Zonderland hernieuwt in Doha zijn wereldmacht aan de rekstok
Vier jaar wachten is lang, maar het was het waard. Turnfenomeen Epke Zonderland hernieuwde in Doha zijn wereldmacht aan de rekstok. Na 2014, met zijn wereldtitel in China in een explosie vol superioriteit, raakte de Friese gymnast zijn overmacht kwijt. Tegenvallers, vooral op fysiek gebied, deden hem afwijken van de route naar succes.
Na de mislukte Olympische Spelen van Rio (2016), waar hij in de finale voortijdig het schuimrubber bereikte, keerde Zonderland langzaam weer terug naar het pad van de medailles. Vorig jaar in Montreal miste hij de stok met één hand en daarmee de wereldtitel. Het werd zilver. Dat dupliceerde hij deze zomer in Glasgow, bij de strijd om de Europese kampioenschappen.
In Qatar zou het allemaal anders worden, had de ervaren turner zich voorgenomen. Hij groeide in vorm, was stabieler en werd enkele weken voor het toernooi vader, van een gezonde zoon, Bert Eize. Met al die wind in de rug had hij zoveel aan vertrouwen gewonnen dat hij zichzelf op de beslissende zaterdag echt in acht moest nemen.
Overmoed wordt snel afgestraft aan de rekstok. Onderschatting van de tegenstanders is aan Zonderland, de nuchtere, berekenende stuntpiloot, niet besteed. Hij testte zijn vorm in de dagen met het team, in de kwalificatie van de landenwedstrijd en in de landenfinale. Het waren zijn teammakkers, jonge kerels vol bravoure maar met minder talent, die hem zaterdag bij het begin van zijn wonderbaarlijk strak geturnde oefening toeschreeuwden.
Voortreffelijke doorsteek
Zonderland zelf was al bij de les. Hij startte als tweede, was nog op temperatuur van de warming-up. Hij pakte de stok voortreffelijk aan voor de Cassina en voor de Kovacs, twee vluchtelementen. Na een dubbele tussenzwaai, in hoog tempo, volgde daarna de combinatie van nog eens twee salto’s boven de stok: de Kolman en de Gaylord. Daarna deed hij tweemaal een voortreffelijke doorsteek naar boven, de disloque (of Adler, zoals zijn coach Daniël Knibbeler dat benoemt), en toen was het eigenlijk gebakken. ‘Maar je moet scherp blijven tot het einde’, was de opdracht die hij met een goed gelande dubbel-dubbel (dubbel salto, dubbel schroef) moeiteloos uitvoerde.
Toen de score op het reusachtige scherm van de Aspire Dome verscheen, wist Zonderland eigenlijk al dat hij gewonnen had: 15,100 punten. Slechts van de Japanner Kohei Uchimura, de wereldkampioen van 2015, mocht hij nog tegenstand verwachten. ‘Die anderen hebben een te lage D-score (moeilijkheidscijfer, red.) om aan die 15 te komen’, was de correcte analyse.
Tijdens de oefening van de Japanse turnkoning, King Kohei heet hij op spandoeken, zat Zonderland in zichzelf mee te rekenen. Hij calculeerde op de score 14,800 van Uchimura. Het werd 14,800. De slotbeurt van de Rus Artur Dalaloyan, de meest winnende man in Doha, moest hij vervolgens nog uitzitten, voor de armen de lucht in mochten.
Beste uit de geschiedenis
Daarna wist de jonge arts – ook dat hoofdstuk schreef hij dit jaar - dat hij de beste rekstokturner uit de geschiedenis was geworden. Geen turner won driemaal goud (2013, 2014 en 2018) en driemaal zilver (2009, 2010 en 2017) aan ‘het hoog rek’. Niemand kan zo vliegen als Zonderland die deze keer zijn uitvoering (de E-score) ook dik boven de 8 (8,300) wist te houden. Hij is de beste van de geschiedenis, maar ook van dit moment.
Zonderland (32) beloofde zaterdag door te gaan tot en met de Olympische Spelen van Tokio (2020), maar dat was een scenario dat hij allang voor zichzelf had ingetekend. Fit blijven en dan nog eenmaal voor het olympisch goud gaan: aan de horizon wacht nog één enorme opdracht voordat het gymnastiekpensioen van een intussen legendarische Fries kan aanbreken.
