Kijk naar Federer zo lang het nog kan, zo'n grootheid zal misschien nooit meer opstaan

Kijk naar Roger Federer zo lang het nog kan, want zo'n grootheid zal misschien nooit meer opstaan. Schitterend waren de beelden in de kolkende Rod Laver Arena van een huilende Federer, die zijn zesde titel bij de Australian Open vierde alsof het zijn eerste was. Zijn stem brak bij de huldiging en na de staande ovatie van de Australische fans bleven de tranen over zijn wangen stromen. Het was een emotioneel eerbetoon aan de eeuwige jeugd, Federer bewees voor de zoveelste keer dat elk mens moet blijven dromen.

Zijn grandioze comeback met twee grandslamtitels leek bijna niet te kopiëren. Federer noemde zijn wederopstanding na een pauze van zes maanden in 2016 'ongelooflijk'. Vorig jaar versloeg Federer in Melbourne zijn aartsrivaal Rafael Nadal, nu boekte hij zijn achtste zege op Cilic. 'Het sprookje houdt aan', stamelde Federer.

Sprookjesachtig is ook zijn statistiek. Twintig titels in dertig grandslamfinales. 6 keer kampioen op de Australian Open, 5 keer bij de US Open, 1 maal op Roland Garros en 8 Wimbledontitels. Wie durft nog te betwisten dat Federer de grootste tennisser ooit is?

Als titelverdediger stond Federer zondag opnieuw tegenover Cilic en de Kroatische hardhitter oogde aanvankelijk net zo hulpeloos als in de Wimbledonfinale van 2017. Toen kon Cilic vanwege blaren onder zijn voet geen weerstand bieden, nu leek hij verlamd door de spanning. Toch hervond Cilic de vorm, waarmee hij bij de Australian Open Nadal had gesloopt voor de Spanjaard bij een 2-0 achterstand in de vijfde set moest opgeven.

Cilic worstelde zich naar een tiebreak, waarin hij tevens de opslag van Federer kraakte. Toch leek de finale gespeeld in de vierde set, waarin Federer op 2-1 al een breakpoint had voor een dubbele break. Op 4-4 werkte Cilic met een ace bij zijn tweede opslag een breakpoint weg dat aanvoelde als een virtueel matchpoint. De opslag van Federer haperde en van 3-1 naar 3-6 voor Cilic voelde als een mentale dreun.

Vermoeid

Plotseling oogde Federer kwetsbaar, hij leek vermoeid onder het vanwege de hitte gesloten dak van de Rod Laver Arena. Opnieuw kantelde het momentum, toen Cilic twee breakpoints in de openingsgame van de vijfde set verspeelde. Met zwakke returns liet hij Federer ontsnappen, waarna de rode loper voor grandslamtitel 20 snel werd uitgerold.

Evenals Nadal in 2017 deed Cilic op matchpoint nog een beroep op Hawkeye, maar ook het elektronische oog had de winnaar al bepaald. De renaissance in de carrière van Federer is ongekend. Onder de regie van zijn nieuwe coach Ivan Ljubicic durfde Federer zichzelf opnieuw uit te vinden als de speler die de bal sneller neemt dan ooit en met zijn grotere racketblad vooral korte punten speelt.

36 is bij Federer het nieuwe 26, zeker op het relatief snelle hardcourt van de Australian Open. Toch blijft het een waanzinnige prestatie, de oudste finalist sinds Ken Rosewall in 1977 regeert de tennissport opnieuw als in zijn gloriejaren. Zijn passie is een voorbeeld voor iedereen. Ook voor de tv-kijker was het bijna onmogelijk om geen traan weg te pinken, toen Federer met zijn tranen de grenzeloze liefde voor zijn sport illustreerde.