De Volkskrant film- en tv-tips voor woensdag 14 november

GenaaidNPO 2, 20.25 UUR

Vijf beginnende modeontwerpers mogen van de EO een eigen, duurzame collectie ontwikkelen, maar niet voordat ze in Myanmar zelf ervaren onder welke erbarmelijke omstandigheden kleding doorgaans wordt gemaakt. Ze draaien mee in de fabriek en staan in de katoenvelden.

Zembla

NPO 2, 21.15 UUR

Internationale reportage waarin Franse verslaggevers met een verborgen camera het spoor volgen van katoen uit Oezbekistan. Grote modemerken boycotten Oezbekistan omdat er op grote schaal mensenrechten worden geschonden, maar belandt die katoen niet alsnog in onze kledingwinkels?

Het leven is een Jurk

NPO 3, 21.15 UUR

Nieuw concept: presentatrice Victoria Koblenko duikt samen met een modeontwerper in de kast en in het leven van een bekende Nederlandse vrouw om voor haar een allesomvattende jurk te maken. In de eerste aflevering is journaalpresentatrice Annechien Steenhuizen aan de beurt.

The Red Turtle 

Arte, 22.40-00.00 uur

(Michael Dudok de Wit, 2016) Het zijn de kleinste details die het bedachtzame animatiesprookje The Red Turtle zo mooi tot leven wekken. Kijk naar de zachtjes opwaaiende broek van de naamloze man die zojuist aanspoelde op een onbewoond eiland. Luister hoe de regen zich in de verte aankondigt met aanzwellend geruis, voor de bui boven een bamboebos in alle hevigheid losbarst.

In een oogwenk maakt de Nederlandse animatieregisseur Michael Dudok de Wit, die de handen ineensloeg met de vermaarde Japanse animatiestudio Ghibli, zijn publiek deelgenoot van een volledig opzichzelfstaand universum. Belangrijk, want van een klassiek houvast is in de film geen sprake: gesproken woorden ontbreken, evenals een concreet plot. Wat begint als een realistisch opgevoerd overlevingsverhaal, transformeert tot een wonderlijke allegorie waarin de grens tussen leven en dood, mens en dier, droom en werkelijkheid steeds troebeler en onbelangrijker wordt.

Inside IDFA

NPO 2, 22.45 UUR

Iedere werkdag tijdens documentairefestival IDFA zet de VPRO een (bekende) filmliefhebber aan tafel bij een filmmaker. In deze eerste aflevering ontmoet filosoof Stine Jensen regisseur Ingeborg Jansen, die in haar film Demon or Diva een portret maakte van politica Sylvana Simons.

The Other Side of Everything NPO 2, 23.05-00.55 uur

(Mila Turajlic, 2017) Vandaag begint de 31e editie van International Documentairy Festival Amsterdam; een uitstekende reden voor de NPO om de VPRO IDFA Award-winnaar van 2017 uit te zenden. Soms kan een filmmaker niet om het persoonlijke heen: het ouderlijk huis in Turajlic’ rijke en beladen The Other Side of Everything (Druga strana svega) ís het kapotte Joegoslavië. Met haar moeder, een vermaarde universiteitsprofessor die in opstand kwam tegen Milosevic, met de raketten die in de jaren negentig om de hoek neerregenden en met de nog altijd hermetisch afgesloten kamer van de communistische buren, die onder Tito werden ingekwartierd. Soms filmt Turajlic haar eigen spiegelbeeld en camera, terwijl ze door het midden in Belgrado gelegen huis loopt. Turajlic, in een interview met de Volkskrant: ‘Ik ken de euforie van de revolutie, ik stond als twintiger op straat, naast mijn moeder. Ik heb gezien hoe je van een regime en een dictator kunt afkomen. Maar vervolgens kwam er weer een rechts regime. Nu gelooft niemand van mijn generatie in Servië nog in enig politiek verzet. En dat cynisme is gevaarlijk hoor, daar ben ik me van bewust.’

The Trade

CANVAS, 23.30 UUR

Aflevering 3 in documentaireserie over de heroïnecrisis in de VS en Mexico. Filmmaker Matthew Heineman belicht zijn onderwerp van alle kanten: een smokkelaar legt uit hoe de drugs in Amerika belanden, op straat ontmoeten we gebruiker John en we zien de FBI aan het werk.

Murder at the StationBBC 2, 00.15 UUR

De BBC volgt een team dat probeert uit te vogelen of een man ten onrechte is veroordeeld voor moord. Er was nauwelijks fysiek bewijs en toch moest hij de gevangenis in. Forensisch experts en advocaten houden de zaak opnieuw tegen het licht.

El clanNPO 2 Extra, 00.30-02.10 uur

(Pablo Trapero, 2015) Vijftiger Arquímedes Puccio assisteerde bij de ‘verdwijningen’ van de militaire junta. En nu, in de prille Argentijnse democratie van de vroege jaren tachtig, zet hij zijn ontvoeringspraktijk voort vanuit huis. Niet langer met linkse burgers als buit: rechtse brengen meer op. Pablo Trapero, winnaar van de Zilveren Leeuw voor beste regie op het filmfestival van Venetië (2015), diepte met het waargebeurde El Clan een opmerkelijke misdaadgeschiedenis op. Hoe een voor de buitenwereld keurige man uit de Argentijnse middenklasse doodgemoedereerd zijn gezin betrekt bij zijn meedogenloze ontvoeringen. Een bekend gezin ook nog: een van de zoons is sterspeler van het nationale rugbyteam. El Clan presenteert de familie als minidictatuur, met de manipulatieve, sinistere en psychopathische patriarch Arquímedes (een zeer beheerste Guillermo Francella) als alleenheerser. Zoon Alejandro, de rugbyheld, helpt zijn vader bij het daadwerkelijke ontvoeren, door Trapero gevat in wervelende, Scorsese-achtige misdaadscènes  vol consternatie. De zoon lijdt onder de familieverplichtingen, maar is ook gewoon een zelfzuchtige jongvolwassene, drukker met zijn nieuwe vriendinnetje dan met zijn geweten. Zo is El Clan meer dan enkel een vader-zoondrama met de misdaadarena als katalysator. Trapero toont de (on)mogelijkheid om in verzet te komen tegen het gezag, als dat gezag verstrengeld is met alles om je heen.