Hoe Lex Boons liefdesverdriet resulteerde in een heerlijk lezend boek over ananas (vier sterren)

In de afgelopen weken was er geen ontkomen aan, althans niet in mijn filterbubbel: journalist Lex Boon heeft een boek geschreven over ananas, en het heet Ananas.

Het verhaal dat bij het boek hoort, is even alledaags als sympathiek: het laatste cadeautje dat Boons geliefde hem geeft voordat ze de relatie beëindigt is een ananasplant van Ikea. De geliefde vertrekt, de ananasplant blijft. Wat volgt, is minder alledaags: bij wijze van afleiding van het liefdesverdriet besluit Boon op zoek te gaan naar, om het zo te noemen, het verhaal van de ananas. Zich verdiepend in de herkomst en geschiedenis van de ananas reist hij de vrucht achterna, te beginnen in Thailand. Je bent journalist of je bent het niet.

Zijn ananasreizen resulteerden in een boek op dat er sowieso al uit ziet om op te vreten: een lichtblauwe, harde kaft met in slanke, schreefloze letters van goud ‘Ananas’. Twee ananassen steken koddig hun kroon om het hoekje van het omslag. ‘Een geschiedenis in opzienbarende verhalen en onverwachte ontmoetingen’ staat er ook nog bij.

Nu moet u weten: ik ben dol op, zoals we het maar even zullen noemen, ‘one issue-boeken’. Boeken met een niet mis te verstane titel en een klein onderwerp dat zo afgebakend is dat het te onbenullig lijkt voor een heel boek. 60 jaar golfkarton in Nederland, Het leven der mieren, Komma, het is slechts een greep uit het eclectische allegaartje in mijn boekenkast. Die one issue-boeken zijn zo fijn omdat ik zeker weet dat ze niet zijn geschreven omdat iemand dacht ‘hmmm, een boek over 60 jaar golfkarton in Nederland, daar is een markt voor, dit boek gaat mij enorm rijk en beroemd maken, moehahahahaa!’

Nee, ze bestaan omdat de schrijver álles van golfkarton in Nederland of de komma wilde weten, niets meer en niets minder. Sowieso móéten dat wel leuke mensen zijn, en ik lees graag boeken van leuke mensen. Bovendien: in een wereld waarin 90 procent van wat er in de winkels ligt bestaat omdat iemand dacht dat het een gat in de markt zou zijn, vind ik deze categorie boeken bijzonder troostrijk. Met een boek in mijn postvakje dat louter en alleen over ananas gaat ben ik dan ook bij voorbaat bijzonder content.

En potverdorie, wat een lekker boek is Ananas. Ik wist niet dat non-fictie over ananas zo’n pageturner kan opleveren.

Het boek is een heerlijke ananasroadtrip en voert ons langs onder andere Ghana, Florida en Schotland. Boon ontmoet daar ananasboeren, ananasexporteurs, ananasonderzoekers, ananasautoriteiten, ananasveredelaars, ananassnijders en ananasplanters. Hij reist naar een ananaskasteel, ananasplantages, een ananaslaboratorium, een ananascongres en ananaskantoren. Ondertussen wordt uit de doeken gedaan hoe de ananas groeit, waarom de pizza Hawaii pizza Hawaii heet en wie hem uitvond, hoe het komt dat ananas in sommige talen pineapple wordt genoemd en waarom Sponge Bob de ananaswoning waarin hij gedurende de eerste afleveringen resideerde verruilde voor een beter, ananassiger exemplaar.

Nu en dan krijgen we een tussenstand van de verwerking van Boons liefdesverdriet en andere ontwikkelingen in zijn persoonlijke leven, maar niet te vaak, waardoor het boek lichtvoetig en precies persoonlijk genoeg is.

Verschillende keren blijk ik tijdens het lezen ongemerkt op het puntje van mijn stoel te zijn gaan zitten, omdat het blijkbaar nogal bloedstollend voor me was of het Boon bijvoorbeeld zou gaan lukken zelf Smooth Cayenne-ananassen te importeren. Want de Smooth Cayennes, zo begrijp ik van Boon, zijn als het op smaak aankomt zo’n beetje de opper-ananassen, maar liggen hier wegens allerlei praktische redenen zelden in de winkel.

Het boek is interessant en staat boordevol kennis, en goddank niet op een meneerige manier van ‘ik zal eens even heel eloquent mijn kennis tentoonspreiden aangaande de tropische vrucht Ananas comosus hierna te noemen ananas’. Nee, het is opgewekt, licht en ook nog eens ontzettend lekker geschreven. In een paar zinnen bijvoorbeeld weet Boon de sfeer van het levendige, exotisch stadscentrum van Bangkok zo te beschrijven dat je je in een Conimex-reclame waant.

Ananas is een totaalpakket van vrolijke onderzoeksjournalistiek. Het boek staat vol opzienbarendheden en -heidjes die ik hier nu niet zal noemen, want tsja, dan hoeft u het boek niet meer te lezen. En laat dat nu net mijn tip van deze druilerige zaterdag zijn. Nu de natte sneeuw in koude fluimen tegen de ramen blijft flatsen, is dit het ideale boek om wat tropische vrolijkheid in uw huis en hoofd te halen. Geef de thermostaat een flinke slinger, neem er een stuk ananas bij, sla dit boek open en de zon begint te schijnen.