Sylvia Witteman zoekt verlichting op klacht.nl: ‘Wie heeft mijn andere helft opgegeten?’
Als het moede hoofd zwaar wordt van alle grotemensenliteratuur zoek ik graag verlichting op de verrukkelijke site ‘klacht.nl’. Iedereen die het maar wil, kan daar schriftelijk klagen over goederen en diensten, van te zwaar gepaneerde kip (‘meer korst als kip’) bij KFC via gebrekkige service bij Zeeman (‘Er was nog maar één damescapribroek in mijn maat, hier zat echter een vlek in’) tot onaangename perikelen op dating-sites met namen als ‘seniorengeluk.nl’.(‘ik log gewoon in met mijn naam Jos maar ze zeggen dat ik niet besta.’)
Het liefst lees ik de klachten op de afdeling ‘voedingsmiddelen en dranken’. Daar komt een hoop compact leed voorbij: ‘Mijn klacht: uw vanillevla ervaar ik als veel te dun. Gewenste oplossing: wanneer de vla weer als vla te herkennen valt’. Sommige klachten zijn duidelijk: ‘er zit geen enkele groente in mijn stevige chinese tomatensoep’ en sommige raadselachtig, zoals deze, over een pakje margarine: ‘Mijn klacht: tijdens het opdienen van het eten scheurt het bordje. Gewenste oplossing: als dat het hersteld is’. Over dat scheurende bordje heb ik lang nagedacht. Die margarine, daar moet iets ernstig mis mee zijn.
Dan zijn er talloze klachten over blikken soep met een haar, vlieg, steen of ander vreemd voorwerp erin, soms heel summier (‘Hallo, in mijn uiensoep zit iets heel vies’ of ‘Gisteren opende ik een blik champignonsoep en deze zat helemaal vol met dikke stukken’), soms met dramatische toedracht ‘Mijn vriendin slaat al hoestend op haar borst, ze kreeg geen lucht, adequaat heb ik gereageerd met de greep van Heimlich (ik heb zelf EHBO) toen spuugde ze een stuk rubber uit!’ Het alarmerende verhaal eindigt met een anticlimax: ‘Mijn tevredenheid over unox is altijd goed geweest, en nog steeds; de soep was uiteraard weer lekker’.
Ook ingeblikte vleeswaren vormen de inzet van wijdverbreid klein binnenhuisdrama. Over hachee met uienschillen erin: ‘We waren zo blij dat we hachee konden eten samen met frietjes, bij ons in Limburg is deze nergens verkrijgbaar ik heb ze van mijn kleindochter die in Zeeland woont en die ze heeft gekocht bij de Jumbo in Terneuzen, dus erg teleurgesteld’. Of: ‘Donderdag bij de Spar in Schijndel een blikje knakworsten gekocht, wil het vrijdag warm maken voor mijn kleinkinderen, zit er een knakworstje bij waar een stuk af is, ja, dat valt dan echt wel tegen. Ik heb geen foto, wel een nummer wat onder het blikje staat. 075372622937362920336272903837236273773LH87722. Wij vinden knakworstjes erg lekker en hebben dit nog nooit meegemaakt.’ Een typisch geval van ‘deine Sorgen möchte ich haben’.
Maar er zijn ook écht schrijnende gevallen. ‘Na een jarenlang fervent gebruik van uw overheerlijke bierworstjes kan ik deze niet meer vinden in de supermarkt. Moet dan alles wat lekker is verdwijnen?????’ of deze, over iemand die maar steentjes blíjft tegenkomen in de noodlesoep: ‘Mijn tand deed zeer pijn. (...) Toen dacht ik van oke, kan wel een keer gebeuren. Maar na nog een hapje gebeurde het weer. Na het volgende hapje weer. Na de vierde steen ben ik gelijk gestopt met eten’. Beter laat dan nooit.
En tot slot deze, waar ik van wakker heb gelegen: ‘Mijn klacht: Na superveel honger te hebben maakte ik mijn blik gehaktballen in jus open. Tot mijn schrik zat hier maar 3enhalve gehaktbal in. Er zijn ergere dingen in de wereld, dat weet ik, maar ik had me zo op mijn gehaktbal verheugd. Gewenste oplossing: Waar is mijn andere helft gebleven? Wie heeft mijn andere helft opgegeten? Ik had zo’n honger’.