Sportartsenbond zit diep in de financiële problemen

De een is bondsarts van Oranje, de ander begeleidt topsporters als Sven Kramer en een derde is clubarts van Roda JC. Samen maken ze deel uit van de VSG, koepelorganisatie voor een jong medisch specialisme dat internationaal hoog in aanzien staat om zijn kennis en vooruitstrevendheid. Maar in geldzaken blinken ze minder uit: een faillissement lijkt ternauwernood afgewend, zo blijkt uit documenten in bezit van deze krant.

Tumultueuze vergaderingen volgden toen de sportartsen er in de loop van 2018 achter kwamen dat er geen geld meer was om de rekeningen te betalen. Niet alleen het voortbestaan van de beroepsvereniging stond ineens op het spel, ook de 25 basisartsen die worden opgeleid tot sportarts-specialist moesten vrezen voor hun toekomst. Een faillissement zou zo goed als zeker het einde van hun opleiding betekenen.

Naast de VSG bleken namelijk ook de beroepsopleiding tot sportarts (SBOS), de certificeringsinstelling voor de sportgezondheidszorg (SCAS) en de brancheorganisatie van sportmedische instellingen (FSMI) flink in het rood te staan, samen zo’n 2 miljoen euro. En doordat de organisaties allemaal met elkaar vervlochten zijn, zouden ze elkaar meeslepen in een faillissement, blijkt uit notulen van een ledenvergadering. 

Te groot uitgavenpatroon

Voor sommigen kwam die situatie niet als een verrassing. Babette Pluim, arts van de tennisbond, waarschuwde het bestuur van de VSG al in 2011, nadat ze was gevraagd zelf bestuurslid te worden. ‘Ik heb me toen ingelezen en kwam erachter dat er problemen waren op drie punten’, zegt ze. ‘De verstrengeling van de organisaties, de governance (wijze van en toezicht op besturen, red.) en het te grote uitgavenpatroon.’

De waarschuwing van de tennisarts werd haar niet in dank afgenomen. ‘Van het (toenmalig, red.) bestuur moest ik mijn excuses aanbieden. Toen ik dat weigerde werd ik voorgedragen voor een schorsing omdat ik de vereniging in diskrediet zou hebben gebracht. Ik ben toen opgestapt en heb gezegd dat dat om persoonlijke redenen was.’

Lang probeerden de sportartsen de financiële janboel binnenskamers te houden, uit angst voor reputatieschade. Nu komt de precaire situatie alsnog aan het licht na een tip die de Volkskrant kreeg via Publeaks.

Toekomst van de sportgeneeskunde

Het ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) werd wel al eerder ingelicht. Daar vertelden de sportartsen dat ze zich ‘schamen voor de situatie’ maar dat ze deze ‘zelf weer willen oplossen’.

Daarmee is inmiddels een begin gemaakt. De beroepsopleiding voor huisartsen (SBOH) springt financieel bij. Daarnaast is directeur Anja Bruinsma door het bestuur aan de kant gezet. Rondom haar vertrek is geheimhouding afgesproken, waardoor veel leden van de VSG in het duister tasten over haar precieze rol en de hoogte van haar ontslagvergoeding.

Bruinsma zegt in een reactie dat ze is weggegaan vanwege ‘een verschil van mening over de toekomst van de sportgeneeskunde’. Van de financiële wantoestanden weet ze niks, zegt ze. Bruinsma: ‘Ik sta met mijn rug tegen de muur omdat ik een geheimhoudingsverklaring heb ondertekend.’

‘Ik heb een heel zwaar jaar achter de rug met veel slapeloze nachten’, zegt Edwin Goedhart, bondsarts van Oranje en tot voor kort bestuurslid van de VSG. ‘Er is lange tijd een ongezonde cultuur geweest waardoor dit uit de hand heeft kunnen lopen. We hebben op te grote voet geleefd en zijn eigenlijk allemaal schuldig. Ik heb enorm mijn best gedaan om een faillissement te voorkomen.’

Uitbundig

Een interne commissie onderzoekt hoe het zover heeft kunnen komen. ‘Het kan best zijn dat er een keer een te uitbundige receptie is geweest’, zegt tijdelijk directeur van de VSG Maarten Koornneef, ‘maar er zijn geen aanwijzingen voor fraude of verduistering.’

Volgens Frank Backx, komend half jaar bestuursvoorzitter van de VSG, zijn er in het verleden ‘onverantwoorde risico’s’ genomen. ‘Er zijn uitgaven gedaan die niet gedekt waren.’ De hoogleraar sportgeneeskunde en sportarts wil orde op zaken stellen. ‘We hebben nu voor het eerst een penningmeester die geen sportarts is. Het is net als bij een blessure: vaak kom je sterker terug.’