De Volkskrant blikt terug: deze sportverhalen zijn het teruglezen waard

Er waren er genoeg die hem voor gek verklaarden. Maar er waren er nog veel meer die de zwemmer hartstochtelijk toejuichten tijdens zijn onmenselijke missie. Een terugblik: 'Als topsporter had ik niets gehad aan die steun, nu was mijn zwemtocht een middel voor een groter doel.'

Als 16-jarige tiener stond Kjeld Nuis op een kruispunt in zijn leven. Kies ik voor het onbezorgde leven van het skatepark of het keurslijf van de schaatsbaan? Hij koos voor het laatste. Nu, dertien jaar later, is hij olympisch kampioen op de 1.000 en 1.500 meter én Sportman van het jaar.

Er staat een Nederlandse vlag op zijn auto. Hij is de eerste Nederlander die een GP won. Hij is de zoon van Jos Verstappen, nog steeds de Nederlander met de meeste F1-races achter zijn naam. Maar Max Verstappen is ook het kind van de Belgische Sophie Kumpen, en heeft nog geen minuut in Nederland gewoond.

Iedere strafcornerspecialist in het hockey weet wie Toon Siepman is. Hij leerde vanaf de jaren negentig de wereld ‘slepen’. Tot zijn pupillen behoort ook Mink van der Weerden, die Nederland in december naar de halve finale van het WK pushte. Een reconstructie van hoe de sleeppush zo'n belangrijk wapen werd.

Op 21 januari geschiedde in Maagdenburg een klein mirakel. Driebander Dick Jaspers scoorde 40 caramboles in 4 beurten, een wereldrecord. Alleen: geen camera die het zag. Een reconstructie.

De vingers in de oren van Depay, de buiging van Promes en het tongetje van Van de Beek: het gaat na het maken van een doelpunt soms meer over de manier van juichen dan over het moment ervoor. Doelpuntenmakers proberen vaak een boodschap over te brengen.