Direct naar artikelinhoud
ColumnBert Wagendorp

Effe normaal doen Klaas, wij kiezers zijn niet gek

Effe normaal doen Klaas, wij kiezers zijn niet gek

Klaas Dijkhoff werd gisteren voor het ministerie van Sociale Zaken ondervraagd over de kwestie rond het kinderpardon, dat opeens weer een heikele zaak is geworden nu het CDA zich ervoor heeft uitgesproken. De regeringspartners CU en D66 willen een uitzettingsstop, tot er duidelijkheid is. Dijkhoff werd omringd door verslaggevers en zei dat daar geen sprake van kon zijn: het stond niet in het regeerakkoord.

Komt er een uitzettingsstop dan duurt de onzekerheid bij mensen die het land moeten verlaten nog langer, zei hij, dus was het beter om ze er meteen uit te flikkeren, dan hadden ze in elk geval zekerheid. Het leek wel of hij was beïnvloed door het nieuwe toverwoord van de PvdA, zekerheid voor alles en voor iedereen.

Het gaat me niet om dat standpunt dat was niet zo verrassend. Het was meer de manier waarop Dijkhoff het zei en hoe hij erbij keek, die me opviel. De fractievoorzitter van de VVD heeft van laconiek reageren zijn handelsmerk gemaakt. Hij kijkt er altijd bij alsof hij een vraag van Philip Freriks beantwoord in De Slimste Mens. Ditmaal was het anders: de Haagse vrieskou was in de ogen van Dijkhoff geslopen. Het was de overtreffende trap van laconiek, hier stond iemand die onverschilligheid wilde uitstralen en die zelf niet leek te geloven in wat hij beweerde.

Dijkhoff kent de materie, hij was twee jaar staatssecretaris van Veiligheid en Justitie. En zeker geen slechte. Hij was zelfs zo goed dat zijn ster rap rees. Toen hij in oktober 2017 fractievoorzitter van de VVD werd, was hij meteen de eerste kandidaat om Rutte op te volgen.

Klaas Dijkhoff lijkt me een intelligente en aimabele Brabander, die het vrijwillig op zich heeft genomen een periode flink onder zijn niveau te functioneren. Hij wordt geacht zo nu en dan een steen in de vijver te gooien en een relletje te veroorzaken. Dit in de veronderstelling dat dat nodig is om het rechtse VVD-profiel te benadrukken tegenover de hordes van PVV en Forum voor Democratie.

Tijdens het vorige kabinet was die taak weggelegd voor Halbe Zijlstra. Die was gewoon zichzelf en hoefde niet eens zo heel ver onder zijn aangeboren niveau te kruipen. Hij riep regelmatig iets ongenuanceerds, maar dat kwam spontaan. Na zijn jaren als professioneel zwetser werd hij beloond met het ministerie van Buitenlandse Zaken. Dat ging hem ver boven de pet, maar verdere rampen werden voorkomen toen hij zich gedwongen zag op te stappen.

Dijkhoff gaat het onzin uitslaan een stuk minder gemakkelijk af. Je hebt steeds de indruk dat hem iets wordt ingefluisterd en dat hij zich dan weer zuchtend in het debat mengt met een bizarre uitspraak. Nu blijkt dat hij daarvoor een prijs betaalt. Volgens opiniepeiler Maurice de Hond is het vertrouwen in Dijkhoff tanende. Hij werd lang de meest betrouwbare politicus gevonden, maar nu is hij opeens naar plaats zeven geduikeld. Nog wel voor Wilders en Baudet, maar dat is niet zo’n enorme prestatie.

Zondag liep ik Ed Nijpels tegen het lijf in de Verkadefabriek in Den Bosch. Hij had Dijkhoff, na diens losse flodder over het klimaatakkoord van vorige week, geappt met de vraag of hij nog wel achter de in het regeerakkoord afgesproken vermindering van de CO2-uitstoot stond, de vermaarde 49 procent. ‘Die afspraak staat’, appte Dijkhoff terug. Nijpels had voor alle zekerheid snel een schermafdruk van die app gemaakt: vertrouwt Klaas ook niet meer.

Even laconiek: hou d’r mee op Klaas. Effe normaal doen. Wij kiezers zijn niet gek. Wij stemmen niet op luchtballonnen en gezwets, maar op mensen die we vertrouwen.