Vlijmscherp was Dave Chappelle in Amsterdam, maar hij schoot ook met losse flodders (drie sterren)
Dave Chappelle, Stand-upcomedy, *** (3 sterren). 25/10, Ziggo Dome Amsterdam. Wereldtournee t/m 6/12.
Hij was toch in de buurt, dus besloot Dave Chappelle om ook Amsterdam even aan te doen. De beroemde Amerikaanse komiek gaf vorige week in Londen twee bijzondere shows in de chique Royal Albert Hall samen met goede vriend en voormalig The Daily Show-presentator Jon Stewart. Een week later staat Chappelle, helaas zonder vriend Stewart, solo in de Amsterdamse Ziggo Dome. Het optreden werd pas op 11 oktober aangekondigd, maar toch wist Chappelle de Ziggo Dome (op de afgesloten bovenste ring na) goed vol te krijgen.
Niet zo gek, want zijn status als stand-upcomedian en allround mediapersoonlijkheid is groot. Die status begrijp je direct als Chappelle, aangekondigd door een dj die opzwepende hiphop- en soulklassiekers draait, het podium op komt lopen. Dan neemt er één brok charisma plaats op het krukje achter de microfoon. Gekleed in een simpel wit T-shirt en jeans, stoer hijsend aan een sigaret, begint Chappelle (45) te vertellen over zijn bliksembezoek aan Amsterdam: ‘Ik zie hier allemaal gelukkige zwarte mensen op fietsen. Dat zie je nou nooit in de VS.’
Al snel snijdt Chappelle de politieke puinhoop in zijn thuisland aan. ‘Ik ben bang om terug te gaan’, zegt hij. ‘Blijf dan hier!’, roept iemand uit de zaal. ‘Nee joh, al die gratis medicijnen en die gelukkige mensen hier. Ik kan die shit helemaal niet aan.’ Chappelle snijdt bekende thema’s in zijn werk aan: de verschillen tussen zwart en wit en tussen rijk en arm. Chappelle is van een arme, zwarte jongen inmiddels een schatrijke zwarte man geworden, die in de staat Ohio woont tussen de arme witte mensen die op Trump hebben gestemd. Over deze verhouding weet Chappelle vele geestige omkeringen te maken, waarin hij nijpende problemen als schietpartijen op scholen en heroïneverslaving met een sardonische blik toeschrijft aan de witte Amerikanen. Hij concludeert: ‘Het is duidelijk dat de zwarte mensen Amerika moeten redden. Maar waarom zouden we het doen?’
Vervolgens richt Chappelle zich op de #MeToo-beweging. Hij steunt #MeToo, maar noemt het ook een ‘wittevrouwenbeweging’; zwarte vrouwen komen nauwelijks voor in het verhaal. Een spannend uitgangspunt waar je graag meer over zou horen, maar Chappelle kapt het onderwerp al snel weer af. Hetzelfde doet hij bij Zwarte Piet. ‘Wie heeft die shit nou weer uitgevonden?’, roept Chappelle nadat hij vol verbazing de naam uitspreekt. Je gaat rechtop in je stoel zitten, maar helaas gaat hij er niet lang op door.
Hij is nog maar veertig minuten bezig als Chappelle zijn show alweer afkapt en het podium verlaat. Jammer, want de onderwerpen die hij aansneed en de invalshoeken die hij koos hadden veel potentie. Chappelles bliksembezoek aan Amsterdam was vaak grappig en vlijmscherp, maar door een aantal losse flodders en door de korte duur een tikje onbevredigend.