Groninger Ton van Kesteren is Statenlid, senator én raadslid. Een gematigde PVV’er die graag wil besturen

Ton van Kesteren was wekenlang onbereikbaar. Bellen, mails, whatsapp, sms; niets, geen reactie.

Een man die tegelijk de fractie van de PVV in de Provinciale Staten van Groningen leidt, Eerste Kamerlid is en in het Beneluxparlement zit, heeft geen tijd voor de telefoon, kun je dan denken. Zeker als hij ook meedoet aan de gemeenteraadsverkiezingen, die vanwege een herindeling – Ten Boer en Haren worden bij Groningen gevoegd – woensdag werden gehouden in de stad Groningen.

Statenlid + senator + raadslid; zo’n drieslag is zeldzaam in de Nederlandse politiek, waar stapeling van banen niet wordt aangemoedigd. De enige met dezelfde combinatie is voor zo ver bekend Alexander van Hattem, ook van de PVV. ‘Een prima combinatie’, vindt Van Hattem. ‘Zo kun je je kiezers in de verschillende kamers van het huis van Thorbecke vertegenwoordigen. En kwesties op verschillende niveaus benaderen.’

Dergelijke vragen heb ik ook voor Van Kesteren. Hoe gaat hij al die petten combineren? En is de spoeling bij de PVV zo dun, of is hij zo goed?

Uiteindelijk krijg ik hem toch te pakken. Niet met de mobiel – nummerherkenning – maar met een vaste lijn. Het haalt niks uit. Alles wat hij kwijt wil, had in het Dagblad van het Noorden gestaan, vindt hij. Dat moest ik dan maar overschrijven. Mij ging hij het niet vertellen.

Een beetje Clinton

Dan zit er niets anders op dan naar het Groninger verkiezingsdebat te gaan. Dertien lijsttrekkers in een zaaltje en Van Kesteren is erbij. Grote man met lichtblauwe ogen die in de verte aan Clinton doet denken. In zijn inleidende praatje heeft hij het over de Groningse nuchterheid die de PVV wil inbrengen: geen Forum – het nieuwe cultuurpaleis aan de Markt – maar huizen; geen windmolens maar leefbaarheid. Uit de zaal klinkt zacht geloei.

Van Kesteren mag aan één debatje meedoen, een minimale inbreng dus. Hij steekt de vinger op als hij wat wil zeggen, blijkt het eens met de SP dat beleid van onderop moet komen en maakt de gemeente een compliment, omdat die het jonge starters mogelijk maakt een lening af te sluiten voor hun eerste woning.

Na afloop zie ik hem alle lijsttrekkers langsgaan om handen te schudden. Ik stap op hem af en alles is anders: hij blijkt nu best bereid te praten. ‘Het is voor een PVV’er niet altijd gemakkelijk met de media’, zegt hij bij wijze van uitleg. ‘Dan wordt er uit een lang gesprek net dat ene stukje over de islam gehaald. Zo wordt datzelfde beeld steeds bevestigd.’

Het woord islam was hier de hele avond niet gevallen. Het rode Groningen heeft andere zorgen. Dat geldt ook voor Van Kesteren. Hij hekelt prestigeprojecten als tram, Forum en overkapping zuidelijke ringweg. En presenteert allerhande PVV-alternatieven daarvoor. ‘We willen constructief zijn’, zegt hij. Zijn verkiezingsprogramma is gedetailleerder dan dat van de landelijke PVV.

PVV nieuwe stijl?

Een beheerste, ervaren lijsttrekker, die zegt graag te willen meedenken. Met een achterban die elke maandag vergadert en wekelijks spreekuur heeft. Zou dit de PVV nieuwe stijl zijn?

Wilders vond het geen goed idee mee te doen in Groningen, vertelt Van Kesteren. De PVV stelt een perspectief op drie zetels als voorwaarde; na de uitslag woensdagavond bleek dat de PVV’er er één krijgt in Groningen. Van Kesteren hield voet bij stuk en wist de partijleider te overtuigen. ‘Ik heb gezegd dat stad en provincie hier verweven zijn. Dan is het een voordeel aan beiden mee te doen.’

Voor alle duidelijkheid: Van Kesteren onderschrijft alles waar de PVV voor staat. Hij is pro-Israël, tegen Europa, tegen massamigratie, tegen wat hij ‘klimaathysterie’ noemt. ‘Hoe Wilders zijn punt maakt, daar sta ik achter. Ook ik wil dat vrouwen en meisjes over twintig jaar nog in een jurkje of bikini kunnen lopen. Maar hier komt daar Groningse nuchterheid bij.’

Van pure verbazing over de gematigde toon, vergeet ik haast naar de functiestapeling te vragen. ‘Ik wilde niet eindigen als zure oude man’, zegt Van Kesteren (64), terwijl hij z’n hand op m’n arm legt. ‘Daarom heb ik mijn werk als makelaar on hold gezet en ben de politiek in gegaan. Van die inkomsten (als hij gekozen wordt is dat in totaal ruim 5.000 euro bruto per maand en jaarlijks een kleine 10 duizend euro onkosten) onderhoud ik m’n gezin. De meeste raadsleden hebben een baan. Dit is efficiënter.’

Ooit hoopt Van Kesteren wethouder of gedeputeerde te worden. ‘Dan sluit ik niemand uit. Maar ik ga niet op de knieën om anderen te overtuigen van mijn redelijkheid.’