Direct naar artikelinhoud
Opiniehet westen en rusland

Het Westen fronst, maar blijft investeren in pijpleidingen naar Rusland

Het ‘Azov-incident’ is geen incident, betoogt Max van de Loo, want de Russische regering haalt een groot deel van haar legitimiteit uit formele of informele territoriale uitbreiding met geweld of intimidatie, ten koste van haar buren.

Een boot wordt bijgetankt in de haven van Berliansk, Oekraïne.Beeld Emile Ducke

In een kort interview (O&D, 28 november) stelt oud-directeur Ko Colijn van het instituut Clingendael dat het incident tussen Rusland en Oekraïne op de grens tussen de Zee van Azov en de Zwarte Zee al in de lucht hing. Het probleem met deze stelling is dat dit geen incident is. Sinds 2008 is de Russische regering onder Poetin telkens in ‘incidenten’ beland, zoals de oorlog tussen Georgië en Rusland in 2008, de inval en annexatie van de Krim, en de de facto inval in Oost-Oekraïne.

Het conflict met Georgië leidde tot weinig meer dan wat gefrons in het Westen, wat gedeeltelijk gerechtvaardigd was gezien het Georgische initiatief dat tot het conflict leidde. Poetins handelingen in Oekraïne leidden wel tot sancties, tot verrassing van het Kremlin, maar de populariteit die Poetin hieruit haalde compenseerde dit ruimschoots op de korte termijn.

Het standpunt dat dit slechts een incident is, is een ontkenning van wat er de afgelopen tien jaar onder Poetin is gebeurd. Rusland belandt telkens in gewapende conflicten met zijn buren, is een bloedige speler in het Syrische conflict, en vermoordt regelmatig dissidenten in binnen- en buitenland. De Russische regering haalt een groot deel van haar legitimiteit uit formele of informele territoriale uitbreiding met geweld of intimidatie, ten koste van haar buren.

Poetin is geen Hitler, en Rusland is absoluut geen nazi-Duitsland. De manier waarop Europa (en Oekraïne) hiermee om lijkt te moeten gaan volgens de heer Colijn en veel anderen mag echter wel degelijk appeasement genoemd worden. Fronsen en desondanks blijven investeren in pijpleidingen naar Rusland is een beschamende manier om te reageren op Russische agressie.

We moeten hopen dat de situatie bij de Zee van Azov niet verder escaleert en dat de bataljons die Rusland op het moment naar de Oekraïense grens brengt, weer vertrekken. De verkiezingen in Oekraïne gaan volgens planning gewoon door, zeker met de ‘light’ versie van de krijgswet die nu geactiveerd is. De wereld moet echter waakzaam blijven, niet alleen voor Oekraïne, maar ook om te voorkomen dat we de komende tien jaar incident na incident blijven zien.

Max van de Loo is alumnus Midden- en Oost-Europese Studies, Universiteit Groningen.