Er heerst een niet te harden hardheid in de maatschappij
De tranen prikten in de ogen van Corrie Boersma uit Hoogkarspel, in een ontbijtzaal in Athene, alleen al bij de herinnering aan de vorige avond. Een benzinebom maakte bijna slachtoffers in het Amsterdamse supportersvak, voor de wedstrijd van Ajax bij AEK. Corrie had veel gehuild op die avond van complete gekte, met Grieks gespuis dat vrij spel kreeg omdat de politie twee ogen dichtkneep, terwijl vuurwerk in het Amsterdamse vak ontplofte.
Ze was bang geweest, Corrie. Doodsbang. Al stond ze aan de andere kant van het vak, al zag ze die indrukwekkende vlam niet; de vlam van de molotovcocktail die net aan de goede kant van de afscheiding ontbrandde. Corrie, 69 jaar, had wat te vieren met haar Ton, 71 jaar. Ze waren 48 jaar getrouwd in Athene.
Akropolis beklimmen. Wedstrijdje zien van hun club. Ze zijn echte Ajacieden. Ze sparen zelfs voor hun vier kleinkinderen. Vijf euro voor elke zege in de Champions league, 2,50 bij een gelijkspel. In de competitie liggen de premies voor het nageslacht iets lager. Gelukkig maar, want Ajax wint nogal vaak. Nou ja, zolang ze het kunnen betalen, is het mooi.
Ze moest telkens haar tranen bedwingen, daar in de ontbijtzaal, terwijl Ton Boersma zich flink hield, al was zijn telefoon dan gestolen in de metro. Ik had te doen met deze lieve mensen die verdwaalden in de verkeerde film, zoals ik met veel mensen te doen heb. Zo hard als de maatschappij soms is, zo vijandig jegens elkaar. Binnen de sport, en ook daarbuiten. Of het nu op de tribune is of op het veld, of door de niet te harden verharding van het debat. Het is steeds meer de een tegen de ander. Zwart tegen wit. Hooligan tegen hooligan. Hetero tegen homo.
Nu was journalist Johan Derksen weer in het nieuws, omdat hij onaardig sprak over homoseksuelen. Derksen is in het echt best een redelijke, sigarenrokende ouderling, maar de karakters vervormende tv heeft hem niet onberoerd gelaten. Persoonlijk ben ik al jaren gestopt met kijken naar het voetbalpraatprogramma van hem, Gijp en Genee, waar het afzeiken van anderen tot kunst is verheven. Zonde van de tijd. Maar afzeiken en op elkaar inhakken is nu eenmaal in de mode, hetgeen best een dingetje is in een tijd waarin zelfspot en ironie bijna uitgestorven fenomenen zijn.
Al die onvriendelijkheid, de opgefoktheid. Pffff. Corrie Boersma was één keer eerder naar een uitwedstrijd van Ajax geweest, naar de bekerfinale in de Kuip tegen PEC Zwolle, in 2014. Toen was ze ook al doodsbang, omdat vuurpijlen uit het vak van Ajax vlakbij doelman Kenneth Vermeer landden.
De harde kern zei in Athene tegen Corrie Boersma dat ze vaker mee moet gaan, want als zij erbij is, gebeurt er tenminste wat. Die opmerking vond ze best grappig, maar het allesoverheersende gevoel was toch dat ze nooit meer naar een uitwedstrijd van Ajax gaat. Ze is het zat, de verharding. Ze is trouwens niet de enige.