‘Mocro War’ overtreft dit aantal doden royaal, met ruim dertig liquidaties en zo’n vijf mislukte pogingen daartoe. Tot die dertig doden behoren ten minste negen ‘vergismoorden’ waarbij per abuis, door roekeloosheid, de verkeerde wordt doodgeschoten. Veel meer nog dan in het Passageproces worden de liquidaties gekenmerkt door extremiteiten en grenzeloosheid.

Eind 2012 was er de dubbele liquidatie in de Staatsliedenbuurt, die het predicaat ‘heftigste bloedbad’ in de liquidatiegolf meekreeg. Doelwit is die dag de Range Rover waarin drugshandelaar Benaouf A. zit. Hij weet te ontkomen, maar door de rondvliegende kogels uit machinegeweren sterven twee andere inzittenden, de neven Saïd el Yazidi (21) en Youssef Lkhorf (28). Een van de kogels doorboort de muur van een kinderkamer op een woonboot. Ook wordt gericht geschoten op twee motoragenten, die de schietpartij ternauwernood overleven door zich op het wegdek te laten vallen en onder hun voertuigen te schuilen. De kogelgaten zitten in het motorblok. De hele woonwijk is in paniek.

Twee jaar later dient zich ‘een nieuw hoofdstuk’ aan in deze onderwereldoorlog: op 10 december 2014 wordt voor het eerst een vrouw geliquideerd. Het slachtoffer is de 34-jarige Luana Luz Xavier, de vriendin van de destijds voortvluchtige kickbokser Najib H. Luana Luz wordt ervan verdacht onder valse voorwendselen een man naar Almere te hebben gelokt, waar vervolgens een - mislukte - aanslag op hem werd gepleegd. Luz wordt om half acht ’s avonds doodgeschoten, gewoon midden op straat, in Amstelveen, voor de ogen van haar twee kinderen.

Maar het kon nog gekker.

Het is 9 maart 2016 als voorbijgangers vroeg in de ochtend op de stoep van het Amsterdamse waterpijpcafé Fayrouz het afgesneden, bebloede hoofd vinden van Nabil Amzieb. Ook deze 23-jarige Marokkaanse Amsterdammer wordt verdacht van betrokkenheid bij een liquidatie. Dit wordt de ‘macaberste’ van alle moorden genoemd. Alsof de onthoofding nog niet wreed en onbeschaamd genoeg is, wordt Amziebs ontklede lichaam gevonden in een gestolen observatiewagen van de Utrechtse recherche.

Hier is een nieuwe generatie criminelen opgestaan. Deze voornamelijk zeer jonge, laagopgeleide en in sommige gevallen zelfs zwakbegaafde mannen gaan heel anders te werk dan de aloude ‘Hollandse netwerken’, constateerde voormalig recherchehoofd Marjolein Smit van de Amsterdamse politie eerder in een interview met de Volkskrant. ‘Deze bendeleden zijn in doorsnee erg jong en reageren nogal primair. Ze hebben een kort lontje en weinig oplossend vermogen. Ze zijn veelal laagopgeleid en kansarm op de arbeidsmarkt, terwijl status en materiële luxe onderling heel belangrijk worden gevonden. Ze zien geen alternatief voor de criminaliteit.’

Deze nieuwe generatie is veel jonger en wreder dan we tot nu toe zagen in de Nederlandse onderwereld. Waar de Hollandse netwerken – denk aan de veroordeelden in het omvangrijke liquidatieproces Passage – dure, professionele moordenaars inhuren die liefst ’s nachts en in afgelegen gebieden iemand executeren zonder sporen na te laten, schiet de ‘Mocro maffia’ ongetraind en amateuristisch, met zware wapens waarbij de kogels alle kanten op vliegen. Vaak op klaarlichte dag en in drukke woonwijken zoals de Staatsliedenbuurt, de flatwijk in Diemen waar twee schutters wild in het rond schoten bij de mislukte liquidatie van Peter ‘Pjotr’ in 2015, of de Amsterdamse Borneokade in 2014, waar na de liquidatie van Derkaoui van der Meijden kogels werden teruggevonden in een kinderdagverblijf.

