Vol van zuurkool

Het leek Simon Lenskens een saaie opdracht: het productieproces in een zuurkoolfabriek fotograferen. Maar in zuurkoolparochie Noord-Holland veranderde hij van mening.

Zuurkool luidde eind negentiende eeuw niet alleen het einde in van scheurbuik onder zeelieden, maar later ook het faillissement van menig producent van het vitamine C-rijke goed. In zuurkoolparochie Noord-Holland wist één bedrijf koers te houden op de golven van alsmaar strengere productiehygiëne: Kramer’s Zuurkool in Zuid-Scharwoude.

Het leek hem vorig jaar een betrekkelijk saaie opdracht, het productieproces in een zuurkoolfabriek fotograferen voor De Onderneming - de maandagse rubriek op de economiepagina’s van de Volkskrant. Tot dan toe had de Vlaamse fotograaf Simon Lenskens (25) het alleen gegeten tussen een hotdog. Die dag in januari 2018 gaf zijn beeld van zuurkool een volledige wending.


Niet in de minste plaats door de ‘predikant van zuurkool’ met een dienstverband van 40 jaar, die hem gepassioneerd uit de doeken deed wat voor prachtigs wel niet allemaal uit zijn handen komt. Maar ook omdat ze Lenskens zo ontzettend veel van het spul meegaven, hij het in alle varianten opat en het nog lekker vond ook.

Genoeg reden voor een tweede bezoek aan het bedrijf uit 1890, gerund door de vijfde generatie Kramer. Deze keer tijdens het oogstseizoen. ‘Ik vond het mooi om te horen en zien hoe weinig in al die jaren eigenlijk is veranderd aan het productieproces’, zegt Lenskens. ‘Direct van het veld wordt de kool gesneden, zout erbij, een paar maanden fermenteren en dan is het zo goed als af.’ En overal waar je kijkt die zee van witte kool(resten).