Welkom in de wereld van Martin
Op de boerderij van Martin Braakensiek heeft opruimgoeroe Marie Kondo nog niet huisgehouden. Gelukkig maar: fotograaf Kees Muizelaar zag schoonheid in Martins stilletjes uitdijende verzameling.
Er staat een blauwe plastic speelgoedauto in een volle schuur. Het is een kinderlijk element in een volwassen ruimte, die verder is gevuld met gereedschap, fietsbanden en een ton frituurvet. Het is het favoriete beeld van fotograaf Kees Muizelaar: het doet hem denken aan zijn jeugd, waarin hij in een soortgelijk autootje door de tuin sjeesde.
Een jaar lang bracht Muizelaar (35) af en toe een middag door in de schuur en garage van Martin Braakensiek (72). Diens boerderij in het Gelderse Vaassen blijkt een steengoed museum te zijn waar de collectie maandelijks net genoeg verandert om boeiend te blijven. Martin ziet in alles wat, met name in afdankertjes. In de schuur staat een skelet met een petje naast een hele oude auto, gewoon, omdat hij dat leuk vindt. Hij is trots op dat soort keuzes, omdat het daardoor echt zíjn wereld is. Spullen verschuiven voor een nieuw shot is niet nodig – de fotograaf krijgt steevast een verrassende setting voor zijn neus.
Muizelaar stuitte een jaar geleden per toeval op de plek. Een oude Amerikaanse auto in de voortuin maakte hem zo nieuwsgierig dat hij besloot aan te bellen. ‘Wonder boven wonder mocht ik meteen binnenkomen bij Martin en zijn vrouw.’ Martin bleek een ‘meesterverzamelaar’, die op rommelmarkten en in antiekzaken met enige regelmaat een bijzondere fietslamp, illustratie of andere vintagevondst oogst. Met de allergrootste precisie, alsof het een wiskundeformule betreft, bedenkt Martin later waar zijn recente aanwinst zou moeten staan of hangen. Met licht trillende vingers – hij heeft last van zijn hand – plaatst hij een nieuwe fietslamp dan op de bovenste plank, nauwkeurig tussen twee andere exemplaren in.
De schoonheid van het vergane zorgde ervoor dat Muizelaar terug wilde blijven komen. ‘Martin knapte vroeger auto’s op. Daar zie je nog steeds de overblijfselen van, omdat hij in 42 jaar niks aan zijn garage en schuur heeft veranderd. Hij wil het liefst nog steeds zoveel mogelijk klussen, zichzelf bezig houden. Er is veel bedrijvigheid rondom zijn domein. Dorpsbewoners komen geregeld bij hem langs met een klusvraag. ‘Hij trekt in een handomdraai een missend moertje voor je uit zijn kast.’
De hoofdrolspeler zelf is in Muizelaars serie amper in beeld. Een weloverwogen keus, aldus de fotograaf; de museumhouder moet een beetje een raadsel blijven. Zolang zijn miniwereld nog bestaat, heeft de verzamelaar het recht om daar in alle rust te leven.