Uiterlijk vertoon

Officier van justitie Jeroen van Berkel merkte eerder al op dat deze schutters hun opdracht uitvoeren voor bedragen vanaf 5.000 euro; vele malen lager dan de tienduizenden euro’s die huurmoordenaars in de Hollandse netwerken voor een liquidatie in rekening brengen.

Alles draait binnen drugsbendes om snel geld verdienen, macht en status. Maar veel meer dan in de Hollandse netwerken speelt uiterlijk vertoon in de ‘Mocro Maffia’ een belangrijke rol. De onthoofde Nabil Amzieb verliet de avond waarop hij werd vermoord zijn huis in de dure kleding die in zijn wereld verplicht lijkt te zijn: een jas van Canada Goose, een trainingspak van Stone Island, schoenen van het designermerk Prada en een schoudertas van Louis Vuitton. Het is de stijl van alle groepsgenoten: laten zien dat je geld hebt, anders ben je een loser.

In de rechtbank zei de officier van justitie over Adil A., toen hij terechtstond voor de liquidaties in de Staatsliedenbuurt: ‘A. is exemplarisch voor de nieuwe generatie criminelen. Een baantje bij een normale werkgever zal hij niet snel krijgen. Criminaliteit is de snelste weg naar geld en status voor jongeren binnen deze groep. Vandaag overvallen ze de Lidl, morgen plegen ze met grof geweld een liquidatie.’

Binnen de Hollandse criminele netwerken gelden ongeschreven erecodes: vrouwen en kinderen laat je met rust. Willem Holleeder, die volgens zijn zus Astrid zijn eigen familieleden bedreigde, geldt hierin als atypisch voorbeeld.

In de 'Mocro War' zijn ze meedogenlozer. Niet alleen werd Luana Luz Xavier als ‘vriendin van’ doodgeschoten voor de ogen van haar kinderen. Ook bij de liquidatie van Samir Erraghib in 2016, die in de auto zat voor zijn flat in IJsselstein toen een kalasjnikov op hem werd leeggeschoten, zat zijn 7-jarige dochter naast hem op de bijrijdersstoel.

Bij de ‘vergismoord op dj Djordy Latumahina raakte zijn vriendin naast hem zwaargewond, terwijl hun 2-jarig dochtertje toekeek vanaf de achterbank. De moord op Lucas Boom werd op 9 juni 2015 voltrokken voor een basisschool in Zaandam, juist op een moment dat veel leerlingen buiten speelden. Deze kinderen zagen het gebeuren. Booms zoontje, dat iets verderop in de klas zat, kreeg een uur later te horen dat zijn vader buiten was vermoord.

Rechercheonderzoeken en rechtszaken rond afrekeningen in het milieu hebben al geleid tot veel arrestaties en veroordelingen van voorbereiders en uitvoerders van liquidaties. Dankzij de nieuwe kroongetuige, Nabil B., wiens medewerking afgelopen week werd bekendgemaakt, en ontsleutelde berichten van pgp-telefoons waarmee criminelen doorgaans communiceren, krijgt justitie nu zicht op de hoofdverdachten.

Voorlopig wijzen alle vingers in de richting van Naoufal ‘Noffel’ F. (37), en Redouan T. (41). Noffel zit in voorarrest. Zijn strafzaak loopt. Hij wordt verdacht van het leiden van een internationale cocaïnelijn en het aansturen van schutters die op verzoek concurrenten uit de weg ruimen.

Redouan T. is voortvluchtig. Zijn naam is genoemd door kroongetuige Nabil B., wiens broer donderdagochtend is vermoord. Nabil werkte voor T. en kreeg spijt. Hij zegt dat Redouan T. opdracht gaf voor een indrukwekkende reeks liquidaties. Het Openbaar Ministerie looft 25 duizend euro uit voor degene met de ‘gouden tip’ die leidt tot T.’s aanhouding, zodat ook hij kan worden berecht.

Maar zelfs als T. wordt opgepakt, is de 'Mocro War' nog niet voorbij, verwacht de politie. Want voor elke veroordeelde leider zal weer een nieuwe aanvoerder opstaan. Dat is inherent aan de lucratieve handel in cocaïne en synthetische drugs. Geld en macht als de eeuwige drijfveer, daarin verschillen de kopstukken uit de 'Mocro War' dan weer niet van hun Hollandse evenknieën.