Hoe een stel geile krekels de hoofdrol kreeg in een diplomatieke rel
Laten we eerst eens goed kijken naar het kleine diertje dat ineens vol in de spotlamp staat bij een gigantische internationale diplomatieke ruzie die nu al jaren duurt. Hier hebben we hem, de Anurogryllus celerinictus:
Dan nu die slepende diplomatieke rel. Wat speelt er? In 2017 werden diverse personeelsleden van de Amerikaanse ambassade in Cuba ziek. De Verenigde Staten haalde zelfs meer dan de helft van de staf uit Havana weg na klachten zoals hoofdpijn en misselijkheid. Ook stuurden de Amerikanen Cubaanse diplomaten het land uit, bij wijze van vergelding.
Vergelding? Ja, want veel personeelsleden zeiden een mysterieus geluid te hebben gehoord voordat ze klachten kregen. Hier moest sprake zijn van een geavanceerd wapen. Een akoestisch kanon. Persbureau AP wist een geluidsfragment te bemachtigen dat het ambassadepersoneel opnam. Luistert u zelf maar eens - het is ongevaarlijk als u de volumeknop niet te hard zet:
Doet het geluid u ergens aan denken? Een zomeravond in een warm land wellicht? Luister nu ook eens naar dit geluid, afkomstig van die krekel:
Lijkt behoorlijk op elkaar, nietwaar? Dat vonden wetenschappers van onder meer de University of California Berkely nou ook. Onlangs publiceerden ze een analyse waarin ze concluderen dat het ‘gevaarlijke geluid’ hoogstwaarschijnlijk afkomstig is van een stelletje lawaaiige krekels op zoek naar een vrouwtje. Voor de liefhebbers van technisch akoestisch jargon, de wetenschappers formuleren het zo:
De bewuste krekel werd in 1973 beschreven en ziet er toch een tikkeltje anders uit dan je zou verwachten van een Cubaanse geheim agent met een akoestisch wapen.
Nu is het natuurlijk mogelijk dat het ambassadepersoneel ziek is geworden van een andere vorm van sabotage. Maar na het krekelnieuws lijkt het mij minstens zo plausibel dat de Amerikanen slachtoffer zijn geworden van een beruchte psychologische cocktail met 3 ingrediënten.
Ingrediënt 1: Stress. De Amerikaanse ambassade op Cuba is gezien de moeizame historische verhouding tussen die landen een zware post, zeker bij de overgang van Obama (toenadering tot Cuba) naar Trump (veel kritischer over Cuba).
Ingrediënt 2: Een hechte gemeenschap, waar geruchten razendsnel rondgaan. Vanity Fair citeert een voormalig CIA-medewerker, die vertelt hoe een medewerker met klachten collega’s bestookte met verzoeken om symptomen en vermoedens van oorzaken te melden, waarna er een vergadering werd belegd, en het geruchtenvuur verder werd opgestookt.
Ingrediënt 3: Experts die de klachten bloedserieus nemen en publiekelijk over oorzaken speculeren. Zo concludeerde het Amerikaanse State Department al dat de klachten ‘hoogstwaarschijnlijk werden veroorzaakt door een niet-natuurlijke bron’.
En roeren maar in die cocktail, zodat de ingrediënten elkaar verder versterken en je je oprecht hartstikke ziek kunt voelen. Want wie denkt dat-ie ergens ziek van wordt, krijgt vanzelf klachten.
Wat trouwens niet wil zeggen dat akoestische wapens niet bestaan. Zo verdreven de Amerikanen in 1989 de Panamese generaal Manuel Noriega uit zijn vluchtplaats door non-stop keiharde rockmuziek te draaien. Guns N’Roses en The Doors dreven de generaal tot wanhoop, al was met een strategisch uitgeworpen zwerm krekels allicht hetzelfde bereikt.