Er verdrinken nog steeds minderjarigen op de Middellandse Zee, en als er een paar gered worden, balen onze Kamerleden

Omdat de vooruitgang geen grenzen kent, kunnen we tegenwoordig flitsbetalingen doen, zodat niemand meer twee hele dagen stakkerig hoeft uit te kijken naar een weekendoverboeking. Een nieuwe verworvenheid van de ik-wil-het-nu-economie waar we met recht trots op mogen zijn, en die er ‘in landen als Singapore, Denemarken en Groot-Brittannië al langer is’, stond ietwat pesterig in de krant.

Het was een complex proces, vanwege de muntunie enzo. Er blijken evenwel nog complexere processen te bestaan. Zoals het verdelen van 32 mensen die ronddobberen op de Sea-Watch, een schip dat onder Nederlandse vlag vaart, over 28 lidstaten van de Europese Unie. Eerder werden ze gered uit zee toen een poging om Europa te bereiken in schipbreuk eindigde.

Ze wilden weg uit de hel van Libië, ze willen asiel aanvragen in het continent van de flitsoverboekingen, misschien hebben ze een kans. Een groep van 32 mensen verdelen tussen 28 landen (nou, ja min het Verenigd Koninkrijk als lid voor spek en bonen, en min het Hongarije van Viktor Orban, die deze week in Brasilia was om zijn adhesie aan Jaïr Bolsonaro te betuigen, en min Griekenland dat al overvol zit, en min Spanje dat onlangs al een schip vol geredde overstekers liet aanmeren), die onderdak kunnen bieden, asielaanvragen in behandeling kunnen nemen en bij eventuele afwijzing netjes kunnen uitzetten: hoe ingewikkeld kan zoiets zijn?

Buitengewoon, zo blijkt. Nederland is vlaggenland, maar houdt vol dat daar geen verantwoordelijkheid uit voortvloeit. De Nederlandse regering zegt al dagen ‘in overleg met andere EU-lidstaten’ te zijn om tot ‘een evenredige verdeling’ te komen. Als dat lukt, wil Nederland ‘mogelijk een deel’ van de mensen tijdelijke opvang bieden.

Niet te veel en niet te royaal, want stel je voor dat we hier precedenten gaan scheppen door een pluk mensen waar je een handvol caravans mee kunt vullen tijdelijk toe te laten. Voor je het weet krijgen ze iets gratis en willen ze – god verhoede – ook zo’n flitsoverboeking. De obsessie in regeringskringen met ‘een goed vestigingsklimaat’ is gereserveerd voor Unilever, en voor al die andere beklagenswaardige bedrijven die het al zo zwaar hebben en dientengevolge gevrijwaard dienen te worden van een CO2-heffing.

De knieperigheid werd door het D66-Kamerlid Maarten Groothuizen onthaald met een verheugd ‘goed dat het kabinet verantwoordelijkheid neemt’, waarmee maar weer eens is aangetoond dat regeren vreemde dingen met een partij kan doen. CDA en VVD ‘balen ervan’ dat Nederland mogelijk gaat meedoen met het binnenlaten van migranten, lieten hun Kamerleden Madeleine van Toorenburg en Malik Azmani aan RTL weten. Want, zo weten ze zonder onderzoek naar herkomst en vluchtverhaal van de opvarenden: een asielaanvraag is ‘toch kansloos’.

Waarmee niet gezegd is dat onze volksvertegenwoordigers harteloos zijn. Want het risico op marteling en slavernij in het wetteloze Libië mag dan ook ‘balen’ zijn, maar vlak de morele dilemma’s waarmee Van Toorenburg worstelt niet uit: ‘Je kunt geen kinderen laten sterven op een boot’, zei ze.

Dat kan natuurlijk wel. Het gebeurt. Op de Middellandse Zee komen met enige regelmaat jonge mensen en minderjarigen om bij hun pogingen Europa te bereiken. Het verdrinken voor onze kusten zou verleden tijd zijn na de Turkije-deal, werd een kabinet geleden verzekerd. Ze verdrinken nog steeds, gewoon op een andere plek. En als er een paar gered worden, balen onze Kamerleden.