Nieuwe mediterrane sprinkhaansoort ontdekt in Nederland
Hoe een vleermuizenexpert onverwacht een sprinkhaan uit het zuiden ontdekte in een Amersfoorts stadspark.
Toen de bat detector van vleermuizenkenner Zomer Bruijn in 2016 een nieuw geluid liet horen, 71 tikken per minuut met een frequentie van 21 kHz, trok hij de voor de hand liggende conclusie: baltsende grootoorvleermuizen! Hier in het Amersfoortse stadspark Randerbroek. Bruijn was aangenaam verrast; hij had slechts gerekend op ruige dwergvleermuizen. Een fles wijn en een staande ovatie van de Vleermuizenwerkgroep Nederland (VLEN) waren dat jaar zijn deel.
Eén man stak echter zijn vinger op en zei: ‘hoe weet je nu zeker dat het vleermuizen zijn? Je hebt ze niet gezien’. Die vraag leidde Bruijn uiteindelijk naar sprinkhanenexpert Baudewein Odé. Die dacht bij het horen van de lokroep direct aan twee mediterrane soorten. Maar dat kon toch niet? Die wonen in Portugal en Zuid-Frankrijk. Toen bleek dat Bruijn ook nog een foto had weten te nemen van de sprinkhaan, kon ook Odé niet meer onder de conclusie uit: het betreft hier de schildboomsprinkhaan, oftwewel de cyrtaspis scutata.
Daarmee is Nederland een diersoort rijker. Vermoedelijk is het beestje meegereisd op uit het zuiden geïmporteerde bomen. Beide kenners deden hun verhaal zondagochtend in het programma Vroege Vogels op NPO Radio 1. Volgens Odé is het opmerkelijk dat de soort, die gewend is aan warmer oorden, zich in Nederland kennelijk heeft weten voort te planten.
Of de migrant uit het zuiden hier weldra de weelderige velden volledig zal kaalvreten, valt echter te betwijfelen. Het ‘populatietje’ was aanvankelijk vermoedelijk acht mannetjes en acht vrouwtjes sterk, maar afgelopen week hoorde Bruijn er op zijn bat detector nog maar twee. ‘Eentje begint al te haperen’, aldus Bruijn in Vroege Vogels. ‘Maar die andere is nog heel enthousiast.’