Het wordt een beter jaar dan 2018

Omdat deze column het nieuwe jaar inluidt kan ik weinig anders dan mijn prognose voor dit jaar te geven. Volgens Ko Colijn, ex-directeur van Clingendael, is het een van de gevaarlijkste dingen die een columnist kan doen.

Harde Brexit. De Britse regering heeft het noodplan voor een no-deal Brexit uitgebreid en heeft 3.500 troepen op standby staan om de verwachte voedsel- en medicijntekorten te lijf te gaan. Niet zonder reden want de kans dat het VK de Europese Unie verlaat zonder handelsakkoord is fiftyfifty. De alternatieven voor een harde Brexit – instemming met het akkoord dat premier May bereikt heeft of uitstel van de Brexit – vergen een meerderheid in het Britse parlement die vooralsnog illusoir lijkt te zijn.

Anne Applebaum schreef in The Washington Post dat de stemming in het VK nu lijkt op die aan de vooravond van de Eerste Wereldoorlog. Bijna niemand voorspelde destijds de destructie en het verlies van een hele generatie jonge mannen in de veldslagen die zouden volgen. Het sluit aan bij de analyse van Kolijn in het interview in deze krant afgelopen weekend over high politics en low politics. Als je de wereld niet begrijpt, neem je het risico van oorlog.

EU-lidstaten tot elkaar veroordeeld. Met het vertrek van het VK komt een einde aan de onvermijdelijkheid van de EU. Maar Groot-Brittannië is de enige EU-sceptische lidstaat die het zich kan permitteren de Unie te verlaten. De zuidelijke en oostelijke lidstaten hebben die luxe niet. Paradoxaal genoeg zullen door de Brexit de overgebleven lidstaten zich gedwongen zien betere teamspelers te worden. Het Europese elan van de Franse president Macron is door de gele hesjes in de kiem gesmoord en er zal niet snel een andere nationale politieke leider opstaan die zijn of haar vingers wil branden aan een Europese visie.

Handelsoorlog tussen VS en China beteugeld. De financiële markten beginnen eindelijk de risico’s van een langdurige handelsoorlog tussen de VS en China in de aandelenprijzen te verdisconteren. Het zal president Trump, die de aandelenkoersen als graadmeter voor zijn presidentschap ziet, niet ontgaan zijn dat de financiële markten euforisch reageerden op het nieuws van de wapenstilstand die hij en de Chinese president Xi begin december tijdens de G20 in Buenos Aires sloten. Maar dat sentiment sloeg razendsnel om toen men lucht kreeg van de arrestatie van de CFO van de Chinese telecomreus Huawei, Meng Wanzhou. Met de aandelenmarkten in flux is Trump er alles aan gelegen om investeerders aan het begin van het nieuwe jaar gerust te stellen dat de handelsoorlog niet verder zal escaleren. Na een telefoongesprek afgelopen zaterdag met Xi Jinping twitterde Trump al dat er goede vooruitgang was geboekt.

De VS en China zullen in januari een handelsakkoord bereiken over de importheffingen zodat een all-out handelsconflict wordt voorkomen. Trump zal de opkomst van China met non-tarifaire maatregelen proberen te beteugelen maar daar niet in slagen.

Onderzoek speciaal aanklager Robert Mueller. Hoewel Trumps advocaat, Rudy Giuliani, de speciaal aanklager maant om zijn onderzoek af te ronden, blijft Robert Mueller stug bouwstenen verzamelen voor zijn eindrapport dat naar verwachting niet meer voor de zomer verschijnt. Dit terwijl Trumps persoonlijke advocaat, Michael Cohen, al schuld heeft bekend aan illegale campagnefinanciering – een misdrijf, volgens de openbaar aanklager in New York op aanwijzen van Donald Trump zelf. Dat wijst erop dat Mueller de betaling van zwijggeld aan pornoster Stormy Daniels en Playmate Karen MacDougal aan de vooravond van de presidentsverkiezingen slechts als bijvangst ziet en een grotere vis te bakken heeft, zoals de Amerikanen het zo mooi zeggen. Maar een grotere vis dan de president is er niet. Dat betekent dat Mueller Trump in het vizier heeft voor samenzwering met de Russen. Dat kan zijn om de verkiezingsuitslag te beïnvloeden maar ook om profijtelijke business deals in Rusland te krijgen.

Als er niets aan de hand was, had Mueller dat nu al geweten en het onderzoek gesloten. Mueller mag een zittende president niet aanklagen maar diens kinderen wel. Zou het geen mooi einde van het presidentschap van Donald Trump zijn als hij, zoals met Nixon is gebeurd, genoemd wordt als samenzweerder in de aanklacht tegen Donald J. Trump Jr. en dat Trump zich zo gedwongen ziet zich niet herkiesbaar te stellen?