Op het Wimbledon van de skisport is heelhuids over de finish komen al een hele prestatie

Er had een Oostenrijker moeten winnen, natuurlijk een Oostenrijker, vonden de 50 duizend fans aan de voet van de Streif, de skiberg van Kitzbühel. Maar een jonge Duitser, Thomas Dressen, logenstraft met startnummer 19 alle hoop en voorspellingen. Hij eist de hoofdprijs op.

Dressen heeft verkering met een Oostenrijkse, meldde de Oostenrijkse televisie. Hij maakt reclame voor een Oostenrijks skigebied, Sölden, was een andere vaststelling in de Alpen, aan de voet van de Wilder Kaiser, waar het lokale volk zichzelf een week per jaar bevoorrecht vindt. Als de week van de Hahnenkammrennen aanbreekt, zijn de ogen van Europa op een stadje in Tirol gevestigd.

'We hebben vijf jaargetijden in onze stad', zegt Signe Reisch, voorzitter van de toeristenvereniging van Kitzbühel. 'Lente, zomer, herfst, winter. En de Hahnenkamm.'

De vrouw wordt de koningin van de Streif genoemd. Zij en haar hoteliers ontvangen de wereld met open armen. Van Arnold Schwarzenegger tot Bernie Ecclestone. Voetballegende Franz Beckenbauer kocht deze week een mintgroene villa in de stad: prijs 10 miljoen euro. Franz zei tegen de makelaar dat hij 'Kitz' had gemist.

Tot vijftig kilometer in de omgeving is geen kamer te krijgen, melden de insiders. De derde zaterdag van januari staat rood omcirkeld in alle agenda's van de Alpenbewoners. Treinverkeer is gratis deze dag. Tractoren en shovels schuiven sneeuw op weilanden in de omgeving, waar het toestromende skivolk de auto kan parkeren. De nacht voor de Hahnenkammrennen zijn de taaisten al in de stad. De elite viert zijn eigen feest. In een hotel te Going, Stanglwirt, waar 2.500 uitnodigingen de deur uitgaan voor de Weisswurstparty, met schlagerzanger Heino aan de microfoon.

Klaterend applaus

De verse sneeuw van de nacht - Oostenrijk wordt deze winter voortdurend getrakteerd op een fijne laag vlokken - brengt iedereen weer bij zinnen op een (deels) zonnige zaterdag. De piste ligt er grandioos bij. Het is van de Mausefalle tot de Zielsprung 3.312 meter sneeuw, keihard gemaakt voor de mannen op hun 2.15 meter lange, smal getailleerde afdalingslatten. Zij nemen de risico's die weinigen durven te nemen. De Zwitser Feuz vertelt het mooi na afloop. 'Het is al bijzonder als je hier beneden kunt komen. Vorig jaar lag ik op de Hausberg in de hekken. Dan voel je op het laatste stuk toch een steentje in de maag.'

Het publiek valt stil, als Christian Innerhofer onderuitgaat, als Johan Clarey in de hekken strandt, als Matthias Mayer zich op de Hausberg uit kontzit overeind trekt. Wie opstaat en zijn stokken omhoogsteekt, krijgt een klaterend applaus. Van elke toeschouwer. Dan tellen chauvinistisch geladen voorkeuren niet.

Risico's zijn er om beperkt te worden, dat weet iedereen aan de voet van de finish, waar de beelden van de wedstrijd gevolgd worden op de grote videomuren die de Oostenrijkse organisatie opstelt. Op 4 januari gingen de eerste van de achttienduizend palen de grond in voor de veiligheidsoperatie die zonder weerga is.

Twaalfduizend strekkende meter aan netten wordt neergezet. Op de Steilhang, met zijn krappe doorgang, zijn de netten extra dicht geborduurd, om het inhaken van skispitsen te voorkomen. De netten staan drie dik opgesteld. Daarnaast zijn er de 120 luchtkussens van 8 meter lang; 180 dikke matten om cameraposities af te schermen.

Alles voor de betrekkelijke veiligheid op 'de gevaarlijkste afdaling ter wereld'. Want het is, zoals Franz Klammer zei toen hij, de latere winnaar van 1974, '75 en '76, voor het eerst de Streif zag en de legendarische woorden sprak: 'Dit ga ik echt niet doen. Deze gasten zijn gek.'

Het is een gevecht tegen de angst om beneden te komen. Zaterdag komen de topsnelheden aan de 140 kilometer per uur. Peter Fill, de Italiaanse winnaar van de zelfs voortijdig gestaakte editie van 2016, tikte op het derde snelheidsmeetpunt de 144 kilometer aan. De recordsnelheid op de vreeswekkende Streif, een lieflijke naam voor een bedrieglijk monster, bedraagt 153 kilometer per uur.

