‘Center Parcs dat ‘wellness en luxe’ gaat aanbieden? Dat is niet de bedoeling van een vakantiehuisje’
Als je als vakantiehuisverhuurbedrijf alleen maar in het nieuws komt met geheel voor jou bedachte enge woorden zoals horrorpark en viezehuisjestest, moet je iets aan je imago doen. Moet Center Parcs gedacht hebben. En dat snap ik.
Center Parcs: zelfs als je nog nooit in hun vakantiehuisjes geweest bent, associeer je ze niet met luxe en weldaad, maar eerder met net iets te korte oranje gordijntjes en van dat behang met harde stukjes erin – spachtelputz heet dat, geloof ik.
En daar zit de moderne toerist niet meer op te wachten, dachten ze bij Center Parcs, en daarom steken ze, kwam deze week in het nieuws, een half miljard in de verbouwing van al hun huisjes, alwaar het straks beleving, comfort en wellness zal zijn wat de klok slaat.
Maar. Daar hadden ze buiten de Nederlandse huisjesbezoeker gerekend. De volgers van Center Parcs op Facebook – dan ben je dus wel echt fan – roerden zich, rapporteerde nos.nl. ‘Ik wil geen comfort en wellness,’ zei een bezoeker. Anderen waren bang dat de ‘typische Center Parcs-sfeer’ verloren zou gaan, en ook het ‘knullige sfeertje’. Ze spraken erover dat de huisjes nu ‘nét iets luxer dan een tent’ waren. En dat zagen ze als een pré.
Ik begrijp dat. Ten eerste moet je de wellnessplannen van grote vakantieboeren nooit serieus nemen. Wellness in het massatoerisme houdt in dat je met een heleboel onaantrekkelijke mensen in witte badjassen door een verduisterd zwembad loopt, met van die kleine vieze zwarte dingetjes op de grond, van sauna naar aromatherapie naar geursessie, onder begeleiding van tingeltangelmuziek en in de aanwezigheid van vele Intratuin-boeddhabeelden.
En: naar een vakantiehuisje ga je juist omdat alles er oud en krottig is. Omdat je er op een hard bankje moet zitten. Omdat je er een beduimeld bordspel uit 1988 moet spelen, want de wifi doet het alleen tussen 3 en 4 ’s nachts. Omdat je maar zes borden, zes bekers en zes glazen hebt, en een afwasmachine met een storing. Omdat je er boven op elkaar moet zitten, want zelfs de royale comfort-plus-familiebungalow blijkt bij nadere inspectie toch altijd de afmeting te hebben van je eigen keuken thuis.
En dan kom je weer thuis, en daar doet de afwasmachine het, daar heb je meer dan zes messen en vorken, daar blijkt een bank te staan met vering en dito bedden, daar ruikt het niet lichtelijk naar nat en stof, daar mogen je toiletspullen in een kastje staan en niet op het allersmalste glazen plankje uit de geschiedenis van de mensheid, en daar hangt geen kunst aan de muur in de vorm van op canvas gedrukte foto’s van 1. een hert en 2. licht besneeuwde rode besjes aan een tak.
Dat is het fijne aan het huren van een best wel slecht vakantiehuisje: dat thuiskomen één groot bad van wellness en luxe is.