Is dit mijn fantasie of toch die van iemand anders?

Het sneeuwt in Taormina en de Scandinaviër wil zich laten knippen. ‘Niet te kort’, zegt mijn vriendin. Dat zegt ze ook altijd tegen mij.

Terwijl hij wordt geknipt maken mijn vriendin en ik een wandeling. ‘Hij voelt zich soms door jou bekeken’, zegt ze.

Het is tijd voor een siësta. Ik ben een voorstander van de siësta. We liggen met z’n drieën in bed.

Na een uurtje ga ik eruit om te schrijven. Dan begint de Scandinaviër met mijn vriendin te vrijen. Ik schrijf door, ik heb hem uitgenodigd, ik heb de situatie geërotiseerd. Niettemin vraag ik me af: is dit mijn fantasie of toch die van iemand anders?

Ik ben net een mail aan het typen als mijn vriendin klaarkomt.

Ze gaat naar de wc, komt dan naar me toe en strijkt door mijn haar. Ik sla haar hand weg. ‘Nu niet’, zeg ik.

Ik ga naar de hotellobby, een paar minuten later staat mijn vriendin daar ook en ik denk aan mijn eerste reis naar Afghanistan. Kandahar en Taormina lopen in elkaar over; destructie, opwinding, een dringend vermoeden van onoverwinnelijkheid.

Na een woordenwisseling sleur ik mijn vriendin aan haar haren door de lobby.

Later zegt ze: ‘Iedereen keek, niemand deed iets. Zo gaat het met huiselijk geweld.’

Ze voegt eraan toe: ‘Hij is fysiek gevaarlijk, jij bent emotioneel gevaarlijk.’

‘Misschien is gevaar nodig voor opwinding’, antwoord ik.

24 uur later gaan we met z’n drieën zwemmen in de koude zee. Ik zwem het verst, mijn vriendin zegt: ‘Je bent een sexy reddingszwemmer.’

Haar fantasie was Jules et Jim, mijn fantasie Les liaisons dangereuses.

Na het zwemmen gaan we in bad. De minnaar van mijn vriendin pakt liefdevol mijn hand en zegt: ‘Zullen we deze bitch verdrinken?’

Zo kwam ik op het idee voor de novelle Dood in Taormina.