Aaf heeft dr. Vogel ingeruild voor drs. Leenarts

Vroeger, als je een kwaaltje had, ging je naar de huisarts, en als de huisarts niets voor je kon doen, dan ging je naar dr. Vogel. Dr. Vogel was de huisdokter van de Etos, en die had, en heeft daar nog steeds, schappen vol producten tegen vage kwalen zoals spanning, stijfheid, rimpels, iets met weerstand, iets met potentie, en ‘oorverzorging’.

In de herfst en de winter kocht ik jarenlang ongeveer één keer per week een flesje van dr. Vogels Echinaforce. Dat was voor iets met weerstand, en hoewel ik niet zeker wist wat het deed en of het werkte, gaf de medicinale smaak me een goed gevoel.

Maar op een gegeven moment bleek dat dr. Vogel helemaal geen dokter was, alleen maar een doctor – wel gepromoveerd maar totaal geen arts – en toen gingen types als Arjen Lubach zich ook nog over hem buigen, en dan weet je, zelfs als je verslaafd bent aan Echinaforce, dat je onzin aan het slikken bent.

Maar nu struinde ik door de Etos en ontdekte de nieuwe Etosdokter, die een minder misleidende titel voor haar naam heeft staan: drs. Leenarts. Zij is dus doctorandus, een titel die verder niet zo heel indrukwekkend is, en juist daarom won ze mijn vertrouwen. Ik kocht haar handcrème.

Drs. Leenarts is het type ondernemende doctorandus. Een montere, blonde dermatoloog met een corporale tongval en een YouTubekanaal. Daarop plaatst zij vrolijke filmpjes met titels als ‘Droge nagels, wat te doen?’ of ‘Striae, wat te doen?’ of ‘Wat kun je doen aan berg?’. Want je kunt nog zo monter en marktgericht zijn, maar huidproblemen blijven huidproblemen. Die kun je niet sexy maken.

Dat snapt Marjolein Leenarts ook wel, dus ze draait niet om de hete brij heen. Ze weet alles van kalknagels, zweetklieren, haren die uit moedervlekken groeien en kapperseczeem – dat laatste kende ik niet, maar ik ben dan ook geen kapper. En ze weet ook, en daardoor zie je dat ze een Etosdokter van de nieuwe generatie is, wat sociale media zijn en wie je op je boekpresentatie moet vragen: Janine Breukhoven-Kho, Marvy Rieder en Pearl Jozefzoon.

Dat soort dingen moet je ook weten als drogisterijdokter in de moderne wereld, als je het een beetje wilt maken met je productenlijn. Je kunt niet meer, zoals dr. Vogel jarenlang deed, wegkomen met een plaatje van een paarse bloem en iets met ‘force’ op de verpakking.

Dus youtubet drs. Leenarts erop los. Soms in haar eigen huis, soms gewoon vanuit haar spreekkamer in het Brandwondencentrum in Beverwijk. Over krentenbaard, bijvoorbeeld. ‘Ik heb het ook een keer gehad’, vertelt ze vrolijk. ‘Ik werd wakker ’s ochtends en mijn wang plakte echt aan mijn kussen.’ Voor een Etosdokter die daarover vlogt kun je alleen maar eerbied hebben.