Heel Schiphol rook meteen doordringend naar Surinaamse kerriekip

Mijn dochter, die in Berlijn studeert, was een paar dagen thuis. Eindelijk kon ik mijn opgekropte voederdrift de vrije loop laten. Ik kookte haar lievelingsgerechten in zulke buitensporige hoeveelheden dat er nog heel wat over was toen ze weer vertrok. Ja, ze wou wel wat meenemen. De avond tevoren hevelde ik een royale portie Surinaamse kerriekip (naar het onvolprezen recept van de mama van Johan Fretz) over in een tupperwaredoos die ik met een merkstift van haar naam voorzag, zodat haar termieten van broertjes zich er bij nachtelijke honger niet aan zouden vergrijpen.

^{Wilt u dit artikel liever beluisteren? Hieronder staat de door Blendle voorgelezen versie.}

‘MUIS’ stond er dus in grote letters op. Niet dat mijn dochter écht Muis heet, maar u weet hoe dat gaat; zo’n baby krijgt een koosnaampje, en dat blijft hardnekkig hangen, ook als de draagster tegen de 1 meter 80 loopt. De volgende dag leverde ik het kind plus kip af op Schiphol, we zeiden nog wat dingen die je dan zegt, en weg was ze. Maar niet zonder slag of stoot, zo bleek. Bij de bagagecontrole werd ze eruit gepikt en moest haar tas leegmaken. Daar volgde wat zij omschreef als ‘het genantste securitymoment ooit’.

De douanemevrouw had goedmoedige grapjes gemaakt over de grote hoeveelheid chocoladeletters in haar bagage, en was daarna opeens stilgevallen. Na een paar tellen van onthutst zwijgen had ze met een vies gezicht op het bakje met kostelijk voedsel gewezen en gezegd: ‘Nee, dit kunt u écht niet meenemen.’

Mijn dochter begreep er niets van. Ja, je krijgt als reiziger op luchthavens te maken met boeiende veiligheidsvoorschriften. Zo mag je de Verenigde Staten alleen in als je zwart op wit verklaart dat je geen massavernietigingswapens of levende slakken in je bagage hebt ( ik verzin dit beslist niet), iets waar ik op zich wel kan inkomen. Maar sinds wanneer mag je binnen de EU niet reizen met, nota bene zorgvuldig verpakte, kerriekip?

‘Kunt u dat bakje even openmaken?’, had de niet meer zo heel goedmoedige douanemevrouw gezegd. Mijn dochter trok het deksel eraf. Heel Schiphol rook, tot haar begrijpelijke verlegenheid, meteen doordringend naar Surinaamse kerriekip. ‘Ja, en toen begon die mevrouw te lachen’, aldus mijn dochter. ‘Ze was zelf Surinaams dus ze begreep meteen wat het was. En toen werd het misverstand ook verklaard: ze had gedacht dat er dode muizen in dat bakje zaten. Omdat er Muis op stond…’

De kip mocht mee naar Berlijn, waar mijn dochter een paar uurtjes later tevreden zat te smikkelen. Maar wat ik zeggen wou: geef uw kinderen geen koosnaampjes. Vóór je het weet zijn ze 20 jaar, 1 meter 80, en vliegen ze met een tupperwaredoos vol kerriekip naar Berlijn.