Op bezoek bij Huawei: bijna niks mag, dus ook niet het stellen van politieke vragen

Huawei ligt al weken zo zwaar onder vuur dat er bij de grootste telecomfabrikant inmiddels sprake is van een uitslaande brand. Steeds meer westerse landen spreken openlijk hun wantrouwen uit over Huawei-hightech, omdat ze vrezen dat het bedrijf zich leent voor spionage door de Chinese overheid.

Zo zei Richard Fadden, de oud-topman van de Canadese geheime dienst, dinsdag nog dat de Chinese nationale veiligheidswet uit 2017 Beijing de macht geeft om Huawei te bevelen spionage door de staat te ondersteunen. Canada moet daarom volgens hem Huawei van nieuwe telecomnetwerken zoals 5G weren. De Verenigde Staten en enkele bondgenoten doen dat al.

All things sensing, all things connected, all things intelligent. De vertrouwenscrisis geeft de gelikte slogan ineens een andere lading, al zijn de westerse beschuldigingen over spionage nooit met hard bewijs onderbouwd.

Nu gaat Huawei in de aanval met een publiciteitsoffensief. Eerst kwam de mediaschuwe oprichter Ren Zhengfei twee keer tevoorschijn voor interviews - ‘gedwongen door mijn pr-afdeling’. Donderdag deed Huawei weer een vingeroefening met transparantie. Op zijn Chinees: een overmaat aan jongemannen met bordjes – medialunch deze kant op, registratie die kant op – en versnaperingen die met hun blauwe vlaggetjes met de tekst ‘5G is NOW’ zo op Instagram kunnen.

De verkoopsuccessen worden op keihard volume de zaal in gegalmd. Prachtige cijfers: 200 miljoen smartphones per jaar; dertig contracten om telecombedrijven op te tuigen voor 5G-internet. Een techneut met een rode bouwvakkershelm en een geel vestje onthult het witte 5G-modemkastje. Klik, schroef, klaar: een paar eenvoudige handelingen en je hoort erbij. (Het biedt sneller internet dan de huidige draadloze routers, maar alleen mét een 5G-verbinding en het zal in Nederland nog enkele jaren duren voordat dat overal beschikbaar is.)

Huawei staat bekend om zijn ‘wolvencultuur’, waarbij overwerken tot je erbij neervalt normaal is en alleen de meest ambitieuze werknemers overleven. Dat klimaat draagt niet bij tot openheid, en de angst dat de resultaten van ambitieuze en kostbare innovatieprojecten uitlekken ook niet. Huawei mag een batterij westerse pr-bedrijven inhuren, het is en blijft een typisch Chinees bedrijf en dat betekent dat het gedwongen door de omstandigheden nu even open doet, maar liefst gesloten blijft.

De persconferentie van Richard Yu mag onder geen beding worden gefilmd. Bij de rondleiding door een testcentrum is van alles verboden: foto’s, filmen, zelfs geluidsopnames mogen niet. Bij Huawei is communicatie eenrichtingsverkeer: gewoon doen alsof het wantrouwen van het Westen er niet is. De handelsoorlog met de VS, het feit dat Amerikaanse universiteiten zijn begonnen hun Huawei-apparatuur te verwijderen: er is niets aan de hand, zolang de consument blijft kopen.

Daarom is Yu er ook van overtuigd dat Huawei de grootste wordt. ‘Is het niet dit jaar, dan volgend jaar. Vroeger kende niemand ons, we zijn met niets begonnen en vandaag zijn we leidend.’

Politieke vragen mogen niet worden gesteld. Ze komen toch. Steeds grimmiger herhaalt Yu een oneliner: ‘het is fake news, geruchten, lawaai van een paar politieke lui’. Van de waarschuwingen van zijn eigen regering aan het Chinese zakenleven om reizen naar de VS zoveel mogelijk te beperken, heeft hij niet gehoord. Hij reist nog gewoon naar de VS, zegt hij. Op het Amerikaanse uitleveringsverzoek voor Huawei-topvrouw Meng Wanzhou, verdacht van fraude en het schenden van Amerikaanse handelssancties, gaat hij niet in. ‘We zijn good guys, maar nu noemen ze ons bad guys? Wat kan je als good guy dan doen?’