Van winnaar Dressen misten de technici van Longines diens doorkomstsnelheid. Het wordt gemeten bij de entree tot de laatste sprong naar de finish, waar de Italiaan Christian Innerhofer zaterdag bij 140 plus de macht over zijn ski's verloor. 'Het doet nog wat pijn', sprak hij een half uur later, toen hij, de winnaar van de trainingsafdaling van dinsdag, de televisie te woord stond.

Tande vliegt naar WK-titel

Skispringer Daniel-André Tande heeft de wereldtitel veroverd bij het skivliegen. De 23-jarige Noor sprong 212 en 227 meter. In de kwalificaties had hij het schansrecord in het Duitse Oberstdorf nog verbeterd naar 238,5 meter.

Sensatie

De sensatie van het meebeleven aan de voet van de berg is naast het ademloos volgen van de beelden ook het bekijken van de doorkomsttijden. De als eerst gestarte van zaterdag, Oostenrijker Hannes Reichelt, valt als een steen naar beneden en diens doorkomsttijden zijn lange tijd richtinggevend. Als het rood oplicht bij een van de zeven meetmomenten, is er voor de Oostenrijker en zijn fans niets aan de hand. Bij groen is het mis.

Op het moment dat een concurrent onder Reichelts tijden komt, gaat er een gegrom door het publiek. Eerst is daar Feuz. Hij passeert, als zevende gestart, Reichelt in de laatste sectie. De nummer 19 van het veld, Dressen, duikt daar nog eens onder.

De sensatie is daarmee compleet. 'Ik droomde van mijn eerste wereldbekerzege', zegt de Duitser die in Beaver Creek dit seizoen de derde plaats opeiste. Zijn eerste zege boeken in de meest begeerde en gevreesde afdaling van het circuit, is iets zeer bijzonders voor Dressen.

Hij heeft - het is een natuursport - klein voordeel van de weersomstandigheden. In het eerste uur van de race is het lichtbewolkt boven de Hahnenkamm, de illustere berg van 1.165 meter boven zeeniveau. Bij startnummer 19 gaat de hemel even open en is het zicht scherper. Op dat moment mag de 24-jarige Dressen uit het starthuis vertrekken. Eén skiër later, Dressens landgenoot Andreas Sander, laat het voordeel zich nog een keer voelen. Dan komt er een wolk binnengedreven die het zicht alweer beperkt.

Nog ver voor de uitreiking van de beroemde gemstrofeeën gaat hij op de foto met de laatste Duitse winnaar. Het is Sepp Ferstl die in 1978 en '79 als enige Duitser in de geschiedenis - tot zaterdag dan - de helletocht naar beneden als winnaar afsloot. Dressen sluit zich bescheiden aan om een heel kort rijtje te vormen.

Het is de 78ste editie van een race die in 1931 werd opgedragen aan een dappere Kitzbüheler, Franz Reisch, die in 1893 aan de overkant van het stadje de Kitzbüheler Horn op latten afdaalde. In 1937 werd aan de andere zijde de Streif, het lint, uitgezet.

153 kilometer per uur is de recordsnelheid op de Streif, de skiberg van Kitzbühel die het toneel vormt van de Hahnenkammrennen.

De eerste winnaar, Thaddäus Schwabl, deed het in 3 minuut 53, Dressen zaterdag in de helft van die tijd (1.56,15). Na de oorlog maakten jongens uit Kitzbühel, onder wie de befaamde drievoudig olympisch kampioen Toni Sailer, de wedstrijd beroemd. De Hahnenkammrennen werden het Monaco en het Wimbledon van de skisport. Nederlanders zouden zeggen: een combinatie van de Elfstedentocht en de TT.

De plaatjes van zaterdag, wereldwijd uitgezonden, zijn van groot belang voor de plaatselijke economie. Ze zullen toeristen lokken, die er hypermoderne skiliften aantreffen. Sinds 2000 is voor 269 miljoen euro in de kabelbanen geïnvesteerd.

Op de Hahnenkammbergbahn prijkt een ronkende advertentie. München is 'slechts' twee uur verwijderd van een dagje Pulverschneeskiën in Kitzbühel. Winnaar Dressen komt uit Garmisch-Partenkirchen, het vaste skioord van Beiers. Voor wat tegenwicht zegt Dressen bij de persconferentie een Zuid-Duits gedichtje op. Dat eindigt: 'En in Beieren is bier ons dagelijks brood.'