Direct naar artikelinhoud
Opinie

Wouter Bos: 'Laat ik mij in de geest van De Wit eens een keer vooraf verantwoorden!'

Wouter Bos is de nieuwe columnist van de Volkskrant. Waarom? 'Mijn therapeut vond dit de meest verantwoorde manier om af te kicken van het actieve politieke leven: wel een mening mogen ventileren maar toch langs de zijkant staan.'

Wouter Bos.Beeld ANP

Toen ik een van mijn voorgangers als columnist bij de Volkskrant, Ronald Plasterk, vertelde dat ik een column ging schrijven, had hij meteen een bemoedigende opmerking paraat: 'Indrukwekkende carrièrestap, je kunt er minister van Onderwijs mee worden! Of zelfs kandidaat-partijleider van de PvdA!'

Dat misverstand toch maar meteen wegwerken: dit is niet de eerste stap op weg naar een comeback. Ik heb de afgelopen twee jaar genoten van het feit dat er een leven bestaat na en buiten de politiek. En zo af en toe is het ook goed voor de nederigheid. De laatste keer dat ik op straat herkend en aangesproken werd, vroeg de aardige mevrouw in de speeltuin bij de picknicktafel me of ze me kende van de makelaardij. En de keer daarvoor werd ik toegeschreeuwd wanneer ik weer eens bij Voetbal International op tv zou komen en of Johan Derksen en René van der Gijp echt zo maf waren.

Nou ja, vooruit, heel af en toe sprak iemand me ook nog wel eens in een donker hoekje van de supermarkt aan dat ik gemist werd in de politiek. Ik koester die herinnering, want dat komt na dat enquête-rapport van De Wit natuurlijk nooit meer voor. En voor u nu denkt dat ik door de Volkskrant ben gevraagd als columnist als genoegdoening voor hun berichtgeving over dat rapport en mijn rol in de crisis in het bijzonder: nee, de hoofdredacteur en ik waren het al eens dat ik zou gaan schrijven voordat de commissie-De Wit haar wijsheid aan ons allemaal openbaarde.

Mening
Waarom dan wel die column? Laat ik mij in de geest van De Wit eens een keer vooraf verantwoorden! Mijn therapeut vond dit de meest verantwoorde manier om af te kicken van het actieve politieke leven: wel een mening mogen ventileren maar toch langs de zijkant staan.

Precies zoals al die columnisten waar ik me mijn hele politieke leven aan ergerde. Omdat ze geen benul hadden wat zich echt afspeelde en overal complotten achter zochten. Omdat ze - zo beweerden ze althans recht in mijn gezicht - niet aan verslaggeving deden dus geen feiten hoefden te checken. Of omdat ze zich niet hoefden te verantwoorden over flinterdunne scheidslijnen tussen ironie, sarcasme en serieuze analyse.

Deze en andere aspecten van de relatie tussen media en politiek hebben mij mijn hele politieke leven overigens zeer geboeid. Twee werelden die soms het slechtste in elkaar los weten te maken. Ik was er zelf maar al te vaak partij in. Het is een onderwerp waar ik in mijn columns graag over zal schrijven. Ook als het de Volkskrant betreft.

Maar het is natuurlijk niet het enige onderwerp. Ik wil schrijven waarom ik Alexander Pechtold in de vorige kabinetsperiode een veel betere oppositievoerder vond dan nu, wat de beste manier is om populisme te bestrijden, waarom de Olympische Spelen niet naar Nederland moeten komen, wat Ruth Peetoom Maxime Verhagen vertelde toen hij het Catshuis uitkwam, hoe Ivo Opstelten Mark Rutte op een druilerige zondagmiddag een winnende oppositiestrategie influisterde en waarom Sarkozy de eerste West-Europese regeringsleider zal zijn die niet vanwege zijn bezuinigingsbeleid zal worden weggestemd.

Maar ook hoe onderhandelingen voor een tv-debat verlopen, wat klassieke fouten zijn tijdens een interview, hoe je goed campagne voert, waarom beelden sterker zijn dan feiten, wat er in de internationale sociaal-democratische beweging gebeurt en hoe middenpartijen er weer bovenop kunnen komen. En misschien ook wel over marktwerking in de gezondheidszorg, wie de schuld moet krijgen van hoge bonussen, wat de betekenis was van Pim Fortuyn, wat er mis is aan CPB-berekeningen en waarom François Hollande toch Sarkozy zal verslaan. En ja, ik zal ook over de PvdA schrijven. En nee, ik heb niet moeten tekenen dat ik alleen partijstandpunten uitdraag.

Mijn krant
Misschien nog één keer de vraag naar het waarom van deze tweewekelijkse column. De Volkskrant is mijn krant. De lezers van de Volkskrant zijn vaak mensen die net zo in het leven staan als ik. Progressief, open-minded, internationaal georiënteerd en met een gezonde interesse in tegenspraak. Als je dan elke week op donderdag Marcel van Dam moet lezen, wordt dat ook weleens wat veel. Dat ik die frequentie met 50 procent mag terugbrengen, gaf voor mij de doorslag.

Wouter Bos is econoom en politicoloog.

Wouter Bos

Wouter Bos (48) is partner bij accountants- en adviesorganisatie KPMG. daar is hij onder andere verantwoordelijk voor de gezondheidszorgpraktijk. Eerder was bos politiek leider van de PvdA, minister van Financiën en vicepremier in het vierde kabinet-Balkenende.

Als Volkskrant-columnist neemt hij zich voor over een breed scala van thema's - 'politiek, economie, media, zorg en voetbal' - te schrijven. Zijn columns zullen in de even weken op donderdag verschijnen.