Van der Poel ouderwets superieur, maar maakt hij met zijn machtsvertoon de cross kapot?

Mathieu van der Poel houdt heel even in als hij in de tweede ronde van het EK naast Wout Van Aert rijdt, de Belgische wereldkampioen. Dan komt Van der Poel uit het zadel. Hij buigt over zijn stuur en houdt zijn blik strak op de ­komende bocht. Daar wil hij als eerste door. Van Aert doet een poging om de tempoversnelling te volgen. Vergeefs. Hij laat na twee bochten zijn hoofd hangen. Hij zal de Nederlander nog zo’n drie kwartier alleen in de verte zien rijden.

Het is dit seizoen een bekend beeld: Van der Poel die in zijn eentje over een veldritparcours rijdt met zijn concurrenten op veilige afstand achter zich. Dat de Nederlander donderdag nog op vier minuten achterstand als 21ste binnenkwam tijdens de Koppenbergcross had hem niet zenuwachtig gemaakt.

Als hij een goede dag heeft, is hij ­superieur. Zondag zien de duizenden fans op het terrein van het Autotron hoe hij met elke ronde weer wat seconden voorsprong neemt. De tweede ­Europese titel op rij wordt al ruim voor de finish gevierd. Van der Poel geeft nog een high five aan een fan.

Pijl en boog

Op Facebook stuurde een Belgische veldritsupporter vorige week een berichtje naar Van der Poel. Het werd veelvuldig besproken en gedeeld. ‘Meneer Van der Poel, als je toch zo superieur bent, waarom doe je de cross dan kapot (sic.)? Je kunt toch wachten tot de laatste twee ronden en dan tonen wat je kunt? In plaats van al in de eerste ronde als een pijl uit een boog weg te schieten. De meeste mensen vinden het saai worden en haken af. Je maakt de cross kapot.’

Is dat zo? Maakt Van der Poel met zijn machtsvertoon de cross kapot? Onzin, vindt de Belgische bondscoach Sven Vanthourenhout. Met Van Aert (zilver) en Laurens Sweeck (brons) moeten de Belgen het doen met troostprijzen. ‘Maar ik kan echt genieten van een man als Van der Poel. Het is een ­fenomeen. Dus dat hij de cross kapot zou maken? Echt niet. Als je van het veldrijden houdt, vind je dit ook mooi. Mathieu is kunst op de fiets.’

Terwijl Van der Poel zijn fiets zondag ­tijdens de laatste rondes rechtdoor over het strand stuurt, schudt Van Aert aan zijn fiets om zijn evenwicht te bewaren. In de technische bochten in het bos hupt Van der Poel behendig tussen de boomwortels door. Anderen ­moeten veelvuldig met hun voeten aan de grond.

Wout Van Aert zit na de koers ­verveeld bij de persconferentie. Even valt hij uit zijn rol en schiet in de lach als hij hoort van het Facebookbericht. Hij laat sociale media liever links liggen. ‘Anders zou ik gek worden’, zegt hij. ‘Maar dat Van der Poel de cross ­kapotmaakt? Nee. Frustrerend is het wel als je voorbij wordt gereden en je het tempo niet bij kunt houden. ­Mathieu was gewoon te sterk. Ook een strijdplan heeft dan geen zin.’

Dat plan was er wel. Vol doodsverachting doken de Belgen met vier man de eerste bocht in. Van der Poel moest in de verdrukking uitwijken en kwam op een kleine achterstand de belangrijke bocht uit. Terwijl Van Aert vooraan de eerste seconden voorsprong pakte, hield een andere Belg, Tim Merlier, even op. ‘Dan is het hopen dat Van der Poel mentaal een tik krijgt. Maar toen hij terugkwam, wist ik dat het gedaan was. Het strijdplan kon in de prullenbak’, aldus Vanthourenhout.

Alles of niets

Het lijkt de enige zwakke plek van Van der Poel, die een paar keer per seizoen al na een of twee rondes opgeeft, als hij niet mee kan doen om de overwinning. ‘Dat is een punt waar ik nog aan kan werken’, geeft Van der Poel toe. ‘Het is bij mij alles of niets. Zo koers ik al mijn hele leven. En dat levert me ook een hoop mooie overwinningen op.’

Ook Van der Poel wil niets weten van het verwijt dat hij de cross kapot zou maken. De belangrijkste trui in het veldrijden, de regenboogtrui van de wereldkampioen, hangt om de schouders van Van Aert. De afgelopen drie jaar was Van der Poel ook dominant, maar piekte de Belg op het juiste moment.

Sweeck, de verrassende nummer drie, weet dat Van der Poel niet onverslaanbaar is. Ook tijdens de koers van zondag hield hij hoop tot de laatste ronde: ‘Uiteindelijk kom ik met minder dan 20 seconden achterstand over de streep. Er hoeft maar iets te gebeuren, een stuurfout, een lekke band of pech, en je rijdt ineens vooraan.’

Het is de reden dat Van der Poel nooit zal wachten tot de laatste ronde met aanvallen. ‘Je kunt beter wat voorsprong hebben als je ergens een stuurfout maakt. Als je vooruit bent, heb je tijd om die fout te herstellen. Daarom: als ik goed ben, ga ik. Zoals vandaag.’