Stokoude hits niet meer afspelen omdat ze ‘erg manipulatief’ zijn: wordt het leven daar beter van?

Een Amerikaans radiostation wil de stokoude kersthit Baby, It’s Cold Outside niet meer draaien. Voor de wereldvreemde enkeling die hem niet kent: het is een duet tussen een jongen en een meisje, gezellig samen op zijn kamer. ‘Ik moet nu echt naar huis’, zegt zij na een tijdje, ‘want mijn vader loopt vast al te ijsberen, mijn zus wordt achterdochtig, en wat zullen de buren er wel niet van zeggen... O, het is zo fijn bij jou, maar ik moet écht gaan.’ Die jongen maakt intussen de tegenwerping dat het zo koud is buiten, je kunt wel een longontsteking oplopen, dat het vuur binnen zo lekker brandt, dat ze zo mooi is, dat er met dit weer geen taxi is te krijgen, blijf nog even; baby, it’s cold outside. Uiteindelijk zwicht het meisje. ‘Nou ja, ik heb het in elk geval geprobéérd’, verzucht ze koket. Ze blíjft, en (zo lezen we tussen de regels) gaat met hem naar bed.

Het is een leuk liedje, helemaal uit 1944, een van de weinige kerst-evergreens die ik nog zonder braken kan aanhoren. Maar het radiostation verklaarde dat het lied ‘erg manipulatief’ was en niet meer paste in dit ‘post-#MeToo-tijdperk’. Zoals wel vaker de laatste tijd slaakte ik een diepe zucht. Stokoude (teken)films die gecensureerd worden wegens ‘seksisme’, scholen die Homerus’ Odyssee verbieden omdat daar verkrachting in voorkomt, bibliotheken die de Kleine Huis-boeken (eerste helft vorige eeuw) verwijderen omdat indianen daarin ‘wilden’ worden genoemd: wordt het leven daar beter van?

Ze bedoelen het ongetwijfeld goed, de mensen die racisme, seksuele dwang en andere akelige dingen niet alleen uit het heden willen verbannen, maar ook uit het verleden. Alleen maken ze een fout. Baby It’s Cold Outside gaat niet over een vrouw die tegen haar zin naar bed gaat met een man. Het gaat over jonge mensen die proberen te ontsnappen aan de verstikkende moraal van de jaren veertig, toen een ongetrouwde vrouw geen seks mocht hebben, ook al wilde ze dat nog zó graag. Ze moest bang zijn voor de woede van haar familie, bang zijn voor wat de buren zouden denken en voor de schande om door het leven te moeten als een ‘gevallen meisje’.

Die tijden zijn gelukkig voorbij. We kunnen ons nu druk maken over andere dingen. Oude songteksten bijvoorbeeld. Welbeschouwd zijn die bijna allemaal manipulatief. ‘Darling kiss me’, bijvoorbeeld, of ‘Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt/ Und bist du nicht willig, so brauch’ ich Gewalt’ of, ook een heel erge: ‘Kom van dat dak af’.

Waar dacht die griezel van een Peter Koelewijn mee bezig te zijn?

Dat maak ik verdomme zelf wel uit! Baas op eigen dak!