Herboren Oranje wint met het hart van wereldkampioen Frankrijk (2-0)

Oranje is herboren, op alle fronten, en plaatst zich maandag met een gelijkspel tegen Duitsland zelfs voor de finale van de nieuwe competitie in juni. Allereerst is Nederland weer een elftal dat het volk beroert, dat sympathie wekt in plaats van verveling en ergernis. Wie de ploeg aanschouwt, ontwaart een elftal met klasse, vriendschap en liefde, voor elkaar en voor de buitenwereld. Juist dat aspect is belangrijker dan wordt verondersteld voor de grootste sportploeg van Nederland.

Nederland dompelde de Kuip in pril geluk, alsof een nieuwe geliefde zich heeft aangediend; 2-0 tegen de wat apathische Fransen was daarbij een magere afspiegeling van het spelbeeld. Waar de uitslag tegen Duitsland geflatteerd was, was deze zege verdiend in alle toonaarden.

Met het hart

Prachtige avond. Alleen al hoe aanvoerder Virgil van Dijk zijn jasje over de schouders van het koukleumende meisje drapeert, tijdens het volkslied. Dat is oog hebben voor de omgeving. Of anders de lach van Frenkie de Jong tijdens de hymne, om het beperkte jongetje dat het protocol het protocol laat. Het kereltje danst en zingt en is onbedoeld een voorbeeld, door plezier uit te stralen, passie, vreugde en improvisatie. Het leven nemen zoals het komt, voetballen met het hart.

Dan het spel zelf, op het veld, de harmonica van Nederland die fijn voetbal verspreidt als de zuivere tonen van muziek. Evenwichtig, snel, geduldig ook, gepassioneerd, met mannen op de juiste afstanden van elkaar. Wie is nou wereldkampioen? Die oranje ploeg met lef, met drang naar voren? Of die witten, de Fransen, die altijd maar leunen en afwachten, nauwelijks druk zetten en dan willen toeslaan?

Met zijn allen aanvallen en met zijn allen verdedigen, dat doet Oranje. Ryan Babel, in zijn derde jeugd als voetballer, verdedigt mee als Pavard naar voren trekt. De Roon, haha. Marten de Roon uit Zwijndrecht, middenvelder van Atalanta Bergamo. In zijn zevende interland vraagt hij de bal, telkens weer. Hij, motorblok van het middenveld, doet meer dan passjes breed en achteruit geven. Hij durft. Hij ontlast Frenkie de Jong, de man van de functionele frivoliteit, de jongen die de bal zo vaak aanraakt dat dataturvers de tel kwijtraken.

Denzel Dumfries en Daley Blind stomen op langs de flanken, tot de Fransen doodmoe zijn. Dumfries ongepolijst, als een trein die beukt over de bielzen. Blind omzichtig doch beslist. De grote Griezmann holt meer achter Blinds oranje broekje aan dan dat hij aan voetballen toekomt.

Wijnaldum ontketend

Georginio Wijnaldum, wetende dat het met de spelverdeling goed zit, is ontketend. Overal en nergens, net als Memphis Depay, de prins van de aanval. Al na ruim een minuut kan Wijnaldum scoren, als Depay hem vrijspeelt. Doelman Lloris, de Franse uitblinker, redt dan nog. Kort voor rust valt de bal gelukkig over het Franse verdedigingscentrum. Babel haalt uit na de stuit, Lloris redt, de rebound is voor Wijnaldum. Doelpunt. De Kuip, het stadion waar Oranje bijna nooit verliest en waar het licht helderder schijnt dan ooit, verandert in een pogoënde zee van ontroerende blijdschap.

Natuurlijk, de Fransen zijn wereldkampioen, ze hebben aan een gelijkspel genoeg om als eerste te eindigen in de groep van de Nations League, ze houden zich een beetje in misschien, ze missen Pogba, Hernandez en Umtiti uit hun kampioensploeg, maar dan nog. Ze zijn wel Frankrijk, en ze weten het niet meer. Matthijs de Ligt haalt Mbappé gewoon in als die met de bal aan de voet wil wegsprinten en schuift zijn been uit voor een sliding uit het opleidingsboek.

Het is een prachtige avond. Daley Blind rukt opnieuw op over de linkerflank. Zo mooi is in het stadion te zien dat Dumfries aan de andere kant sprint, zijn hand opsteekt en de bal vraagt. Blind zet voor, heerlijk, precies op maat, en Dumfries klimt, alsof hij feilloos de treden vindt van een onzichtbaar trapje in het strafschopgebied. Lloris moet al zijn kwaliteiten aanspreken om de kopbal te stoppen.

 Panenka

De lichtjes van duizenden mobiele telefoons gaan aan. Het is een mooi gebaar van het publiek op deze sprookjesachtige avond, waarop het nieuwe Oranje een ruimhartige blik op de toekomst biedt. Maandag in Gelsenkirchen is Duitsland tegenstander, het uit de Nations League gedegradeerde Duitsland. Wie had dat gedacht, een paar maanden geleden? En ja, het is best een vernedering voor Frankrijk, als Memphis in blessuretijd een strafschop benut als Panenka. Ovatie.