Direct naar artikelinhoud
RecensieFilm

Alfonso Cuarón levert met Roma de meest levensechte, fijnbesnaarde film uit zijn carrière af (vijf sterren)

Cuarón betovert en verrast de kijker met subtiele details en herkenbaar menselijk geworstel.

Filmbeeld Roma

Roma

Drama

5 sterren

Regie Alfonso Cuarón.

Met Yalitza Aparicio, Marina de Tavira, Diego Cortina Autrey, Carlos Peralta.

135 min. 7/12 voorpremière in Eye, Amsterdam. Vanaf 14/12 op Netflix en meerdere vertoningen in Eye.

Yalitza Aparicio als Cleo, Marco Graf als Pepe en Daniela Demesa als Sofi in Roma.Beeld Eenmalig K2 - Filmbeeld Roma

Ze vallen op, de passagiersvliegtuigen die voor je gevoel extra gracieus overvliegen in dit magnifieke en vrijwel plotloze sfeerportret van een Mexicaans gezin en hun huishoudster annex kindermeisje Cleo (debutant Yalitza Aparicio) in het politiek turbulente Mexico-Stad van 1970 en 1971. In de openingsscène van Roma zien we de weerspiegeling van een overvliegend vliegtuig in een plas water in de open garage van het gezin, waar Cleo de poep van hond Borras staat weg te boenen. Later daalt er eentje langzaam neer uit de lucht, terwijl op de voorgrond een stoffig veld vol Mexicaanse jongemannen les krijgt in Japanse vechtkunst, onder wie het vriendje van Cleo, dat de benen nam toen hij hoorde van haar zwangerschap.

De Mexicaanse regisseur, scenarist en cameraman Alfonso Cuarón kent de vliegtuigen geen nadrukkelijke betekenis toe. Ze geven in de eerste plaats kleur aan de rijk gevulde decors van Roma, zonder de personages direct te beïnvloeden. Maar laat de beelden bezinken, zoals ook de personages kunnen wegdromen door even naar de lucht te staren, en ze omlijsten bijvoorbeeld het klasseverschil waar zoveel gebeurtenissen in de film aan raken. Zal Cleo ooit hebben gevlogen of gaan vliegen of blijft ze beneden, met haar zorgen voor het toekomstige kind van een vader die zijn verantwoordelijkheid uit de weg gaat? Of kies het perspectief van de passagiers daarboven, en stel je het haast uit zijn voegen barstende leven van Roma voor als een stipje op de kaart, uit het zicht voor je er erg in hebt. Cuarón geeft je alle ruimte.

De Mexicaanse Oscarwinnaar filmde weer op zijn geboortegrond, voor het eerst na zijn sfeervolle roadmovie Y tu mamá también (2001), zijn als profetisch bestempelde sciencefictionmeesterwerk Children of Men (2006) en de technisch perfecte ruimtevaartoverlevingsthriller Gravity (2013). Dat resulteert in de meest levensechte en fijnbesnaarde, menselijke film van zijn carrière. Niet het verhaal is leidend, maar de personages en hun ontwikkelingen, die Cuarón subtiel afzet tegen enkele historische gebeurtenissen. Indrukwekkend is de scène waarin een studentenopstand voor een democratischer Mexico in de zomer van ’71 door een paramilitaire groep wordt onderdrukt (de Corpus Christi Massacre, die 120 mensen het leven kostte): het geweld barst los terwijl Cleo met de oma des huizes een babybedje uitzoekt. Hartverscheurend is het moment waarop moeder Sofia (Marina de Tavira) haar vier kinderen vertelt dat ze van hun vader gaat scheiden en een van de twee oudste jongens onbedaarlijk begint te snikken. Zie het gezin daarna zwijgend een ijsje eten – zo verschrikkelijk droevig en troostend tegelijk.

Cuarón heeft zijn publiek tegen die tijd zo betoverd door de weldadige rust van zijn kalme camerabewegingen, zo ingenomen met talloze subtiel verbeelde details van herkenbaar menselijk geworstel, soms ook zo verrast met een incidentele dosis magisch realisme (een zingende dronken expat tijdens een bosbrand met nieuwjaar), dat hij voor elkaar krijgt wat alleen af en toe de allergrootsten lukt. Hij laat je in Roma niet enkel kijken en luisteren, maar transporteert je voor even naar een zelden zo op beeld vertoonde plek.

INTERVIEW MET ALFONSO CUARÓN

U kúnt Alfonso Cuaróns meesterwerk Roma straks gewoon thuis op tv kijken. Maar ons advies: doe het niet
V sprak Alfonso Cuarón over zijn Mexicaanse familiedrama Roma, de meest besproken film van het jaar. Bekroond met de Gouden Leeuw in Venetië, nu op koers voor de Oscars. En goed voor een revolutie in filmland: want gelijktijdig te zien op Netflix én in de bioscoop.