Kerkdienst tegen de massale vleesconsumptie - voor de dierenvriend is kerst geen feest van vrede
Nederland eet volgens de telling van de Vegetariërsbond met Kerst 2,7 miljoen dieren op. Dus waar blijf je dan met je feest voor de vrede? Een bezoekje aan de Vredesdienst voor Dieren in de Amsterdamse Nassaukerk.
Voor de kerkgangers die zaterdag de Vredesdienst voor Dieren bijwonen in de Amsterdamse Nassaukerk is de Kersttijd zonder meer de vreselijkste periode van het jaar. Althans voor de meesten. Ze maken er deze middag geen geheim van.
Wilt u dit artikel liever beluisteren? Hieronder staat de door Blendle voorgelezen versie.
Het feest van de vrede wordt telkens voorafgegaan door – in de woorden van een van de organisatoren, Sandra van de Werd van het comité Dierennoodhulp – ‘een massale, bloedige slachting’ waarbij het woord vrede in het niets oplost. Nederland eet met de kerst 2,7 miljoen dieren op, weet de Vegetariërsbond. Vissen en andere zeedieren – vaak voor- of tussengerecht – nog niet eens meegeteld.
Aan de gevolgen van de slachting valt in het straatbeeld – ook voor de kerkganger die zaterdag op weg is naar de Vredesdienst voor Dieren – nergens te ontsnappen. Pal om de hoek van de Nassaukerk ruikt het in de winkelstraat naar gebraden vlees. Bij de slager draaien de kippen aan het spit. De uitbundige reclame-uitingen van de supers met lamsrollade, hertenbiefstuk en eendenborstfilet lijken geur af te staan.
Zie hier wat de honderden aanwezigen in de Nassaukerk – een gezelschap van activisten, vegetariërs, veganisten, hoe dan ook dierenliefhebbers - in deze tijd van het jaar elk jaar weer moeten doorstaan. De lustrumviering van de Vredesdienst voor Dieren, waarbij naast die ene moordzuchtige en zich superieur wanende diersoort ook nog enkele honden aanwezig zijn, biedt naast een boodschap ook troost, zo blijkt.
Spreekster en radio- en tv-presentator Annemiek Schrijver verwoordt het sentiment van velen als ze haar woede over ‘de minachting’ van dieren de vrije loop laat. Bij haar zijn zelfs de insecten veilig, vertelt ze. Zijn er opnames voor haar programma De Verwondering en vliegt een insect hinderlijk voor het beeld, dan heeft ook dat dier - op haar last – niets te vrezen.
‘Ben ik hysterisch? Ben ik een gekkie? Ben ik gek’?’, houdt Schrijver het gehoor voor. Om na een blik in de goed bezette kerk toch nog tot een enigszins blijmoedige conclusie te komen: ‘Ben ik gek, dan ben ik het in ieder geval niet alleen.’
Een niet-vegetariër kan bij de Vredesdienst voor Dieren in de verleiding komen om per ongeluk de door Schrijver opgeworpen vraag met een luidkeels ‘ja!’ te beantwoorden. Maar daar staat tegenover dat de door ‘dierendominee’ en theoloog/dichter Hans Bouma (77) geleide dienst bijna als vanzelf tot overpeinzing aanzet. Zoveel staaltjes van dierenleed en zoveel duizelingwekkende cijfers over ‘moordpartijen’ op dieren passeren de revue, dat enige vorm van bezinning zich opdringt.
De boodschap van de tientallen organisaties die de door Comité Dierennoodhulp en Een Dier Een Vriend georganiseerde dienst is de afgelopen weken ook anderszins uitgedragen. Bij menig journalist stroomde de mailbox vol met berichten van Red een Legkip, Konijn in Nood, Veggiesquad en andere dierenactivisten. Die juist in deze tijd van het jaar aandacht vragen voor de manier waarop de mens met het dier omgaat.
In de Nassaukerk worden de bezoekers zaterdag per lichtbeelden welkom geheten met boodschappen van grote denkers als Confucius, Einstein, Schopenhauer en Ghandi. Die ergerden zich al aan de bewering dat de mens een superieure diersoort zou zijn. Een lichtbeeld van een vertederend konijntje in een veld vol boterbloemen wordt gevolgd door een uitspraak van de Russische schrijver Tolstoj: ´Zolang er slachthuizen zijn, zullen er ook slagvelden zijn.’
Boeren, jagers, Yvon Jaspers, exploitanten van kinderboerderijen, konijnenfokkers, burgemeester Ineke van Gendt die niet optreedt tegen de Schiermonnikoogse traditie om een haan drie dagen in een mand aan een mast te laten zitten, een uiteenlopend gezelschap krijgt er tijdens de dienst door sprekers van langs. Er is, zo luidt de kerstboodschap, voor de dierenvrienden nog een wereld te winnen.
Dat vindt ook de 10-jarige Tess die met een rood nepgewei van een hert achter de microfoon gaat staan en vertelt over haar spreekbeurt van dit jaar over dierenleed. ‘Helaas had het niet veel effect. Ik ben nog steeds de enige veganist van de klas.’
En toch, zegt dominee Bouma na afloop van de twee uur durende dienst waarin Zomergasten-presentatrice Janine Abbring de preek verzorgt, past op deze dag ook een woord van bemoediging, van optimisme. Hijzelf is al sinds 1970 in de weer met dierenrechten (‘God schiep de mens na de dieren’) en hij beklemtoont dat er wel degelijk hoop is voor de dieren.
‘Nu groeit bijvoorbeeld steeds meer het besef dat de veehouderij enorm bijdraagt aan ons klimaatprobleem. De mensen hier zetten zich in voor een rechtvaardige zaak, dat besef groeit en groeit.’
