‘Dreetje’ Hazes wordt in Ahoy zijn eigen André Hazes
De symboliek van de openingsscène kan niemand in de uitverkochte Ahoy ontgaan. André Hazes Junior komt vanuit de nok van de zaal op een losse podiumplank naar beneden gezweefd, in een trage afdaling richting zijn publiek. Alsof hij voor de aftrap van deze Hazes-driedaagse nog even een werkoverlegje heeft gevoerd met die baas daarboven.
Natuurlijk: André Hazes Junior wandelt vanaf vrijdagavond in de voetsporen van André Hazes Senior door de Ahoy, dus heeft alles gedurende dit Hazesweekend een diepe betekenis. Je ziet duizenden fans met André Hazes-voetbalsjaaltjes de Ahoy binnenkomen, en denkt: zijn die sjaaltjes nieuw, of na een jaar of twintig maar weer eens uit de kledingzak op zolder getrokken? En zo gaat het maar door. Achter Hazes Junior schemert Hazes Senior, en voor die emotionele dubbelklapper komt het publiek uiteraard ook naar Rotterdam.
Vader André zong in 1983 als eerste Nederlandstalige artiest het Rotterdamse sportpaleis vol, en schreef dus levensliedgeschiedenis. Hazes Senior werd – overigens vooral ná zijn dood in 2004 – een Nederlandse cultheld en de lieveling van iedereen die in staat is te zwelgen bij liedjes over een ellendig liefdesleven en verschaalde potjes bier. En toen zoon André elf jaar geleden begon aan een eigen levensliedcarrière, wist hij dat de ogen van een miljoen Hazes-adepten strak op hem gericht waren.
Belangrijkste vertolker
Die oude Hazesfans, die Hazes Junior ‘Dreetje’ noemen, werden in 2007 al een beetje wee bij de eerste hitsingle Bedankt mijn vriend: een postuum uitgebracht duet van vader en zoon. Daarna was Dreetje een vaste gast bij de jaarlijkse meezingconcerten Holland Zingt Hazes in de Amsterdamse Ziggo Dome. En al zong Junior in 2014 zijn hartenkreet Ik Leef mijn Eigen Leven naar de top van de hitlijsten: volgens de Hazes-geloofsgemeenschap is de kleine Dre nog altijd de belangrijkste vertolker van de grote Dre.
Dat wéét Junior ook, en toen de kaarten voor zijn Ahoy-concerten dit jaar de ticketkantoren uitvlogen, wist hij wat hem te doen stond. Zijn toch wel historische concertreeks in Ahoy 2018 moest zowel een eerbetoon worden aan pa Hazes als een zegetocht voor een nieuwe Nederlandse volkszanger.
Afgetraind lijf
Maar bij het eerste halfuur van zijn show moet de moed Hazes in de schoenen zinken. Hij lijkt in niets op zijn vader, en is met zijn afgetrainde sportlijf zelfs diens tegenbeeld. Hazes springt energiek, in een vlammend rood pak over het podium en zingt zijn vrolijke hit Geef Me Alles naast een feestelijk funky bigband, vol tetterend koper. Helaas: de Ahoy staat het aarzelend aan te horen en applaudisseert allesbehalve hartstochtelijk, en zelfs een beetje plichtmatig.
Tijd voor een onversneden smartlap. Hazes zet zijn aanstekerliedje Niet Voor Lief in, en in dit klaaglijke repertoire lijkt hij bewust de nalatenschap van zijn vader te zoeken. Het accent wordt zwaar Amsterdams en Junior zingt ‘dat ik het je zeggen zou’ ineens als ‘dat ik het je segge sou’.
Het is alsof Hazes de zaal opwarmt voor een bezoek aan de levensliederenhemel. ‘Zullen we dan maar wat liedjes van die ouwe doen?’, vraagt hij. Een orkaan van gejuich. Dan zet hij Ik Hoef je Niet te Zeggen in, en in de Ahoy ontploft een bom van Hazes-affectie. De tribunes worden een wuivend bos van zwaaiende armen, en de klassieke Hazes-teksten worden door 15 duizend man door de zaal gehuild.
Armen gespreid
En dat gebeurt ook bij de kraker De Vlieger, over die kleine jongen die een brief aan zijn overleden moeder wil bezorgen. Een prachtig beeld: de zaal galmt de tekst richting het podium waar Hazes Junior – de ogen gesloten, de armen gespreid – het lied over zich heen laat golven. Alsof hij door deze beladen koorzang wordt opgetild, en afgeleverd bij zijn pa.
De apotheose volgt bij het liedje Hé Ouwe, waarin de hele artistieke strijd van de jonge Hazes verpakt zit. ‘Dwars door alle twijfel en ondanks alle pijn, ben ik net als jij geworden’, zingt hij. En: ‘Jouw strijd is nu de mijne, jouw schouders zijn mijn grond. Ik sta nu waar jij stond. De cirkel is nu rond.’
Het is alsof Hazes zich met deze kraakheldere boodschap ontworstelt aan zijn erfenis. ‘Het moet nu feest worden, mensen’, roept hij. En dan start de band zijn eigen liedje Wie Kan Mij Vertellen, een hit van zijn vorig jaar verschenen plaat Wijzer.
De hele Ahoy brult het refrein mee, en steekt duizend plastic bekers bier de lucht in als een ultiem eerbetoon aan de nieuwe held. André Hazes is vanaf nu zijn eigen André Hazes.