Direct naar artikelinhoud
reportageMC Slotervaart

Het grote afscheid nemen is begonnen: ‘Vreselijk, ik kom al mijn hele leven in dit ziekenhuis’

Voor 15.00 uur vanmiddag verlaten de laatste 74 patiënten het failliete MC Slotervaart in Amsterdam. Hun vertrek betekent tevens de laatste werkdag van het personeel.

Patiënten verlaten het Slotervaartziekenhuis.Beeld Jamaica Vink

Met een vijftal plastic tassen vol kleren en een wandelstok staat Marlène voor de ingang van het MC Slotervaart in Amsterdam. ‘Wat een gestress’ verzucht ze. Ze wist dat het ziekenhuis op omvallen stond, toch kwam het telefoontje donderdag over de sluiting onverwachts. ‘Zo plotseling’.

Of ze haar man, die lijdt aan dementie, snel wil komen ophalen. Marlène rijdt alleen scootmobiel, maar wist vrijdagochtend een kennis te strikken. ‘Nu gaat mijn man naar een verpleeghuis toe’, zegt Marlène terwijl ze de tassen in de auto zet. Ze heeft geprobeerd om het uit te leggen aan haar man. ‘Maar hij is een beetje in de war van alles.’

Het is een komen en gaan van auto’s, taxi’s en ambulances. Goed ingepakte patiënten in rolstoelen, familieleden met koffers. Burgemeester Femke Halsema van Amsterdam komt langs om de patiënten en medewerkers een hart onder de riem te steken. De 74 overgebleven patiënten van MC Slotervaart moeten allemaal voor 15.00 uur vertrokken zijn. Zij kunnen onder meer terecht bij het Amsterdam UMC en het OLVG. Cliënten van zorginstelling Amsta, die twee afdelingen in het gebouw huurt, mogen dit weekend nog blijven.

‘Het is vreselijk’, zegt Nel (77), als ze door de hoofdingang naar buiten komt. Haar man is hartpatiënt en heeft net bloed laten prikken. ‘Dinsdag hebben we een afspraak bij de cardioloog. Dan horen we meer.’ Nel komt al haar hele leven in het ziekenhuis. Ze heeft het als buurtbewoner gebouwd zien worden. ‘Het is zo vertrouwd.’

Medewerker Merie de Bruin (52) komt even een sigaretje roken buiten. Ze staat al twaalf jaar in de winkel en het restaurant. Net als het andere personeel staat de Amsterdamse straks op straat. Dat ze in deze moeilijke tijd moet doorwerken ‘is nou eenmaal zo’. Stilzitten zit trouwens toch niet in haar aard. ‘En ik wil mijn collega’s en de patiënten gedag zeggen.’ Makkelijk is het niet: ‘Ik vergis me steeds, vergeet dingen.’

Merie de Bruin.Beeld Jamaica Vink

Voor de ruim duizend medewerkers van het ziekenhuis is het onduidelijk wanneer hun laatste werkdag is. Er geldt een opzegtermijn van zes weken, de curator beslist of werknemers moeten doorwerken. ‘Dit weekend zullen in ieder geval enkele verpleegkundigen aan de slag zijn’, vertelt Petra Meijer, voorzitter van de ondernemingsraad. Volgende week is volgens haar ook nog volop mankracht nodig. ‘Om telefoontjes te beantwoorden, dossiers te bekijken.’

Daarnaast heeft het ziekenhuis van de verzekeraars geld gekregen om het werk in de poliklinieken voort te zetten, waarschijnlijk nog de hele maand november. Wie een afspraak heeft staan en niet gebeld wordt, kan gewoon naar MC Slotervaart komen. De personeelsleden werken in die periode niet voor niets: ze krijgen nog twee maanden loon van het UWV, hun eindejaarsbonus moeten ze wel grotendeels inleveren.

Sigra, een samenwerkingsverband van zorg- en welzijnsorganisaties in Amsterdam en omgeving, gaat ondertussen medewerkers en leerlingen helpen bij het vinden van een andere werkplek. ‘We willen hen perspectief bieden en het personeel behouden voor deze sector, waar nu al tekorten zijn’, vertelt directeur Saskia Schalkwijk. Volgende week zijn de eerste voorlichtingsbijeenkomsten.

Een ambulance verlaat het terrein van het MC Slotervaart. Na het faillissement moet het ziekenhuis vijftig patiënten herplaatsen naar andere ziekenhuizen.Beeld ANP

Schalkwijk heeft er het ‘volste vertrouwen’ in dat veel medewerkers weer een baan kunnen vinden. ‘Kijk alleen al naar alle zorgvacatures in deze regio’, zegt ze. Voor de paar honderd mensen die geen zorgachtergrond hebben, wordt met het UWV en Werkgeversservicepunt naar mogelijkheden gezocht. Een scholingstraject binnen de zorg is bijvoorbeeld een optie, of een baan in een hele andere sector.

Toch maakt Petra Meijer van de ondernemingsraad zich zorgen. Naar verpleegkundigen of specialistische verpleegkundigen is veel vraag. ‘Maar wat te denken van 60-plussers? Mensen bij de voedingsdienst, schoonmaak, de secretaresses?’ Medewerker Merie de Bruin denkt nog niet aan solliciteren: ‘Ik heb te veel aan mijn kop.’ Wel weet ze: het worden niet de geraniums. ‘Maar ik ben 52 jaar. Dat is een moeilijke leeftijd.’

Ches Rijpkema (27) maakt zich niet druk, vertelt hij vanaf een bankje voor de ingang. De Amsterdammer doet nu drie jaar patiëntentransport. ‘Ik ben jong, voor oudere collega’s die hier al tientallen jaren werken wordt het lastiger.’ Hij denkt niet dat mensen al volop aan het solliciteren zijn. Het is nog vers. ‘Sommigen vragen wel rond. Een collega is naar het Antoni van Leeuwenhoek aan de overkant gegaan om te vragen of ze daar mensen zoeken.’