Dafne Schippers zoekt een coach: wie krijgt de sprintster weer aan de praat?

Bij de komst van atletiekcoach Rana Reider naar Nederland, vier jaar geleden, werd een ronkende vergelijking niet geschuwd. ‘Het is zoiets als Louis van Gaal die naar Swaziland gaat’, zei Charles van Commenée van sportkoepel NOCNSF over de Amerikaan die buiten de kleine kring van de atletiekcoaches nauwelijks bekendheid genoot.

Of Van Commenée de vergelijking met Van Gaal opnieuw zou aandurven, valt te betwijfelen. De aanstelling van Reider (48), die wegens ziekte van zijn ouders onverwacht is teruggekeerd naar Amerika, is geen onverdeeld succes gebleken. Vooral de samenwerking met Dafne Schippers, vanaf 2016, liep stroef. Ze prolongeerde vorig jaar weliswaar haar wereldtitel, maar dit seizoen greep ze naast de Europese titels op de 100 en 200 meter. Ze kwam niet langer in de buurt van de toptijden die ze in 2015 liep onder Bart Bennema, haar eerste coach.

Welke atleet bij welke coach 

Het is formeel aan Van Commenée om een opvolger te vinden voor Reider. De voormalige topsportmanager van NOCNSF, die tot de Zomerspelen van 2012 in Groot-Brittannië technisch directeur was van de atletiekbond, keerde onlangs als hoofdcoach terug bij de Atletiekunie. In die functie bepaalt hij welke atleet bij welke coach traint, verkondigde hij eind augustus pontificaal in een interview met de NOS.

Op die verklaring valt, in theorie, wat af te dingen. Het staat Schippers vrij om haar heil te zoeken in een sprintnatie als Amerika, Jamaica of Groot-Brittannië. Ze zou Reider ook naar Florida kunnen volgen als ze vertrouwen had in zijn aanpak: Amerikaanse en Britse atleten zijn hem de afgelopen jaren immers naar Nederland gevolgd. Sifan Hassan, de enige andere Nederlandse topatleet die internationaal succesvol is, heeft het afgelopen jaar veel baat gehad bij haar overgang naar de Amerikaanse coach Alberto Salazar.

Opgelucht

Voor het volgen van Reider lijkt Schippers niets te voelen gezien het afscheid dat ze dinsdag op Twitter van hem nam: wellicht is ze zelfs opgelucht dat de samenwerking is beëindigd. Ook het opzoeken van weer een buitenlandse coach ligt niet in de lijn der verwachtingen. Anders dan Amerikaanse atleten is Schippers niet gewend een coach uit eigen zak te betalen. De Atletiekunie draait voor al haar kosten op.

Het ligt ook niet in de aard van Schippers om het voorbeeld van Hassan te volgen en haar heil te zoeken bij een andere Amerikaanse topcoach, of, nog avontuurlijker, de Jamaicaan Stephen Francis, de begeleider van rivalen als Shelly-Ann Fraser-Pryce en Elaine Thompson. Zelfs niet als de bond een financiële bijdrage zou doen (zoals met Hassan). Ze hecht aan haar familie en haar hond.

Schippers’ oudere broer Derek is sinds dit jaar haar manager. Hij heeft zich vooral gemanifesteerd als ‘Chef Nee’: een groot deel van zijn taak bestond naar zijn zeggen uit het afslaan van verzoeken. Hij lijkt te kort werkzaam in de atletiek om te doorgronden wat voor type trainer zijn zus nodig heeft om in 2020, bij de Zomerspelen van Tokio, kans te maken op olympisch goud. In Rio pakte ze zilver op de 200 meter.

Dat betekent dat Schippers vooral afhankelijk is van Van Commenée. Die beschikt wel over een groot netwerk. Hij werkt al decennia in de atletiek: als coach hielp hij de Britse zevenkampster Denise Lewis in 2000 aan olympisch goud. Als technisch directeur in Groot-Brittannië beschikte hij over een onuitputtelijk budget voor atletiekcoaches vanwege de Zomerspelen van Londen. Bij dat toernooi wonnen drie Britse atleten olympisch goud.

Haalt Van Commenée opnieuw een ‘Van Gaal naar Swaziland’, met het risico dat de resultaten tegenvallen? Weet hij de breuk tussen Schippers en oud-coach Bart Bennema te lijmen, ook al liet de laatste in de zomer doorschemeren weinig te voelen voor een hernieuwde samenwerking? Durft hij Rogier Ummels, de ambitieuze bondscoach van de sprinttalenten, een kans te gunnen?

Radicale oplossing

Of kiest hij voor een radicale oplossing, bijvoorbeeld door een beroep te doen op Henk Kraaijenhof. Die is, afgezien van Bennema, de enige Nederlander die een vrouw net zo snel heeft laten lopen als Schippers. Hij was jarenlang coach van Merlene Ottey, de Jamaicaanse topsprinter, en is nog altijd gefascineerd door de sprint.

‘Speed is what we need’, luidt de titel van zijn laatste boek. Sinds dit jaar geeft Kraaijenhof training aan Ronéll Rosier, de talentvolle dochter van Nelli Cooman, de sprintster die hij dertig jaar geleden op de 60 meter aan twee wereld- en zes Europese titels hielp. Destijds moest hij werken zonder de optimale faciliteiten waarover Papendal tegenwoordig beschikt.

Hoe onwaarschijnlijk zijn aanstelling ook is, spannend zou de combinatie Kraaijenhof-Schippers zeker zijn. Een belangrijk aspect heeft de 62-jarige ‘performance consultant’ in elk geval voor op Reider, die kort voor het EK atletiek bekende dat hij Schippers te zwaar had laten trainen. Kraaijenhof is ervan overtuigd dat de 26-jarige sprintster uit Utrecht sneller kan worden door minder hard te trainen. Net als coach Bennema.