Direct naar artikelinhoud
ColumnThomas van Luyn

De 20ste eeuw toonde de mensheid van haar slechtste kant: genocide en racletten

De 20ste eeuw toonde de mensheid van haar slechtste kant: genocide en racletten
Beeld Valentina Vos

Mijn blender is zielig. Ik gebruik ‘m alleen als ik weer eens gezond ga doen. Dan maak ik fruitshakes. Dat duurt een week, daarna doe ik weer normaal, en staat de blender 51 weken lang op een hoekje van het aanrecht een existentiële crisis te hebben, zo van: wie ben ik en wat doe ik hier? Ik zou ‘m het liefst adviseren een hobby te zoeken of vrijwilligerswerk te gaan doen ofzo, iets om zijn bestaan zin te geven. Misschien moet hij zich laten omscholen tot espresso-apparaat, want daar is een enorme vraag naar in mijn keuken.

Naast ‘m staat een oude, werkeloze Magimix vergeefs te wachten op een klusje. Een Magimix is een soort blender, maar dan dikker. Handig om deeg te kneden, en andere dingen die ik ook nooit doe. Hij heeft een hele la vol hulpstukken: roterende messen, schoepen - als het kan draaien, heeft hij het. Plus verklein- en vergrootbakjes, zodat je geen excuus hebt ‘m nooit te gebruiken. Toch slaag ik daar met verbazend groot gemak in. Als hij nou spaghetti kon koken zou hij elke dag in actie komen, want dat is alles wat mijn kinderen eten. Maar dat kan-ie dan weer niet.

Wie ooit bedacht had dat mijn keuken niet compleet zou zijn zonder sushi-kit weet ik niet meer, maar het cadeau staat al jaren honderd procent ongebruikt achter de pannen. De rode kartonnen verpakking staat een beetje open, dus ik heb ooit ge-keken wat er nou eigenlijk in zat. Dat, of de sluiting heeft het begeven door de pannen die er tegenaan geduwd worden, of gewoon van pure ellende. Ik vind sushi hartstikke lekker, maar er bestaan dus mensen die dat heel goed voor je kunnen maken, dat hoef je helemaal niet zelf te doen. Misschien stamt-ie uit de tijd dat sushi nog niet bij de Albert Heijn lag.

Het raclettestel ligt in de berging. Het verdient geen plek in de keuken, want racletten is smerig. Voor wie niet weet wat racletten is: gefeliciteerd, u mag door naar de 21ste eeuw. Toen ik klein was, was het mode. Je legt een stukje kaas in een bakje en dat stop je in de verhitter. Dan smelt de kaas, en dan... tja. Wij flatsten die kaas dan over een aardappel, hetgeen een aardappel met kaas oplevert. Dat klinkt vies, maar is in feite extreem goor. Die 20ste eeuw toonde de mensheid van haar slechtste kant: genocide en racletten.

De moderne variant van racletten is gourmetten, waarbij ook al iedereen zijn eigen individuele bakje mag verwarmen. Dat is heel inefficiënt, maar de kinderen vinden het leuk omdat ze dan hun eigen eten kunnen samenstellen. Op die manier vermijden ze groenten, en is de avond geslaagd. Voor de grote mensen is het met deze methode een lange zit voordat je je buik vol hebt, dus bij mij thuis ligt het gourmetstel naast de racletbasis stof te verzamelen.

Het tosti-ijzer staat naast de Magimix en wordt wél intensief gebruikt. Een tosti is lekker, makkelijk en toch een beetje feestelijk. En levensgevaarlijk. Aan niets heb ik me zó vaak gebrand. Als de tosti klaar is, doe ik ‘m daarom meteen dicht, en zo wordt-ie dus nooit schoongemaakt. Hij glimt dan ook altijd van het vet. Of van het zweet, van al dat harde werken.

t.vanluyn@volkskrant.nl