Geen beweging is opvallender dan de Draai der Hoerenlopers

Omdat in Italië verkiezingen in aantocht zijn, besloot premierskandidaat Matteo Salvini deze week een van zijn grootste troeven op tafel te gooien: hoeren. 'Net als in beschaafde landen', zei hij, moeten Italiaanse prostituees niet langer langs de kant van scharrige ringwegen staan, maar in bordelen die netjes belasting betalen.

Ik twijfelde. Niet omdat ik de lokale prostituees geen beter lot gun, maar vanwege de laatste keer dat ik een Italiaan in een bordeel zag. Het was 7 uur 's ochtends en ik zat samen met mijn vriendin aan het ontbijt. We woonden in het centrum van Amsterdam en op de muizen, de gaskachel, de schimmel en de technominnende onderbuurman na, was het een geweldig huis. Achter ons woonde een kreupel vrouwtje dat in de voorkeuken sliep en al jaren niet meer op de tweede, laat staan de derde verdieping was geweest (vandaar die muizen). Onder ons zat een sigarenboer waar Theo Hiddema elke ochtend zijn krantje kocht en voor ons keken we uit op een onvervalste hoerensteeg.

Het was een steeg waar je alleen doorheen liep als je er wat te zoeken had, en daarom ideaal voor observaties van bovenaf. Vanuit onze woonkamer leerden we bijvoorbeeld dat er geen beweging opvallender is dan de Draai der Hoerenlopers. Die beweging behoort toe aan jachtig lopende mannen die hun kraag helemaal omhoog hebben getrokken om zo anoniem mogelijk te kunnen gluren naar vrouwen die bijna alles al hebben uitgetrokken. Zodra dat type man aan het einde van de tippelzone is gekomen, grijpt hij standaard en met veel omhaal naar zijn broekzak om te acteren dat hij iets vergeten is, opdat hij zonder excuus weer rechtsomkeert kan maken, terug naar de hoeren.

Misschien wel nog fascinerender was de madame die aan het begin van de steeg werkte. Het was een fikse vrouw die haar voorgevel droeg alsof het een pas gewonnen gouden medaille was en zijzelf olympisch sporter. Misschien was dat ook wel zo, gezien de imposante rij die altijd voor haar raam stond. Zij bezat schijnbaar een gave waar vooral kalende mannen van rond de 50 dol op zijn.

Bij deze madame ging het die ochtend mis. Halverwege mijn bakje yoghurt klonk opeens gegil en vanuit mijn raam zag ik nog net een naakte Italiaan uit het peeskamertje stormen. Met zijn linkerhand voor zijn kruis en zijn rechterhand in de rondte zwiepend, sprintte hij richting de gracht. Later vertelde een agent dat tijdens het pezen iemand naar binnen was geglipt om de tas van de Italiaan te ontvreemden, waarop de beste man de achtervolging had ingezet.

Wat er van hem geworden is, weet ik niet. Het laatste dat ik mij herinner van die ochtend is Theo Hiddema, die onverstoord aan kwam hobbelen voor zijn ochtendkrantje.