Baas over eigen blaas, ook op Koningsdag
Het was zaterdagmiddag, de dag na Koningsdag 2018. Met een groepje vriendinnen zat ik uit te brakken bij iemand thuis op de bank. Of we het allemaal leuk hadden gehad? Ja zeker, uiteraard, lachen, gieren, brullen.
Vriendin X was naar Oranjebloesem geweest en vertelde dat de helft van de bezoekers een zonnebril had gedragen, ook al was het koud en bewolkt. Wij gniffelden en wisten wel waarom.
Vriendin Y had taarten verkocht voor een goed doel. ’s Ochtends om 7 uur was de eerste taart al op geweest.
Vriendin Z komt uit het buitenland, het was haar eerste Koningsdag. Ze had het geweldig gehad, al feestend op de bruggen van Amsterdam. Wat ze wel vervelend had gevonden, en in haar thuisland bij dit soort festivals nooit een probleem was, was het vinden van een toilet waar ze haar prangende bierplas die middag had kunnen lozen. Waarom?, vroeg ze.
Er viel een stilte.
Op de uitkijk
Ze was uiteindelijk maar ergens tussen twee auto’s in op haar hurken gegaan, terwijl een andere vriendin op de uitkijk stond. Echt leuk was anders, vond ze.
We wisten het ook niet.
Wel had een ieder van ons een vergelijkbare affaire moeten doorstaan.
Ik mocht zelf, na wanhopig bij vijf restaurants te hebben aangeklopt, na aankoop van een flesje water (want ja, het toilet was alleen voor klanten) eindelijk ergens een plas doen.
Een andere vriendin had het tot thuis proberen op te houden, maar besloot halverwege in een metrostation (met haar dronken kop, dat wel ja), dat het echt niet meer ging, waarna ze haar blaas maar ergens in een hoekje leegde. Terwijl de straal op het harde beton klaterde en de spetters op haar schoenen terechtkwamen, hoopte ze wanhopig dat niemand haar in deze gênante toestand zou zien.
'Fuck it hoor'
De volgende vertelde hoe ze uiteindelijk maar half boven een van de wél veelvuldig aanwezige urinoirs was gaan hangen en daar haar plas had geloosd. 'Fuck it hoor', zei ze heel stoer. Ze had zich daarna wel een beetje vies gevoeld.
Er waren soortgelijke verhalen. Bosjes, hoekjes, achter vuilnisbakken, met een grote handdoek om je heen: we hadden het allemaal wel een keer moeten doorstaan.
Waarom stond er afgelopen vrijdag op haast elke hoek van de straat een urinoir en was er nergens een dixie te bekennen? Of voor mijn part een gat in de grond met een tent erboven? Het is algemeen bekend dat men na het nuttigen van alcohol vaker en veelvuldiger moet plassen. Hierin is geen verschil tussen mannen en vrouwen. Waarom worden de mannelijke bezoekers van Amsterdam (of waren er in andere steden soortgelijke problemen, dames?) wel tegemoet gekomen in deze behoeften en is de vrouwelijke helft gedoemd tot gênante, pijnlijke, vieze en ongemakkelijke momenten?
Koningsdag 2018 was echt hartstikke leuk geweest, vonden we. Jammer alleen van dat eeuwige plasprobleem. Wie weet, zou het volgend jaar anders kunnen?
Anouk Bosma, Amsterdam