Zweedse ouders willen eerst hun kind leren kennen, daarna kiezen ze pas een naam

‘We houden van Engelse namen. Vooral van deze drie: Mason, Jalen en Damian. Welke het gaat worden? Dat weten we nog niet.’ Daar sta je dan aan de wieg van een drie dagen oud, voorlopig nog naamloos, Zweeds kind. Het is niet mijn eerste kraamvisite hier in Zweden, maar het blijft wennen: de gewoonte van Zweedse ouders om pas na de geboorte eens goed te gaan zitten voor het bedenken van een naam voor hun kind.

In Nederland hebben de meeste ouders de naam al klaarliggen vóór aan de bevalling. Bovendien moet je binnen drie dagen je dochter of zoon aangeven op het stadhuis en dan een naam weten. En na negen maanden zwangerschap nog tobben over de naam voor je kind, hoe moeilijk kan het zijn?

In Zweden denken ze daar anders over. Het pasgeboren kindje kan daar rustig nog een tijd lang als ‘de baby’ door het leven gaan. Ouders hebben vaak al wel voor de geboorte namenwebsites afgestruind en een shortlist bepaald, maar de knoop hakken ze pas ergens na de bevalling door. Ze willen eerst hun kindje leren kennen, hoor je hier vaak. Kennissen wisten pas ongeveer een maand na de geboorte dat hun dochter Freja zou gaan heten, omdat die naam, want zo voelde ze dat, toen pas het beste bij haar bleek te passen.

Minder druk

Soms vissen de ouders tijdens een kraamvisite bij goede vrienden en familie wel naar de reacties op een mogelijke naam. Die houden zich in hun mening daarover op de vlakte. Grootouders zullen misschien wat mokken over alweer zo’n moderne, buitenlandse naam, maar ze zullen geen veto uitspreken. De naamkwestie is privé.

Er zit hoe dan ook minder druk achter dan in Nederland. Geboortekaartjes versturen, toch belangrijk dat daar een naam op staat, is iets waar de Zweden bijvoorbeeld niet aan doen. De Zweedse autoriteiten eisen evenmin op stel en sprong een naam. Het is de vroedvrouw in het ziekenhuis die na de geboorte het kind als eerste aanmeldt bij Skatteverket, de Zweedse belastingdienst, verantwoordelijk voor de basisadministratie in het land. Die koppelt vervolgens een persoonsnummer aan het kindje en verstuurt na ongeveer een week een zogeheten naamformulier naar de ouders. Drie maanden later moeten de voor- en achternaam bekend zijn bij de belastingdienst.

Drie maanden

En waarom zou je niet van die lange aanmeldtermijn gebruikmaken? ‘Als je er niet helemaal zeker over bent, vind ik het oké om de drie maanden volledig te benutten. Je kind moet de naam toch zijn hele leven meedragen’, zegt Monica bijvoorbeeld op het forum van Alltförföräldrar (Alles voor ouders), een populaire website voor ouders. Ze reageert op de vraag van een lezer hoe lang je de keuze van de naam voor je kind moet kunnen uitstellen. De baby’s van de meeste ouders op het forum zijn minimaal een paar dagen naamloos geweest, maar een maand lijkt eveneens normaal. Sommige ouders wisten het pas bij drie maanden.

Er zijn nu enkele weken verstreken na ons kraambezoek. Het nieuwe lid in mijn Zweedse familie zal Mason gaan heten, kreeg mijn vriendin een week na ons bezoek te horen. Hoewel? Weten ze het zeker? Vandaag kregen we een tekstbericht waaruit enige twijfel over de naamkeuze sprak. Misschien bedenken de ouders van Mason zich binnenkort alsnog. Ach, ze hebben nog even.