Mazraoui maakt Ajax in blessuretijd gelukkig

Het doelpunt van Noussair Mazraoui was de beloning voor volharding. Hij bleef mee naar voren trekken en schoot snoeihard raak van even buiten het strafschopgebied, na terugleggen van invaller Neres. De bal werd lichtjes van richting veranderd, waardoor doelman Vlachodimos eindelijk was geslagen. Bayern en Ajax zeven punten, Benfica drie, AEK nul.

De Johan Cruijff Arena liep dinsdag over van emoties, variërend van ergernis over de arbitrage tot bewondering voor speltechnische kwaliteiten. En natuurlijk was daar de spanning die menigeen op de tribunes haast de adem benam, in het duel dat van cruciaal belang was voor kwalificatie voor de tweede ronde, een prestatie die voor beide clubs uitstekend zou zijn. Wint Ajax over twee weken in Lissabon, dan is de kwalificatie daar.

Ajax – Benfica was allereerst dat bijna romantische affiche uit het verre verleden, toen topclubs uit kleinere landen de belangrijkste Europese beker nog wonnen. Cruijff, Keizer. Eusebio, Coluna. Een affiche, geprojecteerd naar het heden van andere verhoudingen op het oude continent. Minder illustere, doch nog steeds mooie namen: Ziyech, De Jong. Salvio, Seferovic.

Benfica geslepen

Ajax, opgestaan met een machtig elftal dat zijn beste optredens voor Europa bewaart. Benfica geslepen, met veel snelheid, atletisch, technische begaafd, strijdvaardig tot in de poriën. Een ploeg die kan strijden en tevens aardig kan voetballen. Een ploeg met mannen van stavast die je twee, drie keer tegenkomt, die pas buigen als de wedstrijd echt is afgelopen.

Het jammerlijke was dat Ajax meeging in het gemekker tegen de scheidsrechter, in het gedoe dat zich wel vaker voltrekt als vertegenwoordigers uit Nederland en Portugal elkaar treffen. Dat gebeurde allemaal in een wedstrijd geleid door een warrige scheidsrechter uit Frankrijk, een fluitist met de onhandigheid van ‘Inspector Clouseau’.

Maar soms was voor meneer Ruddy Buquet uit Amiens ook niet te zien of iemand simuleerde of echt pootje werd gelicht. Het is ook de verantwoordelijkheid voor de spelers om zich te gedragen, in het nog VAR-loze bestaan van de Champions League. Bovendien wordt het voetbal zelf zelden beter van al dat gezever. Natuurlijk, het thuispubliek vond de Fransman waardeloos en trakteerde hem na de gele kaart voor de protesterende Onana op één van de heftigste fluitconcerten in de geschiedenis van het stadion.

Frenkie de Jong

Gelukkig viel ook genoeg te genieten van voetbal in deze sleutelwedstrijd in de groep. Alleen al hoe Frenkie de Jong de bal aanraakt, positie kiest, diepte ziet, het spel versnelt en risico neemt. Het is bijna om te lachen, zo vrolijk en bevrijd van druk als zijn spel oogt, ook al maakte ook hij tal van loopjes naar de scheidsrechter om zich met felle gebaren te beklagen.

Vrijwel elke beroering van de bal is bij hem een liefdesverklaring aan het spel. Ajax speelde soms snel diep, met lange passes, dan weer met mooie omwegjes, via talloze positiewisselingen. Lang niet alles lukte en Hakim Ziyech liep zich wat vaker vast dan gebruikelijk, mede omdat Benfica hem meteen omsingelde als hij de bal kreeg. Benfica had een web gesponnen voor het eigen doel. Alleen de spinnen aan de buitenste draden waagden zich in de buurt van Onana.

Ajax drukte, Ajax had meestal de bal, Benfica trok een rode muur op, was razendsnel in de tegenaanval en stelde doelman Onana meermaals op de proef. Het elftal van trainer Rui Vitoria had al voor rust best een doelpunt kunnen maken. Ook Ajax kreeg kansen, hoewel veel gevaar ontstond uit schoten van afstand. Dolberg verscheen voor rust alleen voor doelman Vlachodimos, die kunstig redde door zich breed te maken. Het boogballetje van Tagliafico, na een prachtige pass van De Jong en terugleggen van De Ligt, leek in het doel te verdwijnen, maar de bal was pas voor 80 procent over de lijn toen een Portugees been opluchting bracht.

Kansloos

De tweede helft gaf ongeveer hetzelfde spelbeeld te zien: Ajax het meest in de aanval, Benfica ook gevaarlijk. Ajax dacht in de 74ste minuut toe te slaan. Blind, in plaats van Wöber weer centrale verdediger, verdedigde schitterend uit. Tadic hield de bal bekwaam bij zich tot de aansluiting daar was. Ziyech verlengde perfect, waarna Van de Beek de hoek voor het uitzoeken dacht te hebben. Zijn schot was hard genoeg. Doelman Vlachodimos, een Duitser, redde fabuleus met een vuist. Op de inzet van Mazraoui was hij kansloos.