Sylvia Hoeks houdt ervan om diep in de psychologie van haar personages te duiken
Sylvia Hoeks brak in Amerika door met haar rol in Blade Runner 2049. Nu speelt ze de slechte zus van Lisbeth Salander in The Girl in the Spider’s Web. ‘Personages zonder donkere kant vind ik niet snel interessant’.
Het is acht jaar geleden dat ze de bioscoop binnenstampte op haar kistjes: de stuurse hacker Lisbeth Salander, die als een kettingrokende wraakengel mannen aanpakt die vrouwen misbruiken. Type zwarte capuchontrui, spikes om de nek, donkere make-up, punkachtig zwart haar. Was ze nog geen cultureel icoon geweest dankzij de razendpopulaire Millennium-boekenreeks van Stieg Larsson, dan was ze het wel geworden door de verfilmingen.
Als zo’n vrouw in de nieuwste Millennium-film dan plotseling een zus blijkt te hebben, van wie Lisbeth beweert dat ze overleden is en met wie ze ook nog eens een traumatisch verleden blijkt te delen, hoe moet die er dan in hemelsnaam uitzien?
In ieder geval volslagen anders, besloten de makers van The Girl in the Spider’s Web, waarin deze mysterieuze Camilla voor het eerst te zien is.
Blond, stond er in het script. Platinablond, maakte de Nederlandse actrice Sylvia Hoeks (35) daarvan. Ze vond dat Camilla’s huid ziekelijk wit moest zijn en ze vroeg of ze haar wenkbrauwen mocht bleken. Ze kreeg een knalrode outfit, die al die bleke kwetsbaarheid als een pantser lijkt te moeten beschermen. Het effect is angstaanjagend.
‘Voor mij is ze een geest uit het verleden’, aldus Hoeks, tijdens een telefonisch interview vanuit Italië, aan de vooravond van de wereldpremière. ‘Daarom wilde ik haar iets etherisch geven. Dat rood staat voor mij symbool voor hun bloedband. Bovendien is het een heel krachtige kleur – het zorgt ervoor dat Camilla niet te negeren valt als zij Lisbeths donkere, grijze wereld binnen komt. Hoe graag Lisbeth dat ook zou willen.’
Datzelfde effect heeft Camilla op de kijker in The Girl in the Spider’s Web. Hoeks is onontkoombaar als de slechte zus van Salander. Een ‘psychopaat’ noemt Lisbeth haar ergens halverwege de film, maar door Hoeks voel je dan al haarfijn aan dat het vooral een getraumatiseerde, gebroken vrouw is.
Een intense, verrassende, onvoorspelbare actrice: dat zocht regisseur Fede Alvarez in Hoeks. Hij had haar gezien als de androïde moordenaar Luv in Blade Runner 2049 (2017) en was weg van haar optreden. En hij was niet de enige: het was de film waarmee de actrice, in Nederland bekend van films als De Storm (2009), Tirza (2010) en De bende van Oss (2011), doorbrak in Amerika. Ze kreeg lovende recensies, onder meer van The New York Times en The Guardian.
Was Hoeks niet bang dat daarmee de verwachtingen voor The Girl in the Spider’s Web hooggespannen zijn, temeer omdat ze in deze film opnieuw een kwaadaardig personage speelt? ‘Ik heb er wel over nagedacht: weer een slechterik? Maar toen ik de personages naast elkaar legde, zag ik zoveel verschillen. Ik ben zelf de middelste van drie zussen, dus de complexe psychologische aspecten van de band tussen Lisbeth en Camilla interesseerden me. Ik ken de pijn en de liefde die horen bij zo’n zusterband. En ik weet hoe onvoorwaardelijk de liefde is, omdat je altijd een gedeelde geschiedenis hebt. Zelfs al ben je enorm slecht uit elkaar gegaan: je zult altijd van degene houden. Omdat je altijd het kleine meisje van vroeger ziet, of de zus die je hand pakte omdat je bang was nieuwe vriendjes te maken op de camping in Frankrijk.’
Hoeks houdt ervan om diep in de psychologie van haar personages te duiken, op alle mogelijke manieren: voor Camilla bestudeerde ze talloze films en documentaires over zussen en zusterliefde, over het stockholmsyndroom en over vrouwen met meervoudige persoonlijkheidsstoornissen.
Groot voordeel was dat Camilla een nieuw personage is binnen de Millennium-films: Hoeks kon haar samen met regisseur Alvarez helemaal zelf vormgeven. Het spelen van een slechterik, zo zegt Hoeks, geeft een acteur sowieso veel vrijheid. ‘Als ik een goed personage speel, ben ik ook altijd op zoek naar de donkere kanten en fouten. Maar dan moet je altijd aan de goede kant zien te blijven. Bij een slecht personage hoef je niet te balanceren op die grens tussen goed en kwaad – dan kun je alle kanten op.’
Misschien is het die vrijheid die slechteriken tot zo’n dankbaar opstapje maken voor Nederlandse acteurs die in Hollywood voet aan de grond willen krijgen. Rutger Hauer maakte naam met zijn rol als platinablonde androïde in Blade Runner (1982). Famke Janssen was legendarisch als Xenia Onatopp – de vrouw die mannen wurgt tussen haar dijen – in James Bond-film GoldenEye (1995). Yorick van Wageningen maakte in de David Fincher Millennium-film The Girl with the Dragon Tattoo veel indruk. Binnenkort zal Marwan Kenzari te zien zijn als grootvizier Jafar in de nieuwste Disneyverfilming van Aladdin.
Typecasting ligt dan natuurlijk op de loer, maar dat is voor Hoeks geen reden om al wat slecht is vanaf nu uit de weg te gaan. Integendeel. ‘Ik ben nu bezig met See, de eerste serie die Apple produceert. Daarin speel ik een complex personage dat veel goede kanten heeft, maar ook een duister randje. Om eerlijk te zijn denk ik dat ik personages zonder donkere kant niet snel interessant zal vinden. Daar wil ik altijd naar op zoek, dat deel in mij.’
Deel 4?
Het vierde deel van de Millennium-serie, The Girl in The Spider’s Web (in Nederland: Wat ons niet zal doden), is geschreven door journalist David Lagercrantz. Hij was gevraagd door de officiële erfgenamen van de plotseling overleden Stieg Larsson, diens vader en broer. Tot woede van Larssons partner Eva Gabrielsson, waarmee Larsson 32 jaar samen was en met wie de erven in een juridische strijd zijn verwikkeld rondom de rechten. Zij zegt tweehonderd pagina’s te hebben van deel 4, die Larsson voor zijn dood had geschreven, en de synopsis van deel 5 en 6 – waar de fans ontzettend nieuwsgierig naar zijn.