Jiro beschouwt het hebben van seks als transman als een vorm van een-op-eenactivisme

Jiro is populair bij homo’s. Voordat hij zich tien jaar geleden als transman aanmeldde op allerhande cruising-apps (een app voor seksafspraken voor homo’s, red.), had hij maar zo’n twee seksdates per jaar. Dit jaar heeft hij er al zoveel gehad dat hij het niet meer kan bijhouden.

Hoe dat komt? Internetporno! De minder alledaagse vormen en variaties, die ook op mainstream kanalen als Pornhub, Xtube en Xhamster te zien zijn, leiden ertoe dat mannen Jiro online benaderen met: ‘Hé, ik ben hartstikke homo, maar ik heb porno gezien met transmannen en dat vind ik ontzettend geil.’ En Jiro vindt dat wel grappig. ‘Er is een subcategorie homo’s die fantasieën heeft over vagina’s en zich daar geen raad mee weet. Voor die homo's is het een uitkomst dat er transmannen bestaan als ik, met een mannenlijf en een vagina.’

Op zijn profielen staat vermeld dat de 43-jarige webdeveloper/stripmaker transman is. Als iemand naar de onderkant informeert doet hij welwillend uit de doeken ‘hoe het fruit erbij ligt’. Nee, geen naaktfoto’s! Ook al wordt hij soms zelf wél bedolven onder de dick pics die vaak dienen als inleiding tot een verzoek voor vergelijkend warenonderzoek. Hij heeft wel een keer een foto van zichzelf in naakte glorie verstuurd, maar kreeg daar later spijt van. ‘Ik hoorde van een van mijn transvrienden dat kerels dat aan hun vrienden laten zien van: hé, moet je kijken, een man met een kut.’

Publiek geheim

Onder de noemer ‘Publiek geheim’ onderzoekt V de impact van internet op onze beleving van seks. Dit is het tweede van tien interviews over het onderwerp. Ook houden we een enquête met onderzoeksbureau Ipsos, er verschijnt een essay en met theatergezelschap mugmedegoudentand en theater Bellevue wordt een voorstelling gemaakt. Lees hier de aflevering van vorige week over Emmy, die op Tinder alleen maar vreemdgangers ontmoette. Haar conclusie: monogamie wordt overschat. 

Win-winsituatie

Toch hoor je hem niet klagen over al die aandacht, ook al heeft de kwantiteit van de seks nog een straatlengte voorsprong op de kwaliteit. Dat krijg je als mannen die geen ervaring hebben met transmannen hun onrealistische verwachtingen ophangen aan internetporno.

Jiro ziet het als een buitenkansje, een win-winsituatie: die mannen kunnen hun seksfantasie uitleven en hij kan het een en ander kwijt over het wezen van transgender-zijn. Want Jiro beschouwt het hebben van seks als een vorm van een-op-eenactivisme. Tien jaar geleden, toen hij zijn transitie van vrouw naar man onderging, koos hij niet voor een geslachtsoperatie. Als hij een reactie krijgt op zijn profieltjes, moet hij dealen met mannen die ‘wel iets weten, maar nog lang niet alles’.

‘Dus doe ik ook aan educatie. Ik moet wel. Ik heb niet alleen een ander lijf, maar ook een andere geschiedenis. Ik ben opgegroeid als vrouw, heb als vrouw een sociale opvoeding gehad en ineens zit je in een horkerige mannenwereld, overladen met testosteron. Voor de seks heel geil, maar soms maken mannen niet al te snuggere opmerkingen. Ze benaderen me alsof ik een meisje ben of gebruiken woorden voor mijn lichaamsdelen waarvan ik de kriebels krijg.’ Laatst mailde er een: ‘Wanneer mag ik weer aan je pretknopje zitten?’ Een woord met hetzelfde effect als een vinger in zijn keel. ‘Ab-so-luut niet sexy.’

Zo wordt elke date een gelegenheid voor een portie socioseksuele opvoeding en is hij elke week didactisch aan het neuken. Er kan eventueel eerst wat huiswerk worden gedaan, want tussen het eerste online contact en de fysieke ontmoeting maakt Jiro zijn aspirant-minnaars opmerkzaam op zijn website transgold.wordpress.com. Daar heeft een heldere uitleg over de samenhang tussen geslacht, identiteit en seksuele voorkeur een plekje gevonden tussen een gids voor seks met transmannen en een lijst van feestjes en horecagelegenheden die transvriendelijk zijn.

Sociaal gereedschap

Voor Jiro als transman is internet onmisbaar sociaal gereedschap. Sterker nog, hij is is ervan overtuigd dat transtrots en transactivisme hun wortels hebben in internet. ‘Het maakt het makkelijker om elkaar op fora te ontmoeten en informatie te delen. Door internet anno 2018 weet je gewoon veel sneller dat er mensen zijn zoals jij, dat je geen freak of aansteller bent en dat de twijfel over je eigen seksuele identiteit, in weerwil van wat sommige mensen beweren, wel degelijk gegrond is.’

Nee, dan 1998: het jaar dat internet nog in zijn kinderschoenen stond, een 23-jarige man in vrouwenlichaam zijn eigen gevoelens nog niet wist te duiden en maar op zoek ging naar informatie over androgynie. ‘De bibliotheek had alleen boeken over transvrouwen en travestieten. Daar herkende ik mezelf niet in.’

Een jaar later kwam de op feiten gebaseerde film Boys Don’t Cry uit. Actrice Hilary Swank speelt daarin de jonge transseksueel Teena Brandon die biologisch een meisje is, maar als jongen door het leven gaat. Als zijn geheim wordt ontdekt, wordt hij verkracht en vermoord.

Jiro: ‘Een traumatiserende film die ervoor heeft gezorgd, achteraf gezien, dat ik mijn transitie jaren heb uitgesteld.’

In 2000 stond Jiro op een mailinglist voor biseksuelen, waar hij te kennen gaf eigenlijk helemaal geen band te voelen met zijn vrouw-zijn. ‘Ik kreeg een bericht van een groepslid dat juist een lijst opstartte voor mensen met datzelfde gevoel. Toen is het balletje gaan rollen en groeide bij mij het besef dat ik waarschijnlijk transgender was.

‘Ik kwam in contact met andere transgenders die in internetfora en newsgroups zaten. Al die mensen die ik leerde kennen, waren ook activisten: ze richtten het transgenderfilmfestival op, schreven onderzoeksboeken bij de Schorer Stichting, die toen nog bestond, of richtten het Transgender Netwerk Nederland op, een belangenvereniging voor transgenders zoals het COC. Het heeft een enorme boost gegeven aan de emancipatie van transmensen.’

Zichtbaarheid

Hij zegt het onomwonden, hij is dol op het net. Voor het letterlijk zichtbaar maken van transseks, voor het duiden van alle facetten van transseksualiteit en het mogelijk maken van plezierige seks zonder dat aannamen over uiterlijk tot vervelende verwarring leiden. Want als je als transman met je stoute schoenen zomaar een homobar binnenstapt kan het voor beide partijen – zacht uitgedrukt – voor verrassingen zorgen.

‘Een transvriend zei tegen me, ‘Je wordt zo in je kruis gegrepen, dus doe wel je packy in.’ (Een penisprothese die, eenmaal aangebracht in de onderbroek, de boel het aanzien en het gevoel geeft van een natuurlijke mannenbult, red.). Ik had zoiets van: ach, dat gebeurt niet. Maar dat gebeurt dus wel!’

En dan die ene keer dat een bewonderaar een voorschot nam op het voorspel door in de kroeg alvast met zijn tepels te spelen. ‘Dat heeft meestal niet zoveel zin bij transmannen omdat bij de borstverwijderingsoperatie de tepelzenuw vaak wordt doorgesneden. Stond ik daar ongemakkelijk en gevoelloos zijn attenties te ondergaan. Hij raakte op zijn beurt een beetje in de war en kon waarschijnlijk ook nog de littekens van mijn operatie zien. Hij sprak toen de verlossende woorden ‘ik ga even een biertje halen’, en is niet meer teruggekomen